Ποιο είναι τελικά εκείνο που αποκαλούμε σπίτι; Είναι το μέρος που νιώθουμε ασφάλεια, το μέρος με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, ο χώρος που ζήσαμε τις ομορφότερες αλλά και τις χειρότερες στιγμές μας; Τα γέλια, τα κλάματα, οι ατέλειωτες νύχτες με φίλους ή χωρίς;
Όλα αυτά μαζί κι άλλα τόσα είναι το πραγματικό μας σπίτι. Είναι τα ελάχιστα τετραγωνικά μέσα σε αυτή τη γη που μπορούμε να αγκαλιάσουμε όλους εκείνους που αγαπάμε. Το καταφύγιό μας, η κρυψώνα μας.
Το σπίτι μας αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά μας, η τοποθεσία, η περιοχή που έχουμε επιλέξει. Η διακόσμηση του χώρου, από το μεγαλύτερο έπιπλο μέχρι και το τελευταίο μπιχλιμπίδι κάτι λέει για εμάς. Είναι όμως και κάτι γωνιές του σπιτιού, που τους έχουμε μια μεγαλύτερη αδυναμία από τις υπόλοιπες. Ένα ράφι, ένα συρτάρι, ίσως, που έχουμε παραχωρήσει στον έρωτα.
Αν μένεις μόνος στην αρχή παθαίνεις ένα σοκ, πώς μπορεί μέσα στο σπίτι να κυκλοφορεί κάποιος άλλος, πώς θα μοιράζεσαι ξαφνικά το κρεβάτι σου. Ότι το πρωί που θα ξυπνάς, θα βλέπεις δύο αντί για μία οδοντόβουρτσες στην τουαλέτα σου. Πώς εσύ που έχεις τόσες ντουλάπες φίσκα θα παραχωρήσεις έστω και μια κρεμάστρα για κάποιον άλλο.
Αναφυλαξία μόνο στην ιδέα παθαίνεις, όταν όμως έρχεται εκείνη η μοναδική ώρα που βρίσκεις τον έναν, θα δεις πως όλα μαγικά αλλάζουν. Ξαφνικά βρίσκεται χώρος στην ντουλάπα, δεν έχεις κανένα θέμα που σου τράβηξε το πάπλωμα τη νύχτα, που μοιράζεσαι τον καφέ σου, ούτε που έφαγε την τελευταία σοκολάτα στο ψυγείο.
Εκείνη η γωνίτσα που αφιερώνουμε για τον αγαπημένο μας στο σπίτι μας είναι το καλωσόρισμά μας κι ο τρόπος να του δείξουμε ότι είναι ευπρόσδεκτος ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αν ειδικά του δώσεις ένα δεύτερο ζευγάρι κλειδιά, θα του δείξεις πόσο τον εμπιστεύεσαι. Άσε που θα κρύβει τόσες πολλές εκπλήξεις για σένα, φαντάσου ένα από τα βράδια που γυρνάς κουρασμένος από τη δουλειά να βρεις τον άνθρωπό σου να σε περιμένει στον καναπέ.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν και σε μια πρόβα συγκατοίκησης. Φαίνονται πολλά εκεί για το ζευγάρι, τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να συνυπάρξεις σε τέσσερις τοίχους παραπάνω από ένα μήνα; Είτε πρόκειται για φρέσκο ζευγάρι, είτε ακόμα για μια σχέση χρόνων.
Το να υπάρχουν πράγματα του άλλου στο χώρο σου, το να μπορεί να έρχεται ό,τι ώρα του καπνίσει εντείνουν την οικειότητα και την ασφάλεια στη σχέση. Όλα βέβαια με μέτρο, έτσι; Ας μην ξεχνάμε πως άνθρωποι είμαστε και το χώρο μας θέλουμε και το χρόνο με τον εαυτό μας χρειαζόμαστε. Ωστόσο λειτουργούν και σαν όμορφη υπενθύμιση όταν ο άλλος δεν είναι εκεί και μας λείπει. Δεν είναι πολύ όμορφο όταν ξέρεις πως σας χωρίζουν χιλιάδες μίλια, να βρίσκεις ξαφνικά ένα ξεχασμένο λαστιχάκι από τα μαλλιά της ή ένα μπλουζάκι του που στο έχει αφήσει να το φοράς για πιτζάμα;
Οι άνθρωποι φεύγουν, άλλοι γυρνάνε κι άλλοι όχι. Ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η τελευταία φορά κι η επόμενη φορά. Τα πράγματά τους όμως πάντα μένουν όσα μακριά ή όσο κοντά κι αν είναι.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου