Η ορκωμοσία δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή

Έφτασε επιτέλους εκείνη η πολυπόθητη στιγμή που τελείωσες την εξεταστική, την πρακτική και την πτυχιακή που τόσο σε παίδευαν και σου έτρωγαν το μυαλό. Τέλος το λατρεμένο πανεπιστήμιο. Κουράστηκες, αγχώθηκες, αφιέρωσες πολύ χρόνο και πλέον ήρθε η ημέρα της ανταμοιβής.

Ήρθε η ημέρα των πανηγυρισμών και της ορκωμοσίας που τόσο σε άγχωνε αλλά και τόσο λαχταρούσες ταυτόχρονα. Καιρός να ασχοληθείς με την επιστήμη σου. Η πίτσα και τα σουβλάκια τέρμα καθώς γυρνάς για τα καλά στο σπιτικό φαγητό. Τέλος και τα αμφιθέατρα με τα άβολα καθίσματά τους, αρκετά εξαντλήθηκες τόσο καιρό με το διάβασμα, τις εργασίες και τα πρωινά μαθήματα.

Εντάξει, κόπιασες, αλλά –μεταξύ μας τώρα– παραδέξου πόσα εξάμηνα πέρασαν χωρίς να ανοίξεις βιβλίο. Η χρονιά των πανελληνίων ήταν πολύ πιο δύσκολη για σένα απ’ ό,τι όλα τα χρόνια της ακαδημαϊκής σου πορείας μαζί. Ήθελες να ξεκουραστείς απ’ τη βάρβαρη τρίτη λυκείου (ακόμη και στο 3ο έτος το ίδιο έλεγες), να ξεγνοιάσεις, να νιώσεις στο πετσί του πώς είναι να είσαι φοιτητής. Από μικρή κιόλας ηλικία άκουγες ότι τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα. Ήθελες, λοιπόν, να τα ζήσεις.

Γνώρισες και κάποιους καθηγητές για πρώτη φορά στην ημέρα της εξέτασης. Άντε, να είχες έρθει σε επικοινωνία μαζί τους μια φορά μέσω email, αλλά αυτό δε μετράει. Έτσι πέρασαν τα φοιτητικά σου χρόνια, με ατέλειωτους καφέδες, αμέτρητα ξενύχτια, απεγνωσμένο διάβασμα πριν την εξεταστική κι εκβιαστική εξάντληση αφού προσπαθούσες να βγάλεις όλη την ύλη μέσα σε μία νύχτα. Να μην ξεχάσουμε και τα ψεματάκια που έλεγες στους δικούς σου για το πόσα μαθήματα περνούσες σε κάθε εξάμηνο.

Όταν, όμως, άρχισες να νιώθεις τον κλοιό να στενεύει, ήξερες ότι έπρεπε να στρωθείς συστηματικά στο διάβασμα και να πάρεις στα χέρια σου αυτό το πολυπόθητο χαρτί που επιθυμείς τόσο εσύ όσο κι η οικογένεια σου. Πείσμωσες, λοιπόν, παιδεύτηκες λίγο παραπάνω απ’ όσα θα μπορούσες αν δεν τα άφηνες όλα για το τέλος και τα κατάφερες. Πέταξες απ’ τη χαρά σου κι ανακουφίστηκες όταν είδες ότι πέρασες και το τελευταίο μάθημα. Ευτυχώς, δεν την πάτησες σαν κάτι άλλους που τους μένει ένα μάθημα και κόβονται με 4 -μακριά από μας.

Ήρθε, λοιπόν, κι η μεγάλη μέρα της ορκωμοσίας, με φορτισμένο κινητό και φορτισμένη ατμόσφαιρα, φωτογραφική μηχανή, ανθοδέσμες σαν να ‘σαι σταρ Ελλάς, αγαπημένους φίλους και φυσικά την οικογένειά σου που όσο να ‘ναι ένα δάκρυ θα το ρίξει, καθώς η συγκίνηση θα είναι μεγάλη. Μην αγχωθείς για το τι ρούχα θα φορέσεις, καθώς το μόνο που μετράει είναι να ‘χεις στο πρόσωπό σου ένα μεγάλο χαμόγελο ικανοποίησης και να λάμπεις από ευτυχία.

Ένας τεράστιος κύκλος κλείνει, ίσως ένας απ’ τους ομορφότερους που διανύει ένας άνθρωπος σε όλη τη ζωή του. Το συναίσθημα πληρότητας δε συγκρίνεται, όμως το κενό εκείνο που συνοδεύει συνήθως τα τέλη δεν πρέπει να σε ρίχνει. Τίποτα δεν τελειώνει, η ζωή στην πραγματικότητα τώρα ξεκινάει να γίνεται ενδιαφέρουσα. Οι φιλίες που αξίζουν δε χάνονται κι η καθημερινότητα κρύβει μεγαλύτερες εκπλήξεις έξω απ’ τα έδρανα.

Δικαιολογημένα υπάρχει άγχος για το τι θα κάνεις από εδώ και μπρος. Θα πας για μεταπτυχιακό ή θα βγεις στην αγορά εργασίας; Όχι, δε θες να συνεχίσεις τη δουλειά του service ή της πώλησης που έκανες στα φοιτητικά σου χρόνια, αλλά να δουλέψεις πάνω στο επάγγελμα που είχες ονειρευτεί κι επιλέξει απ’ όταν έκανες το μηχανογραφικό σου.

Αν υπάρχουν οι πόροι, το ιδανικότερο θα ήταν να συνέχιζες για ένα μεταπτυχιακό, που όσο να ‘ναι είναι το κλειδί που θα σου ανοίξει λίγο ευκολότερα την πόρτα σ’ αυτό που θες να εργαστείς και να ασχοληθείς ίσως και για όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Αν δε θέλεις αυτή τη στιγμή ή και καθόλου, για τους οποιοδήποτε λόγους να συνεχίσεις για μεταπτυχιακό κι αποφασίσεις να βγεις κατευθείαν στην αγορά εργασίας, κοίτα να πεισμώσεις και να μη λυγίσεις απ’ τις πρώτες απογοητεύσεις. Θα τα καταφέρεις!

Ξεκίνα τις διαπραγματεύσεις σου κι εκμεταλλεύσου κάθε γνωριμία. Αν έβγαλες, για παράδειγμα, τη Φιλολογία, μπορείς να περάσεις απ’ το παλιό σου φροντιστήριο -κι όχι για να πιεις καφεδάκι με αυτήν που σου έκανε Λατινικά. Ετοιμάσου να μοιράσεις βιογραφικά όπως οι σταρ μοιράζουν αυτόγραφα. Οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι δύσκολες, αυτό είναι αλήθεια, κι ίσως να προτιμούσες να ‘σουν για πάντα φοιτητής, μα γι’ αυτό πρέπει να πιεστείς και να το κυνηγήσεις λίγο παραπάνω. Αυτό το «απαραίτητη προϋπηρεσία τουλάχιστον 2 χρόνια» θα το δεις σε όλες σχεδόν τις αγγελίες που θα διαβάσεις, αλλά μη σε παίρνει από κάτω. Συνέχισε την προσπάθεια και στο τέλος θα ανταμειφτείς!

Να είσαι χαρούμενος και περήφανος που κατάφερες και πήρες το πτυχίο στα χέρια σου. Δεν ήταν δεδομένο. Ένας κύκλος έκλεισε, αλλά ένας καλύτερος τώρα ανοίγει. Αισιοδοξία, πίστη, προσπάθεια κι όλα θα πάνε καλά. Καλή τύχη και κυρίως καλή δύναμη!