Οι μικρές ιεροτελεστίες των φίλων

Φίλοι∙  απ’ τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας. Οι συγγενείς που διαλέξαμε με τα δικά μας κριτήρια και γούστα. Μικρότεροι ίσως δεν τους δίναμε τόση σημασία. Μεγαλώνοντας, όμως, αρχίζουμε σιγά-σιγά και καταλαβαίνουμε την αξία τους, δεν τους αλλάζουμε τόσο συχνά κι είναι πια πολύ συγκεκριμένοι εκείνοι με τους οποίους θα πορευτούμε. Παράλληλα, είναι κι αναγκαίοι. Για αυτό, καλό είναι να τους επιλέγουμε προσεκτικά και να χτίζουμε μαζί τους σχέσεις με γερές βάσεις, ικανές να αντέξουν το χρόνο και τις τριβές.

Καθώς μια φιλία προχωρά, σιγά-σιγά, μαζί με τα συναισθήματα και κάποια άλλα πράγματα γίνονται πια δεδομένα, δημιουργώντας πιο στενούς δεσμούς. Κι αυτό γιατί αρχίζουμε να αποκτάμε την ίδια καθημερινότητα μαζί τους, να μοιραζόμαστε τις ίδιες συνήθειες. Για να δώσουμε ένα ενδιαφέρον στη σχέση, σκαρφιζόμαστε μικρές δικές μας παραδόσεις, ιεροτελεστίες, που απολαμβάνουμε κι επαναλαμβάνουμε. Αυτές είναι που μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά.

Ας πούμε, με τους φίλους μας έχουμε μια συγκεκριμένη μέρα μες στην εβδομάδα καθιερωμένη για ταινίες. Μπορεί κάθε φορά σε διαφορετικό σπίτι, όμως όλοι είμαστε πιστοί στο ραντεβού κι ανυπομονούμε κάθε φορά σαν να ‘ναι η πρώτη κι η τελευταία που θα περάσουμε χρόνο μαζί.

Πολλές φορές έχουμε και τα δικά μας τραπέζια. Μαζευόμαστε όλοι μαζί, ο καθένας μαγειρεύει και φέρνει από κάτι, ντυνόμαστε καλά και ζούμε το δικό μας ρεβεγιόν, γιορτινό τραπέζι, πικνίκ, δείπνο, με διαφορετικό τόνο κάθε φορά -όμως, πάντοτε, ξεχωριστό. Ακόμα κι οι έξοδοί μας είναι πολλές φορές καθορισμένες ανά εβδομάδα κι απλά επαναλαμβάνονται. Χωρίς κανείς μας να κουράζεται από αυτή τη ρουτίνα.

Τις Παρασκευές πάμε πάντα για ρακές, και τα Σάββατα αν καταφέρουμε να ξυπνήσουμε απ’ το hangover της προηγούμενης, βγαίνουμε για ποτό. Πάμε σε διαφορετικού ύφους μαγαζιά και πάντα κάνουμε υποχωρήσεις, μέχρι να τα βρούμε κάπου στη μέση, ώστε να ‘ναι όλοι ευχαριστημένοι. Και τις Κυριακές; Άραγμα στο σπίτι και καμία επαφή με το περιβάλλον, έτσι για να ανακτήσουμε δυνάμεις και να αντέξουμε την ταλαιπωρία της εβδομάδας που έρχεται.

Και τέλος, τα sleepovers, συνήθεια που έγινε λατρεία. Υπάρχει πιο αγαπημένη ιεροτελεστία φίλων από αυτή; Συνήθως τα σπίτια εκείνων που είναι πιο ευρύχωρα γίνονται τα καταλύματά μας. Συζητήσεις μέχρι το πρωί, επιτραπέζια, γέλια και κάπου στο τέλος όλοι κοιμισμένοι σε καναπέδες και κρεβάτια. Οι φίλοι που κοιμούνται μαζί μοιράζονται μέρα και νύχτα, φόβους κι επιθυμίες και κάπως έτσι μοιράζονται και την πιο αληθινή εκδοχή τους.

Κι έπειτα ξανά τα ίδια, ένας κύκλος που διαρκώς κλείνει κι ανοίγει. Πρόκειται, ωστόσο, για μια ρουτίνα που αν μη τι άλλο κανέναν δεν κουράζει. Ίσα-ίσα, όλοι περιμένουν πώς και πώς κάθε κοινή στιγμή τους κι έχουν βρει τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας για να συνεννοούνται. Και παρά τις εντάσεις, πάντα τα βρίσκουν. Αυτό είναι το τρομερό επίτευγμα των αληθινών φίλων. Όσο και να διαφέρουν, βρίσκουν τρόπο να επικοινωνούν και παραμένουν αγαπημένοι παρά τις μικρές καθημερινές τριβές.

Αυτές, λοιπόν, οι μικρές παραδόσεις που αρχίζουμε σιγά-σιγά να αποκτάμε στα φοιτητικά μας χρόνια, δείχνουν πως η ζωή μας αποκτά το νόημα που εμείς οι ίδιοι θα της δώσουμε, χτίζοντας όμορφες ρουτίνες με πλάσματα αγαπημένα. Είναι πια στο χέρι μας το αν θα διαλέξουμε τους φίλους που μας ταιριάζουν και τους ταιριάζουμε. Όπως κι οι υποχωρήσεις που θα κάνουμε για εκείνους κι εκείνοι αντίστοιχα για μας.

Γιατί, μεγαλώνοντας, σίγουρα ο καθένας έχει το δικό του βαρύ πρόγραμμα ως ενήλικας πλέον, το σημαντικό είναι να βρίσκει χρόνο να τον αφιερώνει στους φίλους του, να επενδύει στη σχέση. Μόνο αυτή είναι η εγγύησή της, η αμοιβαία συναισθηματική επένδυση.