Οι υπέροχοι τύποι που κυκλοφορούν πάντα με μια τεράστια θήκη

Κάθε ψυχή που υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη έχει το δικό της καταφύγιο. Δεν είναι απαραίτητο φυσικά να είναι για όλους ένα μέρος. Για κάποιους μπορεί να είναι ένα αντικείμενο -ένα μουσικό όργανο ας πούμε.

Σίγουρα θα σου έχει τύχει να συναντήσεις τυχαία ανθρώπους  να κουβαλάνε μαζί τους κάτι τεράστιες θήκες φορεμένες συνήθως στην πλάτη τους όπου μέσα δεν ξέρεις τι ακριβώς εμπεριέχουν. Αυτός πίστεψέ με είναι ο θησαυρός τους. Συνήθως έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους σε κάποια στάση λεωφορείου ή μετρό και προτιμούν να κάτσει η θήκη τους παρά αυτοί.

Είναι απλοί άνθρωποι που θα τους δεις να κρατάνε παρτιτούρες στα χέρια, να τις διαβάζουν προσηλωμένοι κι αν είσαι πολύ παρατηρητικός θα τους δεις μ’ ένα τρεμάμενο πόδι που άλλοτε ανεβοκατεβαίνει σε ακανόνιστους  χτύπους για σένα, μα αν εστιάσεις λίγο καλύτερα θα καταφέρει να σε παρασύρει σίγουρα σ’ έναν περίεργο και αλλόκοτο ρυθμό. Είναι άνθρωποι μ’ ακουστικά στ’ αφτιά που θα σιγοτραγουδούν λόγια ή μελωδίες έχοντας ένα βλέμμα που νιώθεις πως είναι «αλλού». Γιατί όντως είναι αλλού -στη δική τους διάσταση.

Είναι αυτοί που θ’ ακούσεις μέσα στη νύχτα από κάπου μακριά να παίζουν και να κάνουν πρόβα μέσα στο βράδυ, ή θα παίζουν τις ακατάλληλες ώρες στην πολυκατοικία σου όσο πιο σιγά μπορούν. Είναι αυτοί που θα σου στείλουν στα γενέθλιά σου σε τρελό βίντεο το «Happy birthday» παίζοντας ή και τραγουδώντας. Αυτοί που όταν σ’ ερωτευτούν θα γράψουν μουσική για σένα ή θα σου κάνουν καντάδα.

Αυτοί που ακόμα και χαμηλών τόνων να είναι, είναι η ψυχή της παρέας στις συγκεντρώσεις στα σπίτια ή στις παραλίες τα καλοκαίρια, μαζεύοντας όλη την παρέα γύρω απ’ τη φωτιά και παίζοντας μουσική μέχρι το πρωί. Αυτοί που ακόμα κι όταν τους μιλάς σοβαρά από κοντά ή στο τηλέφωνο, δε σταματούν να παίζουν μελωδίες και σου σπάνε τα νεύρα.

Είναι άνθρωποι αξιοσέβαστοι που χαίρονται να διδάσκουν ώρες και ώρες σε σχολεία, σε ωδεία, κάνοντας ιδιαίτερα, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις τους στους μαθητές τους. Είναι οι άνθρωποι που θα παίξουν το αγαπημένο σου τραγούδι σε νυχτερινά μπαράκια και σε μικρές ή μεγάλες σκηνές.

Είναι αυτοί που αγκαλιάζουν το όργανό τους, του μιλάνε σαν να έχει ψυχή γιατί γι’ αυτούς όντως έχει κι’ αυτό γιατί έχουν περάσει άπειρες ώρες ιδρώνοντας πάνω σ’ αυτό, διαβάζοντας είτε γιατί θέλουν να το κάνουν επάγγελμα είτε σαν χόμπι. Είναι αυτοί που σπούδασαν κάτι διαφορετικό απ’ τη μουσική και καταλήγουν να αφιερώνονται εκεί για πάντα, μη μπορώντας να ζήσουν μακριά απ’ το όργανό τους.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που παίζουν μουσική στους δρόμους οι λεγόμενοι «μουσικοί του δρόμου» όπου σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους χαρακτηρίζεις «ζητιάνους» γιατί μόνο αυτό δεν είναι. Είναι άνθρωποι με όνειρα που παίζουν μουσική στο δρόμο όχι για επαιτεία αλλά γιατί θέλουν οι μελωδίες τους να φτάσουν στ’ αφτιά του κόσμου και ν’ ακουμπήσουν τις καρδιές τους.

Είναι άνθρωποι που ζουν στο δικό τους γυάλινο κόσμο και δεν ανασάνουν αλλιώς. Είναι άνθρωποι ονειροπόλοι  απ’ όλον τον κόσμο που μπορεί να μιλάνε διαφορετική γλώσσα, όμως μπορούν να συνεννοηθούν έχοντας κοινούς στόχους και σκέψεις.

Γιατί η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα και στέγη και για εμάς τους μουσικούς, το μουσικό μας όργανο θα είναι πάντα το σπίτι μας.