Το χιούμορ σώζει

«Μέρα που δε γελάσαμε είναι χαμένη μέρα». Αυτή η κοσμογυρισμένη φράση πρέπει να μας κάνει ν’ αναρωτηθούμε πόσο στα σοβαρά παίρνουμε την τετριμμένη μας καθημερινότητα. Αν όλα όσα μας συμβαίνουν τα λαμβάνουμε τοις μετρητοίς, ίσως να μην ξαναγελάσουμε ποτέ. Ένα χαμόγελο ενσαρκώνει άψογα την καλή μας διάθεση, αλλά το πόσο συχνά θα προσφέρεται στο πρόσωπό μας εξαρτάται απ’ το πόσο μας πτοούν οι περιστάσεις ή μάλλον απ’ το πόσο τους το επιτρέπουμε.

Τι πιο όμορφο απ’ το να γελάμε συχνά και να ευχαριστιόμαστε την κάθε στιγμή. Δεν είναι όλες οι στιγμές, βέβαια, πάντα εύκολες κι όμορφες κι ούτε μπορούμε να έχουμε το ίδιο κέφι όλη την ώρα. Δε σημαίνει, όμως, ότι θα κατσουφιάζουμε και θα μιζεριάζουμε επηρεασμένοι από ανούσια ψιλοπραγματάκια που συμβαίνουν. Μπορεί να μην ξέρουμε τι να φορέσουμε, να μη βρίσκουμε πάρκινγκ, κάποιος να μας πήρε τη θέση. Όλα αυτά μες στην ημέρα μας έναν μπελά μας τον προσθέτουν, αλλά είναι στο χέρι μας το πόσο θα τα αφήσουμε να μας κατσουφιάσουν.

Όσο έχουμε την προθυμία να νιώθουμε καλά, θα βρίσκουμε πάντα τρόπους να τα καταφέρνουμε και να το διασκεδάζουμε, ό,τι κι αν συμβαίνει. Δεν ξέρουμε τι ρούχα να βάλουμε; Δεν πειράζει, συμβουλευόμαστε τη μέθοδο «α μπε μπα μπλομ». Δε βρίσκουμε πάρκινγκ; Δεν πειράζει, ανεβάζουμε ένταση στη μουσική, τριγυρίζουμε με το αμάξι επαναλαμβάνοντας τη φράση «Υπάρχει μία θέση για μένα». Δεν έχει καμία σημασία αν η θέση αυτή βρίσκεται στη Χονολουλού, σημασία έχει ότι υπάρχει, απλώς δε μας βολεύει η τοποθεσία. Βέβαια, ακόμα κι αν επενδύσουμε σε λαχνίσματα για τη φορεσιά μας, αν μας τύχει μουσταρδί με φούξια πουά, οφείλουμε ν’ αναδείξουμε αυτή τη στιλιστική άποψη που μας εμπιστεύτηκε η μοίρα.

Το χιούμορ δίνει στη ζωή μας ανάλαφρη διάθεση. Σ’ όλες τις καταστάσεις θα μπορούσε να βοηθήσει, ανατρέποντας την οπτική στα πάντα. Σ’ όποια άβολη κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, αν τη δούμε με χιούμορ γίνονται όλα πιο ήπια και θεατρικά. Αν σ’ έναν καβγά ειπωθεί κάτι αστείο, θα βρεθούμε εν τέλει να γελάμε και να ερχόμαστε ξανά κοντά παρά να βριζόμαστε. Είναι προτιμότερο να κάνουμε χαβαλέ απ’ το να κρατάμε μούτρα για δυο μέρες και να υπεραναλύουμε τον τσακωμό για αιτίες κι ύποπτες προθέσεις. Αν αλλάξουμε οπτική προσέγγισης σ’ αυτό που μας θυμώνει, πάμε παρακάτω στο λεπτό.

Ουσιαστικά, το χιούμορ μας σώζει. Το γέλιο παράγει ορμόνες ζωντάνιας, μας γεμίζει ευχαρίστηση κι είναι το καλύτερο ελιξίριο για να παραμένουμε αισιόδοξοι και πρόσχαροι. Όσο περισσότερο επιμένουμε να κρατάμε χαμογελαστά τα χείλη μας, το χαμόγελο θα φτάνει να γίνεται ηχηρό γέλιο.

Δεν μπορούμε, φυσικά, να είμαστε όλη την ώρα τόσο απολαυστικά χαρωποί, αλλά αν δεν είμαστε κιόλας σημαίνει πως απλά ξεχάσαμε λίγο τη σημασία της ζωής. Η ζωή δεν είναι καθόλου μικρή, όπως λέμε. Τη μικραίνουμε όσο την υπολογίζουμε σε χρονική διάρκεια, αλλά φαίνεται μεγάλη αξιολογώντας τη σπουδαιότητά της. Αν βρισκόμαστε σε εύθυμη διάθεση θα κυλάει ωραία και το χιούμορ θα είναι ο καλύτερος φίλος δίπλα μας που θα φροντίζει πάντα για το χαμόγελό μας.

Κι εμείς, με τη σειρά μας, θα φροντίζουμε το χαμόγελο των αγαπημένων μας αλλά και των υπόλοιπων. Όσα χαμόγελα μπορούμε να φροντίσουμε ας το κάνουμε. Δε θα διακρίνουμε πού θα ευχηθούμε ευτυχία. Όλος ο κόσμος ας έχει χαρά κι όσο μπορούμε να υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλον να μη χάνουμε το κέφι μας θα είναι μεγάλη η προσφορά μας.

Σίγουρα στη ζωή συμβαίνουν και δύσκολα που είναι αδύνατον να τα δούμε ανάλαφρα. Κι όμως, είναι στιγμές που δεν έχουμε κι άλλη επιλογή απ’ το να αποδεχτούμε το γεγονός παραδομένοι πλέον στη μοίρα, γελώντας μαζί της κι αυτοσαρκαζόμενοι για τα συμβάντα που μας προκαλεί. Καλύτερα να γελάμε με τα χάλια μας παρά να παραπονιόμαστε, υπερτιμώντας μια κατάσταση.

Είναι φορές, λοιπόν, που φαίνεται σαν να μη μας έχει απομείνει τίποτε άλλο. Κι όταν δε μας απομένει τίποτα, δε χάνουμε κάτι ν’ αστειευτούμε και να δώσουμε μια παιχνιδιάρικη χροιά στο μουτζουρωμένο κάδρο του πεπρωμένου. Μέσα στις μπλεγμένες γραμμές που αφήνει η κηρομπογιά, εμείς να μάθουμε να διακρίνουμε την αρχή του μπλεξίματος, να ξεμπερδεύουμε την ελπίδα μας απ’ την γκρίνια της αυτολύπησης κι ας βαστάξουμε ψηλά τη ζωγραφιά φωνάζοντας ότι: «ναι, είναι όμορφη η ζωή ακόμα κι ως μουτζούρα!».

Το να έχουμε χιούμορ δε σημαίνει πως είμαστε ανάλαφροι κι επιφανειακοί ως προσωπικότητες, ούτε αναίσθητοι ως άνθρωποι. Είναι μια ολόκληρη ιδεολογία που θεωρεί ότι η ζωή είναι μια χιλιοπαιγμένη παράσταση, ένα θεατρικό έργο κι εμείς ως ηθοποιοί καλούμαστε να δώσουμε ρεσιτάλ ερμηνείας. Ας αφήσουμε τις σοβαροφανείς αντιδράσεις. Κι αν το σενάριο δεν είναι πάντα στο χέρι μας, η υποκριτική μας ικανότητα είναι μόνο δική μας ευθύνη ώστε να αποδώσουμε τα μέγιστα.

Έχουμε την επιλογή είτε να είμαστε κατσούφηδες για πάντα είτε να γίνουμε αστείρευτη πηγή γέλιου, δημιουργώντας μια διάθεση αιώνιου αστεϊσμού.