Δουλειά την Κυριακή;

Κυριακή· αγαπημένη ημέρα της εβδομάδας για όσους επιζητούν την ξεκούραση. Είναι η ημέρα που οι ρυθμοί χαλαρώνουν κι αυτό κάνει ορισμένους να τη λατρεύουν και κάποιους να τη βαριούνται. Σ’ ένα συμφωνούν, πως την Κυριακή υπάρχει χρόνος κι επιλογές για να τα κάνεις όλα. Να σηκωθείς το πρωί λίγο πιο αργά απ’ το συνηθισμένο σου, να πας βόλτα για καφέ, να απολαύσεις κάπου το brunch σου με καλή παρέα κι ίσως πιο μετά να βγεις και για ένα χαλαρό ποτάκι -όχι υπερβολές, γιατί το πρωί δουλεύεις.

Ωραία όλα αυτά και πράγματι χαλαρά, μόνο που η Κυριακή δε σημαίνει ξεγνοιασιά και ξεκούραση για όλους. Υπάρχουν κι αυτοί που δουλεύουν τις Κυριακές, ενώ πολύ θα ήθελαν να βρίσκονται κάπου αλλού, ακόμη και στον καναπέ τους, κι όχι πίσω από ένα γραφείο ν’ απαντάνε σε κλήσεις ή μέσα σ’ ένα κατάστημα ρούχων να δίνουν στιλιστικές συμβουλές σε απαιτητικούς και σχεδόν ποτέ ικανοποιημένους πελάτες. Κι όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή στη δουλειά, η ζωή στη δουλειά την Κυριακή είναι σκέτο δράμα.

Οι αισιόδοξοι ίσως παρηγορηθούν με τη σκέψη πως είναι η τέλεια ευκαιρία για να ξεφύγεις κι απ’ τα βαρετά οικογενειακά τραπέζια (εκεί που μαζεύεται όλο το σόι και κάθε τρεις και λίγο σε ρωτάνε –από ενδιαφέρον φυσικά– όσα δε θα έπρεπε να τους νοιάζουν). Μα όσο κι αν προσπαθείς να δεις τη θετική πλευρά, το ξυπνητήρι την Κυριακή χτυπάει διπλά πιο βασανιστικά απ’ ό,τι όλες τις άλλες μέρες, κάνοντας το πρωινό ξύπνημα πραγματικό εφιάλτη.

Γιατί περίμενες μια ολόκληρη εβδομάδα να περάσει για να κοιμηθείς λίγο παραπάνω εκείνη τη ρημαδιασμένη μέρα και γιατί μετρούσες αντίστροφα για να ‘ρθει το σουκού κι επιτέλους να ξεκουραστείς. Αλλά όχι, τώρα δουλειά και την Κυριακή, οπότε ρεπό γιοκ. Αντίο, ξεκούραση. Καλώς ήρθες, υπερκόπωση. Να μη συζητήσουμε καν το ενδεχόμενο να εργάζεσαι στο χώρο της εστίασης, εκεί την έχεις φάει από καιρό την πίκρα με τις Κυριακές.

Κι ενώ, λοιπόν, όλοι οι άλλοι ενθουσιάζονται που είναι τα μαγαζιά ανοιχτά και παίρνουν τους δρόμους για να χαζέψουν βιτρίνες (και να βασανίσουν πωλητές) εσύ κλαις για το χαμό που σε περιμένει. Γιατί φυσικά το προσωπικό εκείνη τη μέρα θα ‘ναι περιορισμένο κι εσύ θα πρέπει να σπάσεις κάθε ρεκόρ για να τους εξυπηρετήσεις όλους. Είναι σχεδόν δεδομένο, βέβαια, πως ό,τι καλύτερο κι αν κάνεις, όχι μόνο ευχαριστημένοι δε θα μείνουν, αλλά θα σου τη λένε κιόλας από πάνω με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Αλλά εσύ, εκεί, με χαμόγελο -κι ας έχεις βαλαντώσει από μέσα σου.

Εσύ, ό,τι κι αν σου τύχει, θα πρέπει να φερθείς ως επαγγελματίας και να ξεχάσεις πως είναι Κυριακή πρωί και το μόνο που θα ήθελες εκείνη τη στιγμή είναι να πίνεις κάπου το καφεδάκι σου με τους κολλητούς και να τρώτε πρωινό, λέγοντας τα νέα σας κι αδειάζοντας την ένταση της εβδομάδας.

Κι όσο κι αν γκρινιάζουμε για ‘κείνες τις οικογενειακές μαζώξεις, οι Κυριακές έχουν νόημα μόνο αν τις περνάς με εκείνους που αγαπάς. Γονείς, αδέρφια, κολλητούς. Κανείς δε θέλει μια άδεια καρέκλα στο τραπέζι στο σπίτι ή στο καφέ γιατί ο άνθρωπός τους είναι αναγκασμένος να δουλεύει μια μέρα που θα ‘πρεπε να την ξοδέψει εντελώς αλλιώς.

Είναι βάρβαρη η δουλειά την Κυριακή, όχι μόνο γιατί την περνάς με τον πιο λάθος τρόπο, αλλά γιατί στην ουσία χάνεις ακόμα και την αίσθηση του χρόνου, αφού στερείσαι εκείνο το διάλειμμα που θα γινόταν η ανάσα σου για τη νέα εβδομάδα. Όλη αυτή η κούραση κι ο εκνευρισμός το πιθανότερο είναι πως θα ξεσπάσουν εκεί που ξεσπάνε όλα, στους πιο δικούς μας ανθρώπους.

Κανείς δε θα πει πως είναι χαρά να δουλεύεις την Κυριακή, αλλά τουλάχιστον αν δεν μπορέσουμε να το αποφύγουμε, ας φροντίσουμε να το ανεχτούμε, το να το απολαύσουμε είναι ουτοπία. Υπομονή, χαμόγελο και θετικές σκέψεις. Μπόρα είναι, θα περάσει.