Ποτέ άλλοτε, πριν τον ερχομό του semi-professional fashion blogging και την παρανοϊκή επιτυχία του Instagram, δεν είχαμε όλοι τόσες φωτογραφίες μας. Σελφάρουμε στο ασανσέρ, στον καθρέφτη του μπάνιου, στη στάση του μετρό, ή όπου αλλού το επιτρέπει ο φωτισμός κι η διάθεσή μας. Οι φωτογραφίες που βγαίνουν καλές ποστάρονται ή κρατιούνται για μελλοντική χρήση, ενώ εκείνες στις οποίες βγήκαμε σαν γκόμπλιν διαγράφονται και τις ξεχνάμε για πάντα, συνεχίζοντας τις ζωές μας έτσι, πανέμορφοι κι ανενόχλητοι.
Και μέσα στη θάλασσα των σέλφι –που όπως και να το κάνουμε θέλει τέχνη κι εξάσκηση για να βγάλεις τη σωστή, εκείνη που θα σε αναδείξει τέλος πάντων, καθώς η μπροστινή κάμερα είναι τις περισσότερες φορές κακούργα κι αγαπάει ιδιαίτερα τα διπλοσάγονα– υπάρχουν κι εκείνοι που διατίθενται να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, οργανώνοντας photoshooting dates με κολλητούς που το έχουν λίγο παραπάνω με τη φωτογραφία ή –ακόμα καλύτερα– παίρνουν μέρος σε κάποια επαγγελματική φωτογράφιση, προσλαμβάνοντας έναν κανονικό φωτογράφο, ή αποδεχόμενοι την πρόσκληση κάποιου που θέλει να δημιουργήσει ένα project και ψάχνει άτομα να το πλαισιώσουν, δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα κυρίως στα inbox της εκάστοτε πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης.
Ματαιοδοξία; Δε θα το ‘λεγα. Είναι, ίσως, ένας καινούριος τρόπος να περνάς καλά, μια δραστηριότητα που θα σε κάνει να γελάσεις, να ανέβεις, να δεις, ρε παιδί μου, τον εαυτό σου με άλλη ματιά. Αν, παραδείγματος χάριν, πεις με τους κολλητούς σου πως θα πάτε μια εκδρομή και στο μέσο της διαδρομής ανακαλύψετε ένα location ιδανικό για λήψεις των πεντακοσίων like, είναι φυσικό κι επόμενο να μην το αφήσεις ανεκμετάλλευτο, να ξεχυθείτε παρέα και να οργανώσετε το δικό σας GNTM.
Πρώτον, θα γελάσετε, δεύτερον θα αλληλοκοροϊδευτείτε και θα δημιουργήσετε αναμνήσεις και τρίτο –και σημαντικότερο– μέσα στις 200 άκυρες φωτογραφίες θα υπάρχουν κι εκείνες οι δυο-τρεις υπέροχες, carefree λήψεις που θα σε κάνουν να πεις «ρε συ, χαραμίζομαι στο λογιστήριο, να τι έπρεπε να κάνω» και θα σου φτιάχνουν τη διάθεση κάθε φορά που τις κοιτάς, καθώς θα θυμάσαι πόσο ωραία πέρασες εκείνη τη μέρα.
Απ’ την άλλη, μια επαγγελματική φωτογράφιση μπορεί να σου δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα εις πενταπλούν, καθώς η συναναστροφή με έναν επαγγελματία φωτογράφο είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου και, γιατί όχι, περισσότερες. Οι φωτογράφοι είναι σύγχρονοι καλλιτέχνες, βλέπουν τον κόσμο με μια ματιά διαφορετική κι αυτό τους το γνώρισμα τους ξεχωρίζει απ’ τους υπόλοιπους. Ξέρουν να κάνουν παιχνίδι τόσο με το φως όσο και μ’ εσένα, διακρίνουν την καλή σου γωνία στο δευτερόλεπτο, σε βάζουν στο τριπάκι να δεις κι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου από μια άλλη οπτική, με λίγα λόγια ξέρουν καλύτερα κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Σε μια επαγγελματική φωτογράφιση νιώθεις ένα τεράστιο boost στην αυτοπεποίθησή σου, καθώς θα χτενιστείς διαφορετικά, θα ντυθείς αλλιώς, θα νιώσεις τέλος πάντων το επίκεντρο του ενδιαφέροντος κι αυτό το έχουμε όλοι ανάγκη κατά διαστήματα -κι όποιος το αρνηθεί σου λέει ψέματα. Θα ανανεωθείς με λίγα λόγια και, το σημαντικότερο όλων, θα πάρεις στα χέρια σου φωτογραφίες-έργα τέχνης, άξιες να μπούνε στο αρχείο σου για να τις βλέπεις και να σου υπενθυμίζουν πως η ανθρώπινη ομορφιά κρύβεται στα μάτια, καθώς εκεί κεντράρουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες όταν αναλαμβάνουν να φωτογραφίσουν έναν άνθρωπο σαν εσένα κι εμένα.
Άλλοι θα το χαρακτήριζαν δραστηριότητα ανούσια κι εγωκεντρική, υπάρχει βέβαια κι η πιθανότητα να θέλει κάποιος απλά να ζήσει μια εμπειρία που θα τον κάνει να διασκεδάσει, κι αν το καταφέρει αυτό να θέλει να το επαναλάβει και δύο και εικοσιδύο φορές ακόμη, και λόγος δεν πέφτει σε κανέναν. Ο κάθε άνθρωπος περνάει καλά με τον δικό του τρόπο, κι αν ο δικός σου τρόπος είναι να ποζάρεις μπροστά σε φακό ευρυγώνιο με γεια σου, με χαρά σου, κάνε αυτό που σου αρέσει μέχρι να το βαρεθείς.
Μια σωστή φωτογραφία σε βοηθάει να αγαπήσεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω, να τον δεις όπως τον βλέπουν οι άλλοι, να τον θαυμάσεις και να τον αποδεχτείς. Αν δεν είναι αυτό όμορφο, τότε τι;
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη