Οι άνθρωποι των άκρων αφήνουν το στίγμα τους

«Παν μέτρον ἄριστον». Μια φράση που μαθαίναμε από μικρά παιδιά, συνοδευόμενη  από συμβουλές περί αποφυγής υπερβολών κι ακραίων καταστάσεων. Στην πορεία κάποιοι χαρακτήρες ξεστράτισαν από την πασίγνωστη αυτή φράση. Έγιναν προσωπικότητες ισχυρές, με έντονη παρουσία κι ανάγκη να ζουν τα πάντα στα άκρα. Οτιδήποτε λιγότερο θα αποτελούσε συμβιβασμό.

Οι άνθρωποι των άκρων είναι αναμφίβολα ένα είδος ατόμου που δεν ξεχνάς εύκολα. Οι αντιδράσεις τους, οι κινήσεις τους, ο τρόπος με τον οποίο θα καταφέρουν να μαγνητίσουν την προσοχή με τον ιδιόρρυθμο τρόπο τους, σίγουρα θα χαραχτούν για καιρό στη μνήμη του απλού παρατηρητή, που υποσυνείδητα θα διαλέξει ένα εκ των δύο: είτε θα τους αγαπήσει- θα γοητευτεί, είτε θα τους κατατάξει σ’ ένα σύνολο άσχημων αναμνήσεων. Ακόμα και στην αντιμετώπισή τους έχουν την ικανότητα να διχάζουν.

Στην πρώτη περίπτωση, ο εκρηκτικός χαρακτήρας ενός τέτοιου ατόμου αναμφίβολα θα σε ταρακουνήσει, ίσως φτάσει και στο σημείο να σε σαγηνεύσει. Μπορεί να οφείλεται και στη στόφα λογοτεχνικού ήρωα που κρύβει αυτή η υπερβολή και η τρέλα, με την οποία αντιμετωπίζει κάθε κατάσταση. Ο άνθρωπος των άκρων θα βιώσει το κάθε συναίσθημα σε όλο το φάσμα του. Όταν είναι χαρούμενος θα το καταλάβεις από χιλιόμετρα, ακόμα και πριν ανακοινώσει τα νέα με τον πιο ενθουσιώδη τρόπο, που θα ζήλευε κάθε παρουσιαστής ριάλιτι πριν τη στέψη νικητή. Όταν είναι στενοχωρημένος, οι υπερβολικές εκφράσεις του και τα μούτρα ως το πάτωμα θα σε προετοιμάσουν για τη συνέχεια, που αναμφίβολα θα περιλαμβάνει  αφήγηση με στοιχεία αρχαίας τραγωδίας. Κάθε συναίσθημα περνάει με τέρμα τα γκάζια από τη ζωή του.

Ύστερα, είναι κι αυτός ο αυθορμητισμός μαζί με την τρέλα που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις σ’ έναν άνθρωπο των άκρων. Επειδή ακριβώς βιώνουν τα πάντα στο μέγιστο, ποτέ δεν μπορείς να μαντέψεις την επόμενη έκπληξη που θα σου επιφυλάσσουν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που οι περισσότεροι γοητεύονται από αυτήν ακριβώς την αύρα μυστηρίου που πάει πακέτο με την υπερβολή τους. Ο συνεχής ενθουσιασμός τους με όσα καταπιάνονται και η τρέλα με την οποία αντιμετωπίζουν τις περισσότερες καταστάσεις είναι μεταδοτική.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μπροστά στο αξέχαστο πακέτο της ακρότητας βλέπουν έλλειψη ορίων κι αισθάνονται ενδόμυχα, ίσως, μέχρι και φόβο. Η λογική τούς υπαγορεύει ότι όποιος ζει τα πάντα τόσο έντονα, διαταράσσει σ’ ένα βαθμό τις ισορροπίες των γύρω του. Δηλαδή, όπως για παράδειγμα αγαπάει βαθιά και ξεφωνίζει με δύναμη τον έρωτά του, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να πληγώσει ανεπανόρθωτα, να διαγράψει, ακόμη και να μισήσει. Το ρίσκο όταν επενδύεις συναισθήματα σε διαπροσωπικές σχέσεις με ανθρώπους των άκρων είναι μεγάλο, γιατί η όλη κατάσταση μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ πολύ γρήγορα.

Έπειτα, αυτή η τρέλα που κουβαλάει η ακρότητα μπορεί να διαβρώσει τον άλλον ψυχικά. Οι εκπλήξεις που σκάνε σαν πυροτέχνημα δεν ενθουσιάζουν πάντα, ούτε το πόδι στο γκάζι σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας αποτελεί επιλογή για όλους. Μερικές φορές η ισορροπία και το μέτρο μπορεί να είναι το ζητούμενο, κάτι στο οποίο δύσκολα θα υποκύψει ο άνθρωπος των άκρων, χαρακτηρίζοντάς το συμβιβασμό κι ανελευθερία. «Ή μαύρο ή άσπρο, καθόλου γκρι στο ενδιάμεσο», θα υποστηρίξει ένθερμα.

Το σίγουρο είναι πως οι άνθρωποι των άκρων αφήνουν το στίγμα τους.  Είτε σου ταιριάζει η τρέλα τους, είτε όχι, οι ιστορίες απείρου κάλλους αλλά και παραλογισμού που θα έχεις να διηγείσαι από εκείνους θα χαραχτούν καλά στη μνήμη σου.