Δε μιλάτε την ίδια γλώσσα

Αρχικά γοητεύτηκες απ’ τον τρόπο που σε πλησίασε. Ήταν κάτι το διαφορετικό, πρωτότυπο για σένα και τις μέχρι τότε εμπειρίες σου. «Είναι η διαφορά της κουλτούρας μας» σκέφτηκες «αυτός ο άνθρωπος θα μου δείξει νέους ορίζοντες». Για κάποιο λόγο, ένιωθες σαν πρωταγωνιστής σε ταινία, σαν να έχεις έναν ολόκληρο άγνωστο κόσμο μπροστά σου, που σε προκαλούσε να τον ανακαλύψεις, και το ότι δε μιλάγατε την ίδια γλώσσα, το γούσταρες -ίσως, μέχρι τότε, αυτό να ήταν και το αποκορύφωμα της σχέσης σας, να σε ιντριγκάριζε πιο πολύ απ’ όλα.

Γιατί κάπως έτσι εστιάσατε παραπάνω σε μία έλξη απροσδιόριστη, ίσως στη δύναμη των σωμάτων, πιστεύοντας πως τα λόγια δεν είχαν τόση σημασία. Κι όταν τα κορμιά έλκονται με τόσο φυσικό τρόπο, τι μπορεί να πάει λάθος; Όταν αναπτύσσετε συναισθήματα, παρά τις όλες διαφορές σας, τότε είναι σίγουρα αληθινό και προορισμένο να το ζήσετε, σωστά;

Πέρασε καιρός κάπως έτσι κι, όπως σε όλες τις σχέσεις, αρχίζεις σιγά-σιγά να ξεβολεύεσαι και να αναλύεις τις λεπτομέρειες. Γιατί κάπου πήγες να κάνεις ένα χαζό κι αυθόρμητο αστείο, ο σύντροφός σου, όμως, δεν το ‘πιασε. Γιατί σου τη δίνει, τελικά, που πρέπει να καληνυχτίζεστε απ’ τις 9 το βράδυ και που θα βγαίνετε μόνο τα Σάββατα. Γιατί νιώθεις να πιέζεσαι και να καλουπώνεσαι σε μια συμπεριφορά ξένη -ξένη με κάθε έννοια.

Έπειτα έρχονται οι καβγάδες, που πάνω στα νεύρα σου αγχώνεσαι και γίνεσαι διπλά έξαλλος που δεν μπορείς να εκφράσεις τις σκέψεις σου ακριβώς όπως θα ‘θελες. Άντε να μεταφράσεις μες στο θυμό σου τις εκρήξεις σου. Κι όσο καλά κι αν μιλάς εκείνη τη γλώσσα, απ’ τη στιγμή που δεν είναι η μητρική σου, είναι βέβαιο πως δε θα μπορείς να εκφραστείς επ’ ακριβώς, πως κάτι θα ξεχνάς ή θα σου διαφεύγει, πως κάτι, στην τελική, δε θα μεταφράζεται καν σε άλλη γλώσσα.

Σε ξενερώνει που δεν είσαι σίγουρος αν ο άλλος κατάλαβε τι θες να πεις κάθε φορά, που δεν μπορείς να είσαι αυθόρμητος, που το χιούμορ σου και τα υπονοούμενα πηγαίνουν στράφι, αφού πρέπει να εξηγηθούν αναλυτικά. Σε κούρασε που δεν μπορείς να διαβάσεις το σύντροφό σου. Κι ας είστε καιρό μαζί, δεν μπορείς να είσαι ασφαλής πως ξέρεις τι νιώθει και τι σκέφτεται. Κι αυτό επειδή όλη σας η επικοινωνία περνάει διαρκώς από σκανάρισμα. Πώς να συνδεθείτε εγκεφαλικά με αυτό το τείχος μες στη μέση, αυτό το κενό που δημιουργεί η διαφορά της μητρικής σας γλώσσας;

Ένα βράδυ γύρισες σπίτι πτώμα απ’ τη δουλειά και ξαπλώσατε στο κρεβάτι. Σου μιλούσε κι αρνιόσουν να σκεφτείς τι σου λέει, πόσο μάλλον να απαντήσεις. Το μυαλό σου ήθελε απλά να ξεκουραστεί απ’ την ένταση της ημέρας. Άνοιξες την τηλεόραση απλά για να ακούς τη γλώσσα σου στο background -κάπως σε ηρεμεί αυτό. Απαντούσες μηχανικά, μονολεκτικά, ίσως ξενερωμένα.

Επιμένεις να αρνείσαι να δεχτείς πως το ότι σκέφτεστε σε άλλες γλώσσες ή το ότι μεγαλώσατε σε διαφορετικά περιβάλλοντα, μπορεί να αποτελεί τόσο ουσιαστικό πρόβλημα. Φέρνεις στο νου σου παραδείγματα φίλων για να πάρεις κουράγιο. Θα το παλέψετε, λες, με τον καιρό, θα συνηθίσετε και θα το φτιάξετε. Εξάλλου, στο τέλος πάντα συνεννοείστε, απλά για εσάς η επικοινωνία θέλει λίγο παραπάνω κόπο.

Δεν είστε πλέον μαζί. Δεν μπορείς να πεις με σιγουριά αν το πρόβλημα ήταν άλυτο, αν κουράστηκες να προσπαθείς ή αν ήταν, όντως, τόσο ψυχοφθόρο το να πρέπει να μεταφράζεις την ψυχή σου. Ούτε ξέρεις αν θα πετύχαινε αν μιλούσατε την ίδια γλώσσα.

Ωστόσο, συνειδητοποίησες πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία ανάμεσα σε ένα ζευγάρι -κι αυτή δεν είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει λέξεις. Αρκεί να συνδέονται τα μυαλά με κάποιον τρόπο, γιατί οι αγκαλιές κι ένα καλό κρεβάτι δε θα σου λύνουν για πάντα  προβλήματα κι ανησυχίες.