Όταν επιτέλους έρχεται αυτό που περίμενες φοβάσαι να το ζήσεις

Έχεις αναρωτηθεί γιατί, όσοι κι αν πέρασαν, δεν αισθάνθηκες πως είχες βρει το «σωστό» σου, μέχρι που γνώρισες τον κατάλληλο άνθρωπο κι έγινε επιτέλους η προσωποποίησή του. Ταίριαξαν τόσο καλά τα κομμάτια σας, λες κι ήρθε ο ένας να συμπληρώσει με την παρουσία του το παζλ της ζωής του άλλου.

Δε βάλατε ταμπέλες στη σχέση σας κι ούτε προσπαθήσατε να προβλέψετε πού θα σας έβγαζε ο δρόμος της. Αφήσατε τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά και βρεθήκατε κάπου στο κέντρο ενός κύκλου που συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω απ’ τη μοναδικότητα που έχει να προσφέρει ο ένας στον άλλο.

Δεν ήταν εύκολο για σένα ν’ αποδεχθείς μια διαφορετική εκδοχή της  πραγματικότητας, παρ’ όλο που σου προσέφερε αυτά που πάντα αναζητούσες. Τρόμαξες μόλις διασταυρώθηκαν οι δρόμοι σου με τον κατάλληλο –για σένα– άνθρωπο, γιατί πολύ απλά δεν ήξερες πώς ν’ αντιμετωπίσεις τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που ξύπνησε μέσα σου, χωρίς καν να το επιδιώξει. Ο ανεπιτήδευτος τρόπος που μπήκε στη ζωή σου κι έφερε τα πάνω-κάτω, σ’ έκανε ν’ αναθεωρήσεις όλα όσα είχες ζήσει πριν τη συνάντησή σας.

Επέτρεψες στον εαυτό σου, έστω και για λίγο, ν’ αμφισβητήσει την αυθεντικότητα όλου αυτού, γιατί δεν είχες την παραμικρή ιδέα για το πώς πρέπει να κινηθείς, γιατί απλούστατα δε σου ‘χε ξανασυμβεί και τώρα που επιτέλους συνέβη δεν ήξερες αν μπορείς να τα καταφέρεις. Γιατί, δεν αναγνωρίζεις το «σωστό» όταν βαλτώνεις στα «λάθη σου».

Συνειδητοποιείς πως κάτι πρέπει ν’ αλλάξει για να ξεφύγεις απ’ τα δεσμά της ρουτίνας που είχες βολευτεί, πρέπει να αντιδράσεις για να κάνεις μια τεράστια στροφή προς την ευτυχία σου -κι αυτή πάντα απαιτεί λίγο ξεβόλεμα. Γνωρίζεις τον άνθρωπο που σέβεται κάθε επιθυμία σου και σ’ αποδέχεται ακριβώς όπως είσαι. Που ερωτεύεται τις παραξενιές και τα κουσούρια σου, χωρίς να προσπαθεί να τα στρογγυλέψει για να χωρέσουν σ’ αυτό το κουτάκι του συμβιβασμού, που ακολουθούν πιστά οι περισσότεροι. Γι’ αυτό και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις τις προθέσεις, γιατί ως τώρα άλλα έμαθες να ζεις και να ανέχεσαι.

Απ’ όταν μπήκε στη ζωή σου –μ’ επεισοδιακό ίσως τρόπο– άρχισες να συνηθίζεις στην ιδέα του «μαζί», που μέχρι τόσο σε αποσυντόνιζε. Δεν μπορούσες να προβλέψεις την εξέλιξη των γεγονότων, απλά την ακολουθούσες, αφού δεν περίμενες ποτέ πως ένας άνθρωπος θα μετέτρεπε την ανασφάλειά σου σε έρωτα και τον δισταγμό σου στην ένταση που πάει πακέτο μ’ αυτόν. Έκανες ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω, γιατί πολύ απλά δεν είχες ζήσει ποτέ ξανά κάτι τόσο δυνατό.

Προσπαθούσες ν’ αποτρέψεις το αναπόφευκτο, ν’ αλλάξεις όνομα στον έρωτα, να τον βαφτίσεις τρέλα ή σκέτο ενθουσιασμό, μήπως υποτιμώντας τον κατάφερνες να αντιμετωπίσεις επιτυχώς την απρόβλεπτη φύση του. Και παρ’ όλο που βρήκες σε ‘κείνο το πρόσωπο αυτά που αναζητούσες, άργησες να το ζήσεις, πρόβαλες αντιστάσεις, πάτησες –μάταια– αναβολές, γιατί σε τρομοκράτησε ακόμα κι ο εαυτός σου, που για πρώτη ίσως φορά βγήκε ακατέργαστος στην επιφάνεια.

Μα όσο κι αν προσπάθησες να το αποφύγεις, αναγκάστηκες τελικά –κι ευτυχώς– να ενδώσεις σε μία χαρά που δεν ελέγχεται. Ήταν δύσκολη η απόφαση, δεν έτυχε να νιώσεις ξανά όλα αυτά τα συναισθήματα, και μάλιστα τόσο έντονα και τόσο γρήγορα. Τα ‘χασες για λίγο, αλλά άξιζε το χάσιμο.  Άλλαξες την κοσμοθεωρία σου κι επέλεξες να το ζήσεις. Σε ‘πεισε κι εκείνο το πρόσωπο με τις πράξεις του και την ειλικρίνειά του.

Δεν κρύβεται η σιγουριά εκείνων που τολμούν να κυνηγήσουν το απόλυτο. Γι’ αυτό κι όταν συναντήσεις τον άνθρωπο που θα σε κάνει να νιώσεις ό,τι ως τώρα μόνο φανταζόσουν, μη γυρίσεις την πλάτη σε όσα μπορεί να σου προσφέρει. Γιατί είναι λογικό να σε τρομάζει η ιδέα του «σωστού», όταν χώρεσες στη ρουτίνα σου όλα τα «λάθος» και μες στον συμβιβασμό σου τα ονόμασες «σωστά», αλλά παράλογο να το αφήσεις να προσπεράσει.

Δεν πάει έτσι η  ζωή! Το σωστό δεν ισοδυναμεί πάντα με το ασφαλές ή το συνηθισμένο αλλά με το αυθεντικό!