Κι αν τα υπέροχα αδέρφια μας είναι τραγικοί σύντροφοι;

Έχουμε αδυναμία στα αδέλφια μας κι όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο θέλουμε να τα φυλάμε από κάθε κακοτοπιά και να τα βλέπουμε ευτυχισμένα στις ζωές τους. Πολλές φορές μπορεί να μην τους το δείχνουμε, αλλά τα αγαπάμε περισσότερο απ’ όσο μπορούν να φανταστούν. Ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που πολλές φορές γινόμαστε υπερπροστατευτικοί σε ό,τι τους αφορά. Με τον καιρό, είδαμε πολλά άτομα να περνάνε απ’ τη ζωή τους, φίλους γνωστούς κι έρωτες. Όσο αφορά όμως τους τελευταίους, σίγουρα τους κάναμε πιο εξονυχιστικό έλεγχο κι από προσωπικό ασφαλείας αεροδρομίου.

Ήρθε η μέρα, λοιπόν, που το αδερφάκι σου θα έφερνε το νέο του ταίρι στο σπίτι για να το γνωρίσει το σόι. Περίεργες σκέψεις συνοδεύουν την περιέργειά σου. Ίσως να ‘ναι κανένα κακομαθημένο τυπάκι που περηφανεύεται για το οτιδήποτε όπου και να πάει. Ίσως να είναι αυτό που λέμε «σιγανοπαπαδιά», να παριστάνει το σεμνό και το αθώο πλάσμα ενώ στην πραγματικότητα παιδεύει το αδερφάκι σου με ζήλιες και γκρίνιες. Ίσως ακόμη να μην έχει πραγματικά αισθήματα και να ‘ναι μαζί του από συνήθεια ή για να σπάει τη μοναξιά.  Πολλά ερωτηματικά και το κάθε σενάριο σε βρίσκει με ακόμη πιο προκατειλημμένη διάθεση.

Όλα έτοιμα, λοιπόν, κι εσείς και το τραπέζι και τα (τυπικά) χαμόγελά σας κι εμφανίζεται το αδερφάκι σου με το αμόρε του. Ανοίγοντας την πόρτα εννοείται πως τον/την περνάς από ακτίνες Χ. Συμπαθητική φυσιογνωμία φαίνεται, λες. Έπειτα, κάθεστε όλοι στο τραπέζι κι αρχίζετε την κουβέντα για να γνωριστείτε. Κάπου εδώ γίνεται η ανάκριση όσο πιο ευγενικά  γίνεται για να μην προσβληθεί κανείς. Σας ανέφερε πως πρόσφατα ξεμπέρδεψε απ’ τις σπουδές και τώρα κάνει τα πρώτα επαγγελματικά βήματα, ασχολείται με τον εθελοντισμό κι αγαπά πολύ τα ζώα. Θαύμα! «Μας κάνει» σκέφτεσαι, αφού διαπίστωσες πως έχει χιούμορ, τρόπους, παιδεία, ευαισθησίες κι ομορφιά. Σκέτο κελεπούρι!

Παρατηρούσες φυσικά και τον τρόπο που κοιτούσε το αδερφάκι σου, πώς του φερόταν, πώς έλαμπαν τα μάτια όταν μιλούσε για τη γνωριμία τους, τα τρυφερά χάδια και τα αληθινά χαμόγελα. Φαίνεται στα αλήθεια να την έχει πατήσει. Τέλεια, δεν παίζει με τα συναισθήματα κανενός. Γνωρίσατε επομένως έναν άνθρωπο μετρημένο κι ειλικρινή, που μόνο καλή εντύπωση θα μπορούσε να σας κάνει.

Αφού έφυγε κι αποχαιρετιστήκατε κι όντως χαρήκατε για τη γνωριμία, αμέσως έτρεξες προς το δωμάτιο του αδελφού (ή της αδερφής) σου για να του/της πεις πως το ταίρι φαίνεται καλής πάστας άνθρωπος και πολύ καλή επιλογή, αφού δείχνει πως τον/την νοιάζεται και τον/την αγαπάει.

Η αντίδραση που θα ‘ρθει απ’ το αδερφάκι σου όμως δεν ήταν αυτή που θα ανέμενες και σε ξαφνιάζει η συμπεριφορά του όταν με αδιαφορία στο βλέμμα του, σου λέει «Ε, ‘ντάξει μωρέ, καλά είναι αλλά δεν το βλέπω να πηγαίνει και πολύ μακριά». Επιμένεις εσύ και ρωτάς το λόγο για να σου πει πως δεν τρελαίνεται κιόλας, έχει αρχίσει να βαριέται και παίζει και κάτι άλλο τώρα τελευταία. Σοκ, κι αδιάφορος κι αχάριστος κι άπιστος!

Ίσως καμιά φορά, τα αδέλφια μας να μην είναι οι τέλειοι σύντροφοι που νομίζαμε, βασισμένοι στο πόσο τέλειοι φίλοι και συγγενείς είναι απέναντί μας. Λογικό σε μας να συμπεριφέρονται (σχεδόν) άψογα, αφού μας αγαπάνε και μας δένουν τόσα, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως φέρονται το ίδιο σωστά και στην προσωπική τους ζωή. Ίσως να ταλαιπωρούν ανθρώπους, να φέρονται εγωιστικά, να ‘ναι καταπιεστικοί ή ζηλιάρηδες.

Μετά από τόσο κόπο που έκανες για να μάθεις πληροφορίες –επειδή δεν υπήρχε περίπτωση να σας φέρει άνθρωπο στο σπίτι και να μη γνωρίζεις εσύ ακόμη και το πού πήγε σχολείο– ώστε να καταλάβεις αν του αξίζει και να μάθεις τι προθέσεις έχει, οδηγήθηκες τελικά στο συμπέρασμα πως το ταίρι του το λατρεύει κι είναι μια χαρά παιδί, αλλά το αδερφάκι σου είναι τελικά εκείνο που δε σέβεται τη σχέση του.

Ίσως να περνάμε από κόσκινο τα ταίρια των αδελφών μας με σκοπό να προβλέψουμε και να αποτρέψουμε πιθανές απογοητεύσεις και πληγές, αλλά απ’ την υπερπροστατευτικότητά μας και το θολό συναισθηματικό κριτήριο ξεχνάμε το ενδεχόμενο πως τα αδέλφια μας μπορεί να απέχουν πολύ απ’ την εικόνα του ιδανικού συντρόφου κι ίσως να ‘ναι εκείνοι που πληγώνουν ανθρώπους.

Η αγάπη δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη και σίγουρα όχι αντικειμενικός σύμβουλος. Πάντα, όμως, πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως ακόμα και τα πιο κοντινά μας άτομα, που θα ορκιζόμασταν πως δε θα πείραζαν ούτε μύγα, μπορεί να είναι τέρατα στη ζωή κάποιου άλλου.