Και με τις αδυναμίες μας ελκυστικοί είμαστε

Μια νέα αισθηματική αρχή είναι κατά κάποιο τρόπο δύσκολη. Όσο και να σε συνεπάρει ο ενθουσιασμός, ο πόθος κι η επιθυμία δε γνωρίζεις ποτέ αν η οδός που έχεις ακολουθήσει είναι σωστή. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις. Πηγάζει από μέσα σου και την ακολουθείς. Φυσικά είσαι συγκρατημένος, όσο μπορείς, γιατί το συναίσθημα δεν μπαίνει σε καλούπι και όποιος το έχει προσπαθήσει έχει βγει ηττημένος. Ο ηττημένος -κατά τα φαινόμενα- δεν είναι απόλυτα ο χαμένος της υπόθεσης αλλά συνήθως εκείνος που παρασύρθηκε απ’ την ορμή των συναισθημάτων του. Ωστόσο εκείνοι που θα ρισκάρουν μια τέτοια νικητήρια ήττα δεν είναι πολλοί μιας κι ο «εγωισμός» μας, εκείνος που νομίζουμε πως μας προστατεύει, συνήθως μας σαμποτάρει. Αυτός είναι ο φταίχτης για τη δυσαρέσκεια που δημιουργείται. Και κάπου εκεί ξεκινάνε τα τερτίπια μας.

Για παράδειγμα όταν αρνείσαι να συναντήσεις τον άλλον για ανόητους λόγους. Δηλαδή, μια δύσκολη ημέρα είτε στο εργασιακό περιβάλλον, είτε στη ρουτίνα σου, σε αποτρέπει να κάνεις ένα γλυκό διάλειμμα για να βρεθείτε. Θεωρείς και πιστεύεις ότι η κούραση σου θα έχει συνέπειες στη μεταξύ σας συνάντηση και παύεις να νιώθεις αρεστός. Αισθάνεσαι ταλαιπωρημένος αρκετά, γεμάτος με αρνητική ενέργεια κι ανησυχείς πως θα τη μεταφέρεις κι αυτό θα έχει συνέπειες. Στην πραγματικότητα λαχταράς να δεις τον άλλον, αλλά δειλιάζεις. Νομίζεις πως έτσι σας προστατεύεις αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις πως ο άλλος μπορεί να είναι το “αντίδοτο” εκείνης της ημέρας.

Να κάτσει δίπλα σου, να ακούσει τα ζόρια σου και μέσα απ’ την οπτική του να σου αλλάξει και τη διάθεση. Να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα με το γέλιο του, με συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων με τα πάντα θεραπευτικά χάδια. Αποφεύγεις να σε δει έτσι, γιατί θα χαλάσει η αρχική εντύπωση που έχεις μέχρι στιγμή δημιουργήσει. Μα, ο φόβος είναι αυτός που θα το χαλάσει κι όχι το να σε δει τσαλακωμένο.

Κι αυτός ο φόβος σου, που αν κι ανθρώπινος παραμένει υπερβολικός, μπορεί να γίνει ο λόγος για ν’ απογοητευτεί κι ο άλλος, όχι μόνο για μια ακυρωμένη συνάντηση -αυτό είναι ίσως και το λιγότερο- μα κυρίως γιατί θα αισθανθεί πως δεν τον εμπιστεύεσαι, πως δε θες να μοιράζεστε τις δυσκολίες, πως είσαι εκεί κι είναι εκεί μόνο για τα εύκολα.
Δε θα χαλάσει καμία εικόνα αν φροντίζεις να θυμάσαι πως  δεν είμαστε αγάλματα που δεν έχουμε ούτε μια ουλή πάνω μας. Είμαστε άνθρωποι, με στιγμές, περασμένες με σημάδια. Διαφέρουμε μεταξύ μας, γιατί όλοι μας έχουμε διαφορετικές διαδρομές. Αυτό είναι το σύνολο της ζωής μας κι έτσι πρέπει να μας υποδέχονται και να υποδεχόμαστε όσους αγαπάμε. Ο έρωτας, θέλει στιγμές για να “χτιστεί” κι αυτές οι στιγμές δεν έχουν ροδοπέταλα στο διάβα τους. Είναι μια ποικιλία, από διάφορα συναισθήματα μοναδικά, όπως αυτά που θα επιλέξεις να ζήσεις.

Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να κάνεις τη στιγμή ιδανική. Τα προγραμματισμένα σπανίως πετυχαίνουν. Άσε τη ζωή να γράψει εκείνη το ωραιότερο σενάριο για σένα. Φρόντισε να μαγειρέψεις τις στιγμές με μπόλικη δόση επιθυμίας, χαράς και απρόβλεπτου. Έτσι θ’ αποκτήσει σημασία και βάθος. Ο έρωτας δεν έχει πρόγραμμα, ούτε χρόνο. Ό,τι είναι να συμβεί, θα συμβεί. Απλά, χαλάρωσε, δεν είσαι τέλειος και άσε και τον άλλον να παραμείνει ένας τέλειος ατελής.