Υπάρχει σωστή στιγμή να γνωρίσεις το ταίρι σου στους γονείς σου;

Υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να γνωρίσεις το ταίρι σου στους δικούς σου; Υπάρχει ένα άλφα χρονικό περιθώριο που να επιβάλλει αυτή τη συνάντηση; «Φυσικά κι όχι» είναι η απάντηση κι ας ξεκινήσουμε από εκεί.

Κανένας δε θα σε κατακρίνει, κανένας δε θα σε σχολιάσει και κανένας δε θα σου πει γιατί δεν το έκανες νωρίτερα. Κι αν στο πει, απλά γέλα. Η απόφαση για το πότε θα γνωρίσει ο σύντροφος τους γονείς είναι καθαρά προσωπική απόφαση -και μάλιστα χρειάζεται να ‘ναι κοινή. Να ‘ναι κι οι δύο πρόθυμοι κι έτοιμοι γι’ αυτό το βήμα, να μην καταπιεστεί κανείς. Κι αυτό σημαίνει πως χρειάζεται ηρεμία κι υπομονή για να διαχειριστεί σωστά τη σωστή, για το ζευγάρι, στιγμή.

Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή. Στις μέρες μας λόγω της εύκολης φθοράς των σχέσεων, της κακομαθημένης κι εγωκεντρικής προσέγγισής μας, των ρυθμών και των επιλογών, οι σχέσεις τείνουν να έχουν βραχυπρόθεσμη ημερομηνία λήξης. Έτσι, τα περισσότερα ζευγάρια φτάνουν στο χωρισμό πριν φτάσει καν η ιδέα για γνωριμία των γονέων.

Σ’ ένα βαθμό αυτή η καθυστέρηση κι η αναβολή αυτής της γνωριμίας έχει να κάνει και με το παλαιωμένο στερεότυπο που ‘χει ριζώσει στη συνείδησή μας, η νοοτροπία πως ο σύντροφός μας συναντά τους γονείς μας επικυρώνοντας την απόφασή μας για το μεγάλο βήμα στη σχέση μας. Το ‘χουμε ταυτίσει με κάτι αυτομάτως πιο σοβαρό, μόνιμο και δεσμευτικό, σαν μετά από αυτή τη συνάντηση να υποχρεωνόμαστε να ‘μαστε μαζί, για να μην εκτεθούμε στους γονείς μας ή τους στεναχωρήσουμε. Ίσως και γι’ αυτό το λόγο συχνά τα ζευγάρια την αποφεύγουν, φοβούμενοι τη δέσμευση που κουβαλάει μαζί της μια τέτοια συνάντηση.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας χρονικός προορισμός που να ορίζει τη σωστή ή τη λάθος στιγμή για μια τέτοια ενέργεια. Η καλύτερη λύση είναι να ‘ρθει φυσικά, από μόνη της, μέσα από κοινή επιθυμία, τόσο απ’ την πλευρά του ζευγαριού όσο και των συγγενών. Όχι μέσα από συναισθηματικούς εκβιασμούς και πιέσεις. Όχι σαν ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί.

Κατάλληλη στιγμή ποτέ δε θα υπάρξει, καθώς πάντα η πρώτη επαφή θα ‘ναι αγχωτική κι άβολη. Αν θέλουμε οπωσδήποτε να ορίσουμε κάποιο πλαίσιο, καλό θα ‘ναι το ζευγάρι να ‘χει διανύσει κάποιο διάστημα κοινής πορείας ώστε να ‘χει κατασταλάξει στα συναισθήματά του. Φυσικά κανείς δεν καταδικάζει τους παρορμητικούς που αποφάσισαν στη αρχή της σχέσης να γνωρίσουν και τους γονείς του συντρόφου τους, απλά οι περισσότεροι επιλέγουμε το πιο ασφαλές σενάριο κι ίσως έτσι προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την εύνοια των γονέων, μιας και συνηθίζουν να δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στις μακροχρόνιες σχέσεις.

Το πιο σημαντικό είναι να ‘ναι συνειδητή απόφαση και των δύο, όχι κάτι που θέλει να κάνει το ταίρι σου για χατίρι σου ή για να αποφύγει γκρίνιες, πόσο μάλλον σε περίπτωση που ‘χουν τεθεί τελεσίγραφα. Αν ο σύντροφός σου δείξει έστω ένα μικρό σημάδι δυσανασχέτησης κι αμφιβολίας, το προτιμότερο θα ήταν να ακυρώσεις την οποιαδήποτε συνάντηση. Αυτό δε σημαίνει ότι δείλιασε ή ότι σε αγαπάει λιγότερο. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα όρια του και τους δικούς του χρόνους. Μην προσπαθείς να προσαρμόσεις τον άνθρωπό σου στα δικά σου καλούπια. Μην πιέζεις καταστάσεις γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τον απομακρύνεις κι άλλο.

Σωστή συνταγή και συγκεκριμένος χρόνος, το ‘παμε, δεν υπάρχει. Ας πούμε όμως ότι τελικά η πολυπόθητη στιγμή της γνωριμίας έφτασε. Η συμβουλή είναι μία: Απόλαυσέ το. Πάγωσε τις δεύτερες σκέψεις, τις ανησυχίες για το τι εικόνα θα δώσεις και το άγχος για το αν θα πάει καλά. Δείξε τον πραγματικό σου εαυτό χωρίς να προσπαθήσεις στιγμή να εντυπωσιάσεις και να προσποιηθείς και το αποτέλεσμα σίγουρα θα σε δικαιώσει. Κι όσο για το ταίρι σου, εκείνο θα νιώθει σίγουρα για μια ακόμα φορά περήφανο που σε διάλεξε.