“Phubbing” ή αλλιώς «άσ’ το κινητό να πούμε καμιά κουβέντα»

Τι σημαίνει για σένα αποξένωση, εξάρτηση και τι εθισμός; Τι είναι αυτό που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις διαπροσωπικές σχέσεις σου και να σε οδηγήσει σε καβγάδες; Κι αν είσαι εκείνη η περίπτωση που το κινητό τηλέφωνό σου αποτελεί προέκταση του χεριού σου κι αναπόσπαστο κομμάτι του οπτικού πεδίου σου, τότε σίγουρα κάποιο άλλο χέρι βρέθηκε να σε σώσει από μια διάβαση, που σκόπευες να διασχίσεις χωρίς να ελέγξεις το φανάρι.

Για να φτάσεις σ’ εκείνο το σημείο που δεν πρόσεξες ποτέ τον ηλικιωμένο μέσα στο αστικό –ο οποίος σε κοιτούσε επίμονα, ελπίζοντας για μία παραχώρηση της θέσης σου– μέχρι, τελικά, να οδηγηθείς σε μία πολύ κακή συνήθεια. Εκείνη που αποδεικνύει την εξάρτησή σου απ’ το κινητό. Σε τέτοιο βαθμό όπου η περιφρόνησή σου ήρθε αντιμέτωπη με τον φίλο σου, τον σύντροφό σου κι οποιονδήποτε άλλο συνομιλητή σου.

Και κάποιοι το παρατήρησαν. Κι ήρθαν για να σε φέρουν μπροστά σε μία πραγματικότητα, σε μία τάση που τείνει να γίνει πανδημία. Και μη σου φαίνεται περίεργο κι υπερβολικό όλο αυτό. Γιατί συγκεντρώθηκαν λεξικογράφοι, συγγραφείς, ποιητές, αλλά κι ένας επαγγελματίας δημιουργός σταυρόλεξων, προκειμένου να δώσουν όνομα στην αποξένωση που δημιουργεί η χρήση του κινητού.

Και τ’ όνομα αυτού “phubbing”. Προερχόμενο απ’ το “phone”, δηλαδή τηλέφωνο και το “snubbing” που σημαίνει «αγνοώ». Γιατί όλα τα πράγματα προκειμένου ν’ αντιμετωπιστούν πρέπει πρώτα να χαρακτηριστούν. Κι έχεις δίκιο να θεωρείς ότι η τεχνολογία μας έφερε πιο κοντά, αλλά δυστυχώς έβαλε εμπόδιο μια οθόνη στις επικοινωνιακές –εξ επαφής– σχέσεις. Με συνέπεια την απομάκρυνση.

Με αποτέλεσμα να παρασέρνεσαι και να δελεάζεσαι απ’ εκείνες τις εκρήξεις ευτυχίας που φωνάζουν μέσα απ’ ορμόνες ντοπαμίνης, χάρη στη συνεχή επαφή απ’ τη δήθεν προστατευμένη απόσταση, αγνοώντας τα πάντα γύρω σου. Κι αν θεωρείς ότι μερικά likes επιβεβαίωσης, μερικές ιστορίες και το κάτι καινούργιο είναι αρκετά για να σε ικανοποιήσουν, έρχεται μία έρευνα για να σου αποκαλύψει ότι ο χρόνος που αφιερώνεται κατά μέσο όρο μέσα στην ημέρα για σκρολάρισμα φτάνει τα 150 λεπτά!

Κι εκεί που αναρωτιέσαι αν η τεχνολογία ήταν πάντα μέρος της ζωής μας, την ίδια στιγμή διαπιστώνεις το πόσο εθισμένος είναι κάποιος μέσα σ’ αυτή. Εν ολίγοις, η επικοινωνία μέσω μηνυμάτων αρχίζει να καταργεί τα λόγια. Για να εμφανιστεί με τη σειρά της κι η περιφρόνηση. Για να εμφανιστούν κι οι τσακωμοί. Γιατί δεν είναι λίγοι εκείνοι που παραδέχθηκαν ότι βίωσαν αυτό το συναίσθημα απ’ τον σύντροφο ή το φιλαράκι τους εξαιτίας του “phubbing”.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, βάσει ερευνών, που νιώθουν λιγότερο ικανοποιημένοι, γιατί δεν περνούν πια αρκετό ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους τους κι αισθάνονται ότι δεν τους καταλαβαίνουν. Άλλωστε, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι όλο αυτό επηρεάζει τη συνολική ψυχική κατάσταση, καθώς όταν δεν είσαι καλά με τις σχέσεις σου δεν μπορείς να ‘σαι κι ικανοποιημένος με τη ζωή σου.

Μόνο μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα περί δυτικών συνηθειών και ξενόφερτων δεδομένων. Μία επίσκεψή σου στο stopphubbing.com θα ‘ναι αρκετή για να καταλάβεις ότι ο εθισμός σου στο κινητό πλέον αποτελεί μέρος στατιστικών μετρήσεων κι αναλύσεων.

Ποιο είναι, όμως, το νόημα απ’ όλο αυτό; Να ορίζει η τεχνολογία τη ζωή μας ή εμείς να ορίζουμε την τεχνολογία; Αναλογίσου εκείνες τις ομορφιές που κρύβουν οι λέξεις καθώς βγαίνουν απ’ το στόμα σου και χαρίζουν στα μάτια σου χαμόγελα ευτυχίας. Αναλογίσου την αξία που παίρνουν οι εικόνες που αποθηκεύονται μέσα στο μυαλό σου κι όχι στο κινητό σου.  Και μετά θα καταλάβεις πως η έκρηξη ευτυχίας κρύβεται στα πιο απλά πράγματα.