Από ήρωες αγαπημένοι εκείνοι που μας φέρνουν τον πρωινό καφέ

Ήρωες όσοι ξυπνάνε νωρίς το πρωί κι αποχωρίζονται την κουβερτούλα τους για να πάνε δουλειά, σχολή ή ως το καθιστικό τους, μεγαλύτεροι ήρωες όμως εκείνοι που έχουν ξυπνήσει απ’ τα ξημερώματα, σχεδόν μες στη νύχτα, για να βρίσκονται στις θέσεις τους, έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν στις οκτώ το πρωί, όταν ανάμεσα σε χασμουρητά και νεύρα θα χρειάζεσαι μια γερή δόση καφεΐνης, έναν φρέσκο χυμό ή κι ένα δυναμωτικό για πρωινό (γιατί ιερό το καφεδάκι αλλά κι οι λιχουδιές του φούρνου της γειτονιάς σου μοναδικές) και το περισσότερο που μπορείς να κάνεις εκείνη τη στιγμή είναι να παραγγείλεις πατώντας ένα κουμπί.

Εκείνοι οι υπερήρωες, λοιπόν, που βρίσκονται στο πόστο τους χαμογελαστοί απ’ τις 5 το πρωί με σκοπό να σου πουν την πρώτη καλημέρα, να σου φτιάξουν όσο μπορούν τη διάθεση, να σου ανοίξουν τα μάτια με το καφεδάκι σου και να δώσουν λύση στη λιγούρα σου. Εκείνοι που έχουν να αντιμετωπίσουν τους πιο δύσκολους πελάτες, καθώς χωρίς καφέ κανείς δεν έχει όρεξη κι απ’ τα χασμουρητά χαμόγελο δε σχηματίζεται για να πει μια καλημέρα. Βασικά, λάθος. Δεν είναι μόνο θέμα διάθεσης αλλά και παιδείας, καθώς μας έχουμε δει και ξύπνιους πόσο ευγενικοί δεν είμαστε. Κι εκείνοι οι ήρωες που δε φορούν κάπα, αλλά παίρνουν τα μηχανάκια τους κι έρχονται σε μας κρατώντας καφέ και κουλουράκι, σερβίρονται συχνά-πυκνά αγένεια κι υποτιμητικό υφάκι.

Κι αν δεν αξίζει το χαμόγελο, όλη μας την ευγένεια και την κατανόηση εκείνος που μας φέρνει στην πόρτα μας τον πρώτο καφέ της ημέρας (καπουτσίνο ντεκαφεϊνέ γλυκό με ζαχαρίνη, ευχαριστώ) κι εκείνος που ετοίμασε την τυρόπιτα που μας κλείνει το μάτι στη βιτρίνα του φούρνου, ποιος τα αξίζει;

Η αλήθεια είναι πως κανένας πελάτης δεν έχει δίκιο απλά και μόνο επειδή είναι πελάτης και σίγουρα το ότι είναι πρωί δε σου δίνει κανένα ελαφρυντικό για να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού ή του γραφείου σου με κατεβασμένα μούτρα. Ίσα-ίσα, ακριβώς επειδή είναι πρωί, οφείλεις να σέβεσαι όσους εργάζονται για να σου λύσουν τα χέρια, για να σε χορτάσουν δίνοντάς σου ενέργεια και να σε ξυπνήσουν φέρνοντάς σου τον καυτό μερακλίδικο καφέ σου (ή και παγωμένο, γούστα είναι αυτά) όταν εσύ δεν είσαι σε θέση να πάρεις τα πόδια σου και να βάλεις νερό στην καφετιέρα, πόσο μάλλον για να σου ετοιμάσεις κάτι να φας.

Για να κερδίσουμε εμείς μερικά παραπάνω λεπτά ύπνου, κάποιοι άλλοι ξυπνούν ώρες νωρίτερα (αν κοιμήθηκαν τη νύχτα και δε συνεχίζουν σερί τη βραδινή τους βάρδια), αφήνουν πίσω το ζεστό τους κρεβατάκι, το σύντροφό τους ή ακόμη και τα παιδιά τους, φορούν το χαμόγελό τους και παίρνουν τους δρόμους με την καλύτερη διάθεση για να σώσουν τον κόσμο απ’ τα ξινισμένα νυσταγμένα μούτρα μας, που ζητάνε απεγνωσμένα καφέ.

Σίγουρα κάποιος που μας φέρνει στο χέρι τον καυτό μας καπουτσίνο, το ζεστό μας κρουασάν ή την τέλεια εκείνη σπανακόπιτα που προτιμάμε για πρωινό, δεν αξίζει την γκρίνια και τα νεύρα μας αλλά την εκτίμηση και το χαμόγελό μας.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ εκείνη την ανταπόδοση στην «καλημέρα», ένα ειλικρινές «ευχαριστώ», μια ευχή για «καλή συνέχεια» κι ένα χαμόγελο αισιοδοξίας που και σήμερα θα τα καταφέρουμε χάρη στους μικρούς ήρωες της ζωής μας.