Απέναντι απ’ τους εγωιστές χτίσαμε στρατιές ενοχικών ανθρώπων

Κακά τα ψέματα, όλοι λίγο-πολύ κάνουμε καθημερινά λάθη, είτε μικρά είτε μεγάλα, άθελά μας μερικές φορές και κάποιες άλλες, δυστυχώς, σκόπιμα. Κι αυτή η αδυναμία μας είναι ανθρώπινη. Όταν, όμως, τα αντιληφθούμε στ’ αλήθεια και καταφέρουμε να τα αποδεχτούμε μέσα μας βρίσκοντας έναν τρόπο ώστε να τα διορθώσουμε, θα μάθουμε απ’ αυτά παίρνοντας το δίδαγμά μας κι έτσι θα φροντίσουμε να μην τα επαναλάβουμε.

Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να απολογούμαστε γι’ αυτά τα λάθη κι έτσι ξεκινάμε να ζητάμε διαρκώς συγγνώμη. Συγγνώμη από εδώ, συγγνώμη από εκεί, συγγνώμη παραπέρα για το παραμικρό. Συγγνώμη∙ μια καραμέλα που η γεύση της ξεθύμανε πια. Μια πολυχρησιμοποιημένη λέξη που έχει χάσει την πραγματική της αξία κι αυτό γιατί αυτός που την εκφράζει είναι μέσα του πλημμυρισμένος από ενοχικά συναισθήματα, χωρίς να υπάρχει καν κάποιος ιδιαίτερος λόγος.

Όταν πληγώνεις κάποιον, χωρίς να ‘ταν αυτή η πρόθεσή σου μα συνειδητοποιώντας την αστοχία σου, φυσικά και θα απολογηθείς. Σε όλους μας έχει τύχει να υψώσουμε λίγο τη φωνή στην οικογένειά μας, στους γνωστούς και στους φίλους μας, στις σχέσεις μας, χωρίς όμως να σημαίνει πως είναι υπαίτιοι για κάτι. Απλά τη δεδομένη δυστυχώς στιγμή ήμασταν φορτισμένοι και φουλαρισμένοι θυμό από κάτι πιθανώς άσχετο κι έτσι ξεσπάσαμε εκεί που αισθανόμαστε πιο οικεία, χωρίς να το πολυσκεφτούμε, ενώ φυσικά μετέπειτα μετανιώσαμε για το φέρσιμό μας.

Δεν είναι κακό να ζητήσεις συγγνώμη όταν αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου, και με όμορφο τρόπο να εξηγήσεις πως συνέβη άθελά σου, όπως και θα ήταν καλό να θυμάσαι πως το θέμα «χιούμορ» είναι αρκετά ευαίσθητο κι απ’ τη στιγμή που δε γελάνε όλοι με τα ίδια αστεία, αν θίξεις κάποιον πιστεύοντας πως εσύ απλά του έκανες πλάκα, οφείλεις επίσης να του ζητήσεις συγγνώμη, όσο καλή κι αν ήταν η δική σου πρόθεση.

Η λέξη συγγνώμη, άλλωστε, δεν κοστίζει τίποτα για να την ξεστομίσεις. Αν την κλειδώσεις, όμως, μέσα σου και δεν την εκφράζεις όταν χρειάζεται, να ξέρεις πως μπορεί να σου κοστίσει ορισμένους ανθρώπους.

Ακριβώς απέναντι, όμως, απ’ τους εγωιστές που κρατάνε φυλαγμένες τις συγγνώμες τους για να μη ρίξουν λίγο τα μούτρα τους, βρίσκονται εκείνοι που σκορπάνε χιλιάδες συγγνώμες, μοιράζοντάς τις καθημερινά, χωρίς να φταίνε ουσιαστικά πουθενά. Απολογούνται για το οτιδήποτε, βουλιάζοντας στις ενοχές τους, ενώ δεν έπραξαν λάθος, ούτε έδρασαν με τρόπο που πρόσβαλε ή έβλαψε κάποιον.

Οι πολλές συγγνώμες δε σου προσφέρουν, αντιθέτως σου αφαιρούν λίγη απ’ την εκτίμηση στον εαυτό σου, αφού συνεχώς σε κατηγορείς, ακόμα κι όταν δε φταις. Διάλεξε σωστά τις λέξεις σου και τοποθέτησέ τις σε μία σειρά. Έχεις υποχρέωση απέναντι σε σένα να γνωρίζεις κάθε έννοια που χρησιμοποιείς, γιατί κάθε συλλαβή σου είναι κομμάτι σου κι επηρεάζει τη σχέση σου με σένα αλλά και με τους γύρω σου. Προσπάθησε τώρα να αποβάλλεις τις περιττές κι αβάσιμες ενοχές σου.

Ναι, ζούμε ανάμεσα σε ενοχικά πλάσματα που φορτώνονται το βάρος των ευθυνών όλων των τοξικών ανθρώπων που ξεσπάνε τα νεύρα και το θυμό τους κατηγορώντας άλλους για όσα οι ίδιοι φταίνε και δημιουργώντας τους τύψεις για να καλύψουν τα δικά τους λάθη, χαμηλώνοντας διαρκώς την αυτοπεποίθηση εκείνων που μοιάζουν τα τέλεια θύματά τους.

Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνήθισαν να λένε «ναι», να φορτώνονται ευθύνες τρίτων, να κάνουν τα χατίρια όλων, γιατί μόνο έτσι τους έπεισαν πως θα τους αγαπήσουν και θα τους αποδεχτούν. Χάνουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, ενθουσιάζονται κι απογοητεύονται πανεύκολα, φοβούνται να μπουν σε μια σχέση και ζητάνε διαρκώς συγγνώμη, γιατί πιστεύουν πως θα ‘πρεπε να τα κάνουν όλα σωστά κι όπως οι άλλοι τα περιμένουν. Κι αν αυτό δε συμβεί, αρχίζουν ξανά τις απολογίες.

Ψυχραιμία, σίγουρα δε γίνεται να αρέσουμε σε όλους κι αν αρέσαμε κάτι δε θα πήγαινε τόσο καλά με μας, με την ειλικρίνεια και την ανοχή μας.  Γι’ αυτό ας αποδεχτούμε αυτό που είμαστε κι ας φροντίσουμε να μας αλλάξουμε προς το καλύτερο, πρώτα για μας.

Να αγαπάμε τον εαυτό μας, γιατί αυτόν έχουμε και σίγουρα με αυτόν θα αναμετρηθούμε στο τέλος.