Άνθρωποι φορείς θετικής ενέργειας

Άλλη μια μέρα που ξύπνησες μέσα στην γκρίνια, την κούραση και την κατήφεια. Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, μιας κι απ’ την έναρξή της σε προϊδεάζει για τις υποχρεώσεις και τις σκοτούρες θα σε σερβίρει στη διάρκειά της. Έχεις μάθει σε αυτή τη ρουτίνα πια κι οι κινήσεις σου είναι ως και μηχανικές, θα έλεγε κανείς. Κι ενώ απ’ όλα τα μέρη που περνάς παρατηρείς ανθρώπους με την ίδια με σένα (άχρωμη και κάπως μουρτζούφλικη) διάθεση, ένας κάνει τη διαφορά!

Είναι ο τύπος ανθρώπου που μάλλον λογαριάζεται στις μέρες μας για εξαίρεση. Πώς θα τον αναγνωρίσεις; Είναι αυτός που ό,τι κι αν γίνει, χαμογελά. Ένας άνθρωπος ευδιάθετος, που το πρόσωπό του λάμπει ανεξαρτήτως συνθηκών. Τι κι αν βρέχει κι αν χιονίζει, δε γνωρίζει από μίρλα, πίκρες και κλάματα -ή μάλλον δε στέκεται σ’ αυτά. Θα σε καλημερίσει και θα σε ρωτήσει τι κάνεις -ίσως ακόμα κι αν δε σε ξέρει. Όχι από ξερή τυπικότητα κι ευγένεια, είναι αληθινός, δεν κάνει τίποτα για τα μάτια του κόσμου. Κι έτσι μαγικά, έστω κι η πιο μικρή επαφή σας έχει τη δύναμη για να σου μεταδώσει κάτι απ’ τη θετικότητα και την αισιοδοξία του. Λίγη ώρα μαζί του κι η ψυχολογία σου αλλάζει προς το καλύτερο -κι ας απορείς σχετικά με το από πού πηγάζει όλο αυτό το απόθεμα ευφορίας του.

Άνθρωπος ευγενικός, με λεπτότητα, με τρόπους, σίγουρα κοινωνικός κι αρκετά εξωστρεφής. Άνθρωπος που δεν μπορεί να κλειδωθεί στο σπίτι. Θέλει να βρίσκεται σε επαφή με τον κόσμο, να εξερευνά το εξωτερικό του περιβάλλον, να κάνει και να βλέπει διαρκώς κάτι καινούργιο. Αλλιώς αισθάνεται πως ο χρόνος τον προσπερνά. Επιλέγει, λοιπόν, να αφήνει τους τέσσερις τοίχους που μόνο περιοριστικοί  είναι για ‘κείνον κι αποφασίζει, μες στον ενθουσιασμό και την ενεργητικότητα που τον χαρακτηρίζουν, να ανακαλύψει το άγνωστο, να αφήσει το comfort zone του.

Και πώς το πετυχαίνει αυτό; Δραστηριοποιείται σε διάφορους, νέους, για εκείνον, τομείς. Επιλέγει να ασχοληθεί με χόμπι κι αντικείμενα που δε γνωρίζει κι ίσως και να τον φοβίζουν εκ πρώτης όψης, μα για στιγμές δευτερολέπτων, αφού αμέσως θα ξεπεράσει αυτή τη σκέψη και με θάρρος θα δοκιμάσει -κυρίως τα όριά του.

Γιατί η πρόκληση δεν τον τρομάζει, ούτε τον αποθαρρύνει, αντίθετα του δίνει κίνητρο και τον γεμίζει θετικά, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Θα σε παροτρύνει να δοκιμάσεις κι εσύ κάτι νέο μαζί του και στο τέλος της ημέρας θα συνειδητοποιήσεις πόσο δίκιο είχε. Ακολουθώντας το παράδειγμά του, η αυτοπεποίθησή σου θα αυξηθεί αυτόματα. Ουδεμία αμφιβολία, αναποφασιστικότητα ή ανασφάλεια πια.

Είναι η ψυχή της παρέας, ως φίλος σε καμία περίπτωση δε θα σου επιτρέψει να κλάψεις για κάτι που σε απογοήτευσε. Κι αν ακόμα το κάνεις, θα φροντίσει το ξέσπασμά σου να ‘ναι για λίγο. Επιβάλλεται να γελάσεις μέχρι δακρύων μαζί του, όχι επειδή είναι γελοίος ή αναίσθητος, αλλά γιατί ξέρει πως τίποτα δεν αξίζει πιο πολύ απ’ το χαμόγελό σου και θα φροντίσει να στο υπενθυμίσει. Άλλωστε, πώς θα απομακρύνεις/ξεπεράσεις το φόβο σου, αν δεν τον κατεβάσεις απ’ το βάθρο του;

Ωστόσο, επειδή τον βλέπεις μες στην τρελή χαρά, δεν πάει να πει πως έρχεται από άλλο πλανήτη ή έχει υπερδυνάμεις. Άνθρωπος είναι κι αυτός, κι όπως όλοι μας, και δυσκολίες κι εμπόδια έχει περάσει ή συνεχίζει να περνάει. Όχι, δεν είναι στον κόσμο του, ούτε κατοικεί σε κάποιο ροζ συννεφάκι, απλώς έχει επιλέξει να βλέπει τη θετική πλευρά της ζωής -την οπτική εκείνη που του ταιριάζει και τον ανακουφίζει.

Έχει μάθει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο. Ίσως γιατί έχει δοκιμάσει και το αντίθετο στρατόπεδο κι είδε πως η μιζέρια κι η απαισιοδοξία όχι μόνο δεν εξυπηρετούν κάπου, αλλά δημιουργούν κι επιπλέον προβλήματα. Σφίγγει, λοιπόν, τα δόντια του και χαμογελάει ανεξαρτήτως συνθηκών. Και νιώθει μεγάλη ικανοποίηση όταν αυτή του τη στάση για τη ζωή τη μοιράζεται και την επικοινωνεί, επιμηκύνοντας, έτσι, λίγο περισσότερο τη γραμμή στα χείλη των δικών του –και μη– ανθρώπων.

Η αλήθεια (ευτυχώς) είναι πως δεν υπάρχει μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος αλλά τόσοι όσοι χρειάζονται να μας περιβάλλουν για να διατηρούνται οι ισορροπίες, ρίχνοντας φως στα σκοτάδια μας. Όχι μόνο για να μας φτιάχνουν το κέφι, αλλά και για να μας υπενθυμίζουν πως, παρά τις όποιες αντιξοότητες, τίποτα δεν έχει χαθεί⋅ αντιθέτως τα πάντα βρίσκονται στο χέρι μας να τα αλλάξουμε, αν κι εφόσον αυτό επιθυμούμε. Χαμογέλα, λοιπόν, «κι αν όλα πάνε στραβά, χαμόγελα στραβά!».