Ζηλεύεις το φιλαράκι του συντρόφου σου;

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ιστορίες με ζευγάρια που βρίσκονται σε θέση ανταγωνισμού με τους φίλους των συντρόφων! Είναι δυστυχώς μια κατάσταση που δεν έχει ούτε κανόνες ούτε και μια συγκεκριμένη αντιμετώπιση.

Οι δύο σύντροφοι υπήρχαν ως μονάδα ο καθένας πολύ πριν την ένωσή τους. Αυτό θα πει πως είχαν φίλους, φίλες, παρέες, οικογένεια. Όταν είμαστε μαζί με έναν άνθρωπο, επιλέγουμε να γίνουμε ζευγάρι, τότε αυτόματα κάνουμε μια άτυπη ανταλλαγή. Τι θα πει αυτό; Μπαίνει ο ένας στον κόσμο του άλλου κι εναρμονίζεται με αυτόν. Εναρμονίζεται. Λέξη απλή και πολυσύνθετη. Οι ανθρώπινες σχέσεις πάσης φύσεως βασίζονται στον αλληλοσεβασμό και την κατανόηση. Μπαίνω στη θέση του άλλου, σέβομαι τις επιλογές του και προσπαθώ.

Όταν με ύφος κι αέρα κουρσάρου κατακτητή εισβάλουμε στη ζωή του συντρόφου μας, σίγουρα θα υπάρξουν απώλειες. Για ποιον λόγο, δηλαδή, θα πρέπει να ανατραπούν τα πάντα, μόνο και μόνο επειδή δημιουργήθηκε σχέση;

Πολλοί θα βιαστούν να πουν πως μια σχέση έχει κανόνες και πλαίσια. Μα φυσικά. Όλες οι σχέσεις έχουν. Αλλά όταν ξεκινάει κάτι, πρέπει να ξεκινάει με τους ίδιους όρους, κανόνες και λογική και για τους δυο.

Για παράδειγμα: Ο μη δεσμευμένος έχει διαφορετικό πρόγραμμα από αυτόν που βρίσκεται σε σχέση. Είναι απόλυτα λογικό και κατανοητό αυτό. Δε γίνεται να απαιτεί ο/η φίλος/η να είναι η κατάσταση όπως πριν. Σε μια τέτοια περίπτωση εξηγούμε στην παρέα ποια είναι η θέση μας τώρα, πώς νιώθουμε και φυσικά πως δεν είναι απόρριψη αυτό. Τότε, με τη βασική προϋπόθεση να μιλάμε για φίλους κι όχι για χειριστικά άτομα, θα υπάρξει κατανόηση κι υποστήριξη.

Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που η/ο φίλος/η είναι διαφορετικού φύλου; Δηλαδή όταν ο άντρας έχει μια φίλη κι η σύντροφός του τη βλέπει σαν απειλή; Το ίδιο ισχύει και με τις γυναίκες φυσικά. Να έχουν άντρα φίλο κι ο σύντροφός τους να νιώθει άβολα με αυτό. Σε αυτήν την περίπτωση ξεκινάμε απ’ την ουσιαστική ερώτηση: Είναι πραγματικά φίλος ή φίλη; Γιατί αν γνωρίζουμε πως στην ατμόσφαιρα υπήρχε διάχυτα κάτι (διακριτικά) ερωτικό, τότε η κατάσταση εννοείται πως αλλάζει.

Πολλές οι περιπτώσεις όπου βαπτίζεται μια τέτοια σχέση φιλική. Απλά και μόνο γιατί για κάποιους λόγους δεν μπορούσε να προχωρήσει ως ερωτική. Η ερωτική διάθεση, όμως, βρίσκεται στον αέρα. Όταν, λοιπόν, εμφανίζεται νέο πρόσωπο, έχει λανθασμένα λάβει απ’ τους «φίλους» τον τίτλο του εισβολέα κι εκεί μια σειρά από άβολες καταστάσεις διαδραματίζονται.

Όταν ξέρουμε τι θέλουμε και τι δε θέλουμε, όταν είμαστε κατασταλαγμένοι με τον εαυτό μας, δεν έχουμε ανάγκη επιβεβαίωσης. Ως εκ τούτου, δε χρησιμοποιούμε τις σχέσεις μας σαν σκαλοπάτι για να ανεβάσουμε την αυτοπεποίθησή μας. Είμαστε ξεκάθαροι με τους γύρω μας κι αυτό το εισπράττουν όλοι. Έτσι δεν υπάρχει περιθώριο παρερμηνείας. Έχοντας σχέση, ανακοινώνουμε το γεγονός στα άτομα που μέχρι πριν είχαν το ρόλο που δεν είχε ξεκάθαρη ταυτότητα και δε φέρνουμε κανέναν σε δύσκολη θέση. Δεν ικανοποιούμαστε απ’ την ενδεχόμενη ζήλια που θα προκληθεί. Φροντίζουμε να μην την προκαλέσουμε, με την απομάκρυνση και με το διάλογο.

Απ’ την άλλη, όταν υπάρχει πραγματική φιλία κι ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας νιώθει άβολα, ο διάλογος είναι σωτήριος. Μια σχέση με γερά θεμέλια βασίζεται στην επικοινωνία. Μια σχέση με γερά θεμέλια έχει ως βάση την κατανόηση και το σεβασμό. Ο φίλος ή η φίλη του συντρόφου μας μπορεί να γίνει και δικός μας φίλος ή φίλη, αρκεί να υπάρχει δείκτης υγιούς συμπεριφοράς.

Η ζήλια –στη σωστή δοσολογία της– είναι τονωτική ένεση στο υγιές ζευγάρι. Οφείλουμε, όμως, να ελέγχουμε όλες τις παραμέτρους για να μην ξεφεύγουμε απ’ το μέτρο, όπου εκεί μετά η αναθεώρηση σκέψεων και συμπεριφορών είναι μονόδρομος.