6 αφοπλιστικές ατάκες μαθητών

Τρίτη βράδυ, τελευταίο δίωρο μαθήματος μετά από μια υπεργεμάτη ημέρα και λίγο πριν την καληνύχτα μας, σκεφτόμαστε ότι ναι μεν είναι άτακτα και φασαριόζικα εφηβάκια, αλλά παραμένουν μοναδικά κι αυθεντικά και πάντα θα έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.

Η συνέχεια έρχεται ξαφνική και βαθυστόχαστη: «Κυρία, ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός γι’ αυτό θα πρέπει να χαιρόμαστε γι’ αυτό που είμαστε». Ακολουθεί μικρή παύση με ένα αρχικά αμήχανο χαμόγελο που έδωσε τη θέση του σε επιβράβευση και φυσικά στην ευγνωμοσύνη του να περιτριγυρίζεσαι από τέτοιες ψυχούλες που μπορούν με απλά και σταράτα λόγια να μεταφέρουν σκέψεις που εμείς ως ενήλικες θέλουμε χρόνια για να αντιληφθούμε, να αποδεχτούμε ή να μοιραστούμε.

Όχι! Δε θα κουράσω με το πόση πληρότητα μας δίνει η δουλειά του δασκάλου! Θα μείνω για να μοιραστώ ατάκες που δε λησμονιούνται, γεμάτες χιούμορ, ευφυΐα, καλοσύνη, εκτίμηση κι αμοιβαία αγάπη: συναισθήματα που τείνουν να εκλείπουν στην ενήλικη ζωή ή που κάποιες φορές εμείς τείνουμε να ξεχνάμε για δικούς μας λόγους. Για πάμε!

1. «Επειδή μου κάνατε παρατήρηση προχθές ότι δυσκολευτήκατε, έχω κάνει τα καλύτερά μου γράμματα μόνο για εσάς». Κάτι τόσο απλό και μικρό με τόση αγάπη δοσμένο και πάντα καταλήγοντας στο πιο πλατύ χαμόγελο του εκπαιδευτικού, που κατάφερε να εμπνεύσει ένα μαθητή να βελτιωθεί κι άφησε ένα αίσθημα ικανοποίησης κι ευτυχίας και στις δυο πλευρές! Η ομορφιά είναι στα απλά! Ψάξτε το.

2. «-Έρχεστε από μακριά και θέλετε να ακούτε περισσότερη μουσική, δεν είπατε; Σας χαλαρώνει δε μας είπατε; Θα σας γράψουμε, λοιπόν, ένα CD να ακούτε τα αγαπημένα σας τραγούδια καθώς έρχεστε εδώ, αφού δεν προλαβαίνετε να τα ακούτε στα διαλείμματα. -Και πού θα τα ακούω; -Θα σας πάρουμε κι ένα αμάξι για να τα ακούτε στο cd player αυτοκινήτου!». Problem solved, αποκτήθηκε κι αυτοκίνητο, με ενσωματωμένο cd player και με έτοιμη λίστα -αν μπορούσαν θα μας τα χάριζαν όλα κι αφού το σκέφτηκαν είναι σαν να το έκαναν ήδη. Έτοιμη, λοιπόν, κι η προίκα!

Και μιλώντας σε αυτό το σημείο για προίκα, ας περάσουμε στην πιο συχνή απορία μαθητών, πάντα στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, με μια παραλλαγή για φέτος!

3. «Δε σας ρωτήσαμε αν έχετε παντρευτεί γιατί είδαμε ότι δε φοράτε βέρα κι έτσι δε θα σας ρωτήσουμε ούτε αν έχετε παιδιά, αλλά θέλουμε οπωσδήποτε να μας πείτε πόσο χρονών είστε και πώς είναι το επίθετό σας για να σας βρούμε στο facebook». Facts: Τα παιδιά περιμένουν να έχεις νοικοκυρευτεί με οικογένεια κι απογόνους ως τα 30 σου (όπως κι η γιαγιά σου, δηλαδή, που σκέφτεται ότι τελικά θα σε στολίσει στο ράφι με τα ποτά). Είναι περίεργα να μάθουν τα προσωπικά σου, γιατί σε παρατηρούν και σε θαυμάζουν κι επιθυμούν να ‘ναι πιο κοντά σου ή γιατί απλά είναι τόσο αυθόρμητα που παραδέχονται ανοιχτά πως λατρεύουν το κουτσομπολιό και τις συζητήσεις με τους συμμαθητές για τους εκπαιδευτικούς τους!

4. Συζήτηση για σχέσεις: «Εμένα, κυρία, οι λέξεις “γκόμενος” και “γκόμενα” μου κάνουν πιο πολύ για λέξεις που αφορούν ξεπέτες και ρευστά πράγματα, ανούσια». Άντε τώρα εσύ να εξηγήσεις σε 14χρονο ότι είναι λιγάκι απόλυτη αυτή η αντιμετώπιση κι ότι σημασία δεν έχει (πάντα) ο τρόπος που λέμε κάτι, αλλά οι βαθύτερες προθέσεις μας. Λέξεις όπως «γκόμενος», «γκόμενα» (και το «γκομενάκι») σίγουρα δεν ακούγονται και πολύ τρυφερές, αλλά μπορούν να ‘ναι απλά περιπαιχτικές, χύμα και πολύ προφορικές ή να δηλώνουν καθαρή επιθυμία.

5. «Είστε ο λόγος που ξεκίνησα να κάνω λίστες για να σταματήσω να αγχώνομαι τόσο και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη. Σβήνοντας όσα έχω πραγματοποιήσει απ’ τη λίστα, νιώθω πως πέτυχα πολλά –κι ας κατάφερα να κάνω έστω τα μισά– κι έτσι έχω βελτιώσει και το χρόνο μου σε πολλές δραστηριότητες. Σας ευχαριστώ!». Εκπαιδευτικός που από μέσα του χοροπηδάει από χαρά και στέκει περήφανα πάνω στην καρέκλα με χαμογελάρα στα χείλη κι ευτυχία στα μάτια που κατάφερε να περάσει ουσιαστικά μηνύματα πέρα απ’ την αυστηρή διδασκαλία.

6. «Σας παρακαλώ, μη φύγετε του χρόνου, εμείς σας θέλουμε. Θέλουμε να μείνετε να μας ταλαιπωρείτε έτσι γλυκά!». Θα μείνω για να σας ταλαιπωρώ και να δημιουργούμε παρέα αξέχαστα αστείες στιγμές και φοβερές σχολικές αναμνήσεις!

Γιατί σαν τα μαθητάκια μας, την ειλικρίνεια και τον ακαταμάχητο αυθορμητισμό τους –που άλλοτε μας κάνει να κοκκινίζουμε από χαρά κι άλλοτε από αμηχανία–, δεν έχει!