Οι εφαρμογές επικοινωνίας μας φέρανε πιο κοντά

Βρισκόμαστε στην εποχή που κόκκινες ειδοποιήσεις στο κινητό μας κι ήχοι μηνυμάτων που προέρχονται απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να μας κάνουν χαρούμενους. Νιώθουμε ότι κάποιος μας ψάχνει, κάποιος εκεί έξω νοιάζεται για μας.

Δεν είναι, όμως, ακριβώς έτσι τα πράγματα. Το ίντερνετ βρίσκεται πλέον μέσα στην καθημερινότητά μας, είναι κομμάτι και σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Όπως όλα στη ζωή, έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Θέλει μέτρο και να μάθουμε να το χρησιμοποιούμε ως ένα θησαυρό πληροφόρησης, ενημέρωσης κι επικοινωνίας, προς όφελός μας.

Παλιότερα δυσκολευόμασταν να πιστέψουμε πως άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους, έρχονται σε επαφή μέσω μιας τόσο ψυχρής διαδικασίας. Πλέον η κατάσταση κατάντησε να φτάσει στο άλλο άκρο. Άνθρωποι να ζουν όλη τη ζωή τους καρφώνοντας τα μάτια τους πάνω σε μια οθόνη, νομίζοντας πως κάτι απολαμβάνουν.

Η κοινωνία έχει την τάση να αρνείται, σε πρώτη φάση, να αφομοιώσει ένα άγνωστο γι’ αυτή δεδομένο. Βρίσκει αρχικά όλα του τα αρνητικά, με σκοπό να το απωθήσει. Μόλις το δεχτούν οι λίγοι, αρχίζουμε οι υπόλοιποι ν’ αναγνωρίζουμε τα θετικά του στοιχεία, με σκοπό να καταλήγουμε, σε τελική ανάλυση, στο άλλο άκρο. Το ίδιο συμβαίνει και με το ίντερνετ. Υπάρχει πάντα χρυσή τομή, αρκεί να έχουμε την επιθυμία να τη δούμε.

Οι φίλοι μας, η οικογένειά μας κι ο σύντροφός μας δεν είναι μόνο κόκκινες κουκκίδες στην οθόνη του υπολογιστή μας. Είναι η συντροφιά μας στον καφέ, στο σπίτι, στη βόλτα. Το στήριγμά μας, ως φυσική οντότητα στη ζωή μας. Απ’ την άλλη δεν μπορεί κανένας να αρνηθεί πως υπάρχουν πλέον χιλιάδες ψηφιακές πλατφόρμες επικοινωνίας, που καταφέρνουν να εκμηδενίσουν χιλιομετρικές αποστάσεις. Μπορούμε να δούμε πρόσωπα που μας λείπουν ή ακόμα και να γνωρίσουμε καινούργια.

Φυσικά, δε συγκρίνεται η επικοινωνία που παρέχεται από μια οθόνη μ’ αυτή που λαμβάνει χώρα εκεί που δυο άνθρωποι επικοινωνούν πρόσωπο με πρόσωπο. Παρ’ όλα αυτά είναι κι αυτή χρήσιμη. Πολλοί άνθρωποι πλέον φλερτάρουν, σ’ αυτές τις σελίδες, ανταλλάσσουν καθημερινά μηνύματα, βίντεο κλήσεις, φωτογραφίες και μ’ αυτό τον τρόπο έρχονται σ’ επαφή.

Δεν είναι και τόσο κακό, αν το καλοσκεφτούμε, γι’ αυτούς που ντρέπονται να κάνουν το πρώτο βήμα από κοντά. Τους δίνει τη δυνατότητα να στείλουν ένα πρώτο μήνυμα, νιώθοντας πως έτσι παίρνουν κάποια απόσταση απ’ το άλλο άτομο, αλλά ταυτόχρονα το πλησιάζουν κιόλας. Ξεκινούν μια συζήτηση με στόχο να προσπαθήσουν να καταλάβουν αν ο άλλος θα τους μιλούσε κι από κοντά.

Παλιά, ίσως θεωρούνταν ταμπού η γνωριμία δυο ανθρώπων να γίνεται μέσω ίντερνετ. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πλέον συμβαίνει μαζικά κι άρα είναι πλέον φαινόμενο κοινώς αποδεκτό.

Μια συχνή ερώτηση που καλούνται να απαντήσουν τα ζευγάρια σε φίλους και γνωστούς, είναι η απορία μας για το πώς γνωρίστηκαν. Όσο περνούν τα χρόνια, η απάντηση «Μου έκανε αίτημα φιλίας, μου άρεσε στη φωτογραφία, το δέχτηκα, στείλαμε τα πρώτα μήνυμα και κανονίσαμε συνάντηση από κοντά», αυξάνεται ραγδαία. Ομολογουμένως, δεν είναι η πιο ρομαντική και ξεχωριστή γνωριμία με τον άνθρωπό σου. Συμβαίνει όμως, κι ας μη συμφωνούν όλοι με τον τρόπο.

Έχει κι αυτή η επικοινωνία την αξία της. Είναι γεγονός πως μπορεί να σε προσεγγίσει κάποιος και να μιλήσετε αρχικά στο διαδίκτυο. Όμως, για να έχει νόημα όλο αυτό, σχεδόν απαιτείται να μεταφερθεί αυτή η γνωριμία σε ένα φυσικό περιβάλλον. Να πραγματοποιηθεί ένα ραντεβού και μια βόλτα που να μπορείς να δεις τα μάτια του άλλου όταν σου μιλάει και τη στάση του σώματός του απέναντί σου. Εννοείται, ότι αυτό θα γίνει με την προϋπόθεση πως πλέον έχουμε μάθει να προστατεύουμε τον εαυτό μας, και σιγουρευόμαστε απόλυτα για το ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που πάμε να συναντήσουμε.

Απ’ την άλλη ίσως έχεις δει έναν άνθρωπο στη δουλειά, τη σχολή, τη γειτονιά και σου έχει κάνει θετική εντύπωση. Νιώθεις άβολα να πας να του μιλήσεις εκείνη τη στιγμή. Στέλνεις, λοιπόν, ένα αίτημα φιλίας, ανταλλάσσετε like, και στην επόμενη τυχαία συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί από κοντά, αυτή η διαδικασία έχει καταφέρει να σπάσει τον πάγο της πρώτης αμηχανίας. Έτσι, νιώθεις πιο άνετα να του συστηθείς, για να ανοίξετε μια συζήτηση. Κι αυτό γιατί, ό,τι κι αν γίνεται στον ψηφιακό κόσμο δεν έχει τη δύναμη να φέρει τόσο κοντά τους ανθρώπους όσο ο πραγματικός, αλλά κάνει ευκολότερη την αρχή.

Επιπλέον, η απόσταση που σου δίνει το μήνυμα, έχει τη δυνατότητα να σε κάνει να πεις πράγματα σε κάποιον που από κοντά δεν καταφέρνεις να ξεστομίσεις, είτε θετικά είτε αρνητικά. Επεξεργάζεσαι αρκετά το τι θα πληκτρολογήσεις και πώς θα το πεις. Ο δέκτης του μηνύματός σου παίρνει κι αυτός το χρόνο του πριν απαντήσει, σκέφτεται με ψυχραιμία κι όλο αυτό βοηθάει ως ένα σημείο την πραγματική σας σχέση. Απαλλάσσοντας τους δυο από εντάσεις, τσακωμούς και παρεξηγήσεις.

Πλέον, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε βίντεο κλήσεις, κάτι που βοηθάει τους ανθρώπους που είναι σε απόσταση, για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάπως αυτό ηρεμεί τη σχέση. Μπορείς να δεις τον άλλον και να καταπραΰνεις μ’ αυτό τον τρόπο για λίγο όλη αυτήν την κάψα για επαφή που δημιουργείται μέσα μας όταν μας λείπει κάποιος.

Ταυτόχρονα μπορείς να στείλεις φωτογραφίες για το πώς περνάς τη μέρα σου κι εκείνος να μοιραστεί μια εικόνα που βλέπει και θέλει να την παρακολουθήσεις κι εσύ, με την ευχή να βρεθείτε κάποτε μαζί μέσα σ’ αυτό το τοπίο. Στην καληνύχτα έχεις τη δυνατότητα να στείλεις κι ένα τραγούδι. Μ’ αυτό το τρόπο να προσπαθήσεις να μεταφέρεις στον άλλον τη διάθεση που έχεις εκείνη τη δεδομένη στιγμή, με τη δύναμη των στίχων κι ενός ξεχωριστού ρυθμού. Έχετε την ευκαιρία να βλέπετε την ίδια ταινία σε διαφορετικές τηλεοράσεις και χώρους και να τη σχολιάζεται μαζί. Το ίντερνετ μας δίνει πλέον άπειρες λύσεις βοήθειας. Κι εκεί βρίσκεται η ουσία. Είναι απλά ένα εξαιρετικά βοηθητικό μέσο.

Υ.Γ: Ας έρθουμε, λοιπόν, σ’ επαφή μέσω διαδικτύου. Ας αφήσουμε το ίντερνετ να βελτιώσει τη ζωή μας, να μας διευκολύνει, όπου μπορεί. Μα καλύτερα ας γνωριστούμε από κοντά, αφήνοντας τον εαυτό μας ελεύθερο να ζήσει στον πραγματικό κόσμο και να ξεδιπλώσει εκεί όλο του το είναι.