Η εμφάνιση στον έρωτα είναι η πιο ασήμαντη λεπτομέρεια

Όλοι έχουμε διαφορετικά γούστα στο καθετί, ακόμα και στον τύπο των ανθρώπων που συνήθως επιλέγουμε να ‘χουμε δίπλα μας. Σ’ εσένα αρέσουν τα ξανθά μαλλιά και τα καστανά μάτια, ενώ στον άλλο τα μαύρα μαλλιά και τα μπλε μάτια. Σε άλλους αρέσουν τα αδύνατα κορμιά ενώ σε άλλους τα πιο ζουμερά, κι υποσυνείδητα εκεί θα πέφτει το μάτι σου όταν αναζητάς το άλλο σου μισό και σ’ αυτά τα ιδανικά για σένα πρότυπα θα το ψάχνεις.

Ωστόσο, μετράει η εμφάνιση όταν ερωτεύεσαι; Πόσα παραδείγματα γύρω μας –αν δεν το ‘χουμε ακόμα συνειδητοποιήσει από εμάς τους ίδιους– που κάποιος απαρνήθηκε τα, τάχα ακλόνητα, στάνταρ του γιατί βρήκε εκείνο το χαρακτήρα που έψαχνε σε άλλο σώμα, έξω από αυτό που είχε στο μυαλό του ως ιδανικό; Γιατί όταν έρθει ο άνθρωπος που θα σου γοητεύσει το μυαλό και θα σου κάνεις κλικ τόσο δυνατά, θα κολλήσεις στο στραβό δοντάκι και τις τρίχες που έχει ή δεν έχει;

Η εμφάνιση, λοιπόν, άπαξ κι έχεις την τύχη να ερωτευτείς δε σου λέει απολύτως τίποτα. Μας το μαθαίνουν από παλιά το ρητό και καλύτερα να μην το αμφισβητούμε, μη χάνουμε και χρόνο προσπαθώντας να αποδείξουμε το αντίθετο. Γιατί η εμφάνιση, μετά από λίγο καιρό, απλά συνηθίζεται κι ύστερα γίνεται απλά μια λεπτομέρεια, όσο εντυπωσιακή κι αν είναι.

Την ελίτσα εκείνη στο μάγουλο που πρόσεξες στο πρώτο ραντεβού και σ’ ενόχλησε αισθητικά, ή τα πεταχτά αφτάκια που ναι μεν εσύ έβρισκες κάπως χαριτωμένα, αλλά αναρωτιόσουν πώς να τα βλέπουν οι άλλοι, ακόμα κι εκείνα τα λακκάκια που έβρισες απίστευτα σέξι, όλα αυτά που είτε θεωρούσες ιδανικά είτε όχι, τα συνήθισες, τα έκανες δικά σου, τόσο που πλέον τα ξεχνάς, δε δίνεις σημασία. Όλα τα χαρακτηριστικά και τις λεπτομέρειες του προσώπου και του σώματος του ανθρώπου σου τα παίρνεις πλέον σαν δεδομένα, είναι απλά αναπόσπαστο κομμάτι του όλου πακέτου, και τα αγαπάς όσο αγαπάς εκείνον τον κάτοχό τους.

Σε εκείνους που ερωτευόμαστε αληθινά, δε μας νοιάζει το πρόσωπο και το σώμα τους. Ακόμα κι αν το πέτυχες και βρήκες τα μπλε μάτια που έψαχνες, μετά από κάποιο σημείο της σχέσης, δεν είναι τα μπλε μάτια που σου προκαλούν εκείνη την ασύγκριτη αίσθηση σε κάθε αγκαλιά. Είναι τα συναισθήματα που σου προκαλεί εκείνος με τον τρόπο που σε κοιτάζει, είναι αυτά που νιώθετε -κι αυτά θα ήταν ακριβώς ίδια, ακόμα κι αν τα μάτια ήταν μελί ή μαύρα.

Είναι παράξενο να ξέρεις όλες τις λεπτομέρειες πάνω σε εκείνον τον άνθρωπο, να τις έχεις γευτεί μία-μία, κι όμως να μη σε πολυνοιάζουν. Ναι μεν κάποια σημεία θα τα βρήκες γοητευτικά, κάποια στοιχεία θα σου αρέσει να τα χαζεύεις ακόμα ενώ κινείται ή σου μιλάει. Όμως δεν είναι αυτά που έχουν πια σημασία για εσένα, πλέον δε θα διάλεγες ούτε θα απέρριπτες τον άνθρωπό σου γι’ αυτά.

Είναι όσα νιώθετε, είναι τα vibes που στέλνετε ο ένας στον άλλο με τις ματιές σας, είναι οι κινήσεις, οι συμπεριφορές, το δέσιμο, η κατανόηση κι οι προσωπικότητές σας που τα βρήκαν μεταξύ τους. Το όλο θέμα σας δεν είναι το εξωτερικό σας περιτύλιγμα, κι ας φαίνεστε ωραίοι δίπλα-δίπλα, είναι ζήτημα πολύ πιο εσωτερικό και περίπλοκο, είναι ψυχικό το ταίριασμα.

Για το λόγο αυτό, αν σου έφερναν κάποιον πιστά ίδιο, έναν κλώνο αυτού που ερωτεύτηκες, δε θα ένιωθες τίποτα, ούτε θα σε γοήτευε όπως εκείνος. Ακόμη κι αν είχες μπροστά σου την ίδια ακριβώς εικόνα, ίσως και την ίδια μυρωδιά, το παιχνίδι θα ήταν χαμένο εξαρχής. Τίποτα δε συγκρίνεται με το αυθεντικό, ούτε με τη σύνδεση των μυαλών.

Επομένως, ας μην κολλάμε στα ψιλά γράμματα και τα περιτυλίγματα. Ας ψάξουμε μέσα στους ανθρώπους, γιατί εκεί βρίσκεται ο θησαυρός τους, όχι στο αψεγάδιαστο χαμόγελο κάποιου ή την (υποκειμενικά) ιδανική εξωτερική εικόνα του. Ας μάθουμε να αξιολογούμε χαρακτήρες κι όχι εμφανίσεις -όσο παράλληλα καλλιεργούμε τις δικές μας προσωπικότητες κι ανησυχούμε για το αν είμαστε όμορφοι μέσα μας κι όχι αν δείχνουμε όμορφοι έξω μας.

Ερωτευόμαστε χαρακτήρες, όχι ψεύτικες βλεφαρίδες και γραμμωμένους κοιλιακούς -κι ας μην έχουν τίποτα το κακό όλα αυτά. Απλά γιατί ένας καλός κι αληθινός άνθρωπος θα σου σταθεί στα δύσκολα, θα προσπαθήσει να σε καταλάβει, θα σε πάρει αγκαλιά και θα σε κάνει ευτυχισμένο∙ κι όλα αυτά δεν αποκλείεται να τα κάνει και μια προσεγμένη εμφάνιση, αλλά από μόνη της δεν αρκεί.