Γιατί μας συγκινούν περισσότερο τα δράματα των διάσημων;

Διάσημες προσωπικότητες· τραγουδιστές, ηθοποιοί, μουσικοί, ζωγράφοι, συγγραφείς, πολιτικοί κι άλλοι τόσοι σημαντικοί άνθρωποι που με τις ιδέες τους, το ταλέντο και την τέχνη τους μπόρεσαν να αφήσουν το στίγμα τους στον κόσμο. Φυσικό είναι να τους θαυμάζουμε, αφού μας απέδειξαν με τα αριστουργήματα, τις γνώσεις τους και τη συνεισφορά τους στον πολιτισμό πόσο αξίζουν την εκτίμησή μας.

Τι είναι, όμως, αυτό που πραγματικά τραβάει τόσο την προσοχή και το ενδιαφέρον μας σ’ αυτά τα άτομα; Δεν είναι μόνο οι πράξεις του παρόντος, αλλά ταυτόχρονα κι όλα αυτά που πέρασαν στη ζωή τους μέχρι να οδηγηθούν εκεί, στη δική τους κορυφή. Είναι, συνήθως, πιο πιθανό να θαυμάσουμε μια προσωπικότητα όταν μάθουμε προσωπικές πληροφορίες για αυτήν, ειδικά αν σ’ αυτές περιέχεται κι ένα καθόλου εύκολο παρελθόν.

Με άλλα λόγια, όταν μάθουμε πως κάποια σημαντική προσωπικότητα πριν να γίνει διάσημη είχε περάσει διάφορες κακοτυχίες στη ζωή της, όπως για παράδειγμα κάποια ασθένεια, οικονομικά προβλήματα, ενδοοικογενειακή βία κι ό,τι άλλο τραγικό και συναισθηματικά/σωματικά επώδυνο, είναι ίσως πιο εύκολο για εμάς να συνδεθούμε μαζί τους.

Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η συνειδητοποίησή μας πως ακόμα κι οι διάσημοι, που δείχνουν να απολαμβάνουν μια πιο ευνοημένη κι εύκολη, λαμπερή, ζωή, δεν παύουν να ‘ναι άνθρωποι που δεν υπέγραψαν συμβόλαιο με τη δόξα απ’ την πρώτη μέρα της ζωής τους, αλλά την διεκδίκησαν παρά τα ζόρια και τα εμπόδια. Δεν είναι θεοί κι ας μοιάζουν να τα ‘χουν όλα, είναι άνθρωποι τρωτοί, όπως όλοι.

Ίσως ένας άλλος λόγος να ‘ναι η συμπάθεια που μας δημιουργεί το συγκεκριμένο πρόσωπο όταν εμπιστεύεται δημόσια τόσο προσωπικές πληροφορίες, κάτι που αισθανόμαστε σαν προσωπική εξομολόγηση. Συχνά οι δημοσιογράφοι όλο και περισσότερο πιέζουν εκείνους που ‘χουν μια φήμη να φανερώνουν στοιχεία για τον εαυτό τους που κανείς ως τότε δε γνώριζε, αφού ξέρουν πως κάτι τέτοιο θα ερεθίσει την ανθρώπινη περιέργεια, αναπτύσσοντας και μια οικειότητα με το κοινό τους.

Ίσως πάλι όλα όσα πέρασαν να γίνονται κίνητρο για μας και να μας εμπνέουν, αφού εκείνοι κατάφεραν να πετύχουν τα όνειρά τους, δίνοντάς μας την ελπίδα πως κι εμείς, παρά τις δυσκολίες μας, δεν αποκλείεται να αγγίξουμε το όνειρο.

Ίσως να μας γοητεύει πολύ η έννοια του «αυτοδημιούργητου». Ένα άτομο που βρίσκεται σε καθόλου ευνοϊκή θέση και με σκληρή δουλειά κι υπομονή μπορεί να ανελιχθεί κοινωνικά, να αποκτήσει πλούτη και δόξα. Συνεπώς, αναγνωρίζοντας πως οι διάσημες προσωπικότητες κατάφεραν μέσα από ένα σκληρό παρελθόν να πετύχουν, πιστεύουμε με τη σειρά μας πως αν δουλέψουμε σκληρά θα μπορέσουμε κι εμείς να τα καταφέρουμε.

Συχνά, πολλοί από εμάς, πιάνουμε τον εαυτό μας να θαυμάζει, να εκτιμά και να συμπαθεί βαθιά, διασημότητες τις οποίες δε γνώρισε ποτέ, αλλά θαμπώθηκε απ’ την επιτυχία και τα κατορθώματά τους. Μην ξεχνάμε, όμως, πως τέτοιοι άνθρωποι-παραδείγματα που περάσανε δύσκολες στιγμές και παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να επιβιώσουν και να πετύχουν τα όνειρά τους δεν είναι μόνο οι διασημότητες.

Υπάρχουν ανάμεσά μας καθημερινοί άνθρωποι, φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, συνάδελφοι, γείτονές μας, που δε φιγουράρουν στα περιοδικά, βίωσαν ενδοοικογενειακή βία, βρίσκονται σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση, πάσχουν από σοβαρές ασθένειες κι όλα τα συναφή που τόσο μας συγκινούν όταν τα εξιστορούν οι διάσημοι. Πέρασαν κι ακόμα περνάνε δύσκολα, αλλά δεν εγκαταλείπουν. Γι’ αυτούς γιατί δε λέμε τίποτα; Εκείνοι δεν αξίζουν τον θαυμασμό και την εκτίμησή μας; Ή μήπως επειδή η γειτόνισσά μας δεν είναι μία λαμπερή ηθοποιός του Hollywood, η δική της διαδρομή για την καταπολέμηση του καρκίνου είναι λιγότερο οδυνηρή, χρειάζεται λιγότερη στήριξη κι ενθάρρυνση;

Θαύματα δύναμης, αισιοδοξίας, επιμονής και σκληρής δουλειάς μετά από μεγάλο πόνο συμβαίνουν και στη δίπλα πόλη, στη δίπλα γειτονιά, στο διπλανό σπίτι. Το γεγονός πως δε μαθεύονται και δε γίνονται εξώφυλλα κρεμασμένα στα περίπτερα δεν τα κάνει λιγότερο σημαντικά. Πάντα θα θαυμάζουμε τις διάσημες προσωπικότητες που μας απέδειξαν πως μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε κάθε εμπόδιο, αλλά ας μην ξεχνάμε να φυλάμε λίγη συμπόνια κι ένα μπράβο και για ‘κείνους που δεν τους φώτισε κανένας προβολέας.

Μπορεί η παρουσία τους να μην είναι τόσο αστραφτερή, αλλά η ψυχή τους δεν παύει να ‘ναι το ίδιο άξια θαυμασμού, εκτίμησης κι υποστήριξης.