Μόνο κοιταχτήκαμε κι απόψε

Μόνο κοιταχτήκαμε κι απόψε… Με αφήνεις ως την πόρτα και στρίβεις να φύγεις. Πού πας πάλι; Η καληνύχτα δε θα γίνει καλημέρα, το αντίο δε θα ‘χει φιλί στο στόμα κι απ’ το τρυφερό χάδι στην πλάτη δε θα προκύψει αγκαλιά. Μια καλημέρα, ένα φιλί και μια αγκαλιά. Αυτά θέλω. Κι αυτές είναι οι εκκρεμότητές σου.

Θα έπρεπε τα «θέλω» μου να ήταν ήδη στις προτεραιότητές σου. Μα για κάποιο λόγο έχω πειστεί πως έχεις κι εσύ τα ίδια «θέλω» με εμένα. Όπως σε θέλω, με θέλεις. Μα όπως με θέλεις, δε φαίνεται. Δεν υπάρχουν αποδείξεις, μόνο θεωρίες, λόγια και ποτέ έργα, φλυαρίες και καμία πράξη.

Η μεταξύ μας ιστορία είναι μια περιπέτεια περίπλοκη και τόσο προβλέψιμη που βαριέμαι πλέον και να την αναλύσω. Την καταχωρώ κατευθείαν στα «αδιάβαστα», βάζω και τις απορίες μου στα «αναπάντητα», φτιάχνω τσάι και κάθομαι μήνες τώρα στην αίθουσα αναμονής να κοιτάζω μία το ρολόι και μία την έξοδο κινδύνου.

Έχει περάσει καιρός, μήπως να συνέλθω απ’ τον ύπνο; Στον λήθαργο του έρωτά σου αναφέρομαι. Δεν καταλαβαίνω τι περιμένεις. Ίσως πρέπει να θέσω χρονοδιακόπτη να μετράει αντίστροφα κι έπειτα να βρω τρόπο να περιορίσω την ώρα μου μαζί σου.

Όλα όσα συμβαίνουν με εμάς είναι εντελώς αντίθετα απ’ τον τρόπο που τα έχω ονειρευτεί. Δε σε σκέφτομαι να φεύγεις. Η σκέψη μου ενθουσιάζεται στο να μένεις. Να κρατηθείς δίπλα μου όλη νύχτα, να ξαγρυνπνήσουμε μετρώντας τις ανάσες που ανταλλάσσουν τα σώματά μας. Μα μέχρι στιγμής μόνο τα βλέμματά μας κάνουν ανταλλαγές.

Εμένα δε μου αρέσουν τα παιχνίδια αντοχής. Ούτε να μετράω ποιος βαστιέται περισσότερο στο να μη λυγίσει. Εγώ θέλω να λυγίσω. Θέλω να λιώσω επάνω σου χωρίς να στριμώχνομαι σε όνειρα. Αυτό που νιώθω για σένα δε χωράει σε μια σκέψη. Η σκέψη πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Μόνο έτσι θα ‘χει αξία να συνεχίζω να σε θέλω.

Καμιά φορά λέω να μην απαντήσω ξανά σε μήνυμά σου. Να σβήσω τον αριθμό σου κι από κοντά όταν σε συναντώ να χαμογελώ τυπικά και να φεύγω σε άλλο δωμάτιο κατευθείαν, χωρίς περισσότερες χαιρετούρες και χαριτωμένες κουβέντες. Καμιά φορά λέω να σε ξεχάσω. Να πάρω την πρωτοβουλία να σε απορρίψω. Να παραδεχτώ τις άυλες υποσχέσεις σου και να συνέλθω. Να γειωθώ στην αλήθεια που κρατάει τον ιδιωτικό σου χώρο απρόσιτο.

Άλλη φορά –πιο πιθανή– λέω να σου μιλήσω. Μα αν σου εκφράσω τι νιώθω, δε θα ‘ναι εξομολογητικός ο τόνος της φωνής μου κι ούτε ρομαντικά τα λόγια μου. Φοβάμαι πως θα κάνω το σκεπτικό μου απαίτηση. Θα ζητήσω εξηγήσεις που με κρατάς στη θεωρία χωρίς να αποδεικνύεις στην πράξη τα λεγόμενά σου. Έχω τόσο θράσος να σε ανακρίνω για τις αιτίες που μας ξοδεύεις σε τόσο μπίρι-μπίρι.

Πετάς τον πόθο στη φαντασία και πρέπει να συμβιβαστώ. Χαραμίζεις τόσο συναίσθημα φεύγοντας κι οφείλω να προσαρμοστώ. Αδικείς τη λογική μου, κρεμάς τη γνησιότητά σου και χρειάζεται κι αυτό να το αποδεχτώ με ψυχραιμία και κατανόηση.

Λέγαμε εξαρχής πόσο μας αρέσουν από κοινού τα καθαρά λόγια κι οι άμεσες πράξεις. Ταυτιζόμασταν στην ίδια κοσμοθεωρία ζωής ορίζοντάς την με ένα «θέλω και κάνω». Μέχρι στιγμής έχεις πανηγυρικά αμφισβητηθεί για τις θεωρίες σου. Δεν έχεις επιχειρήματα κι ούτε δικαιολογίες για τη στάση που κρατάς απέναντί μου. Αν είναι κάποιο είδος τακτικής θέλω να το ξέρω. Θέλω να μου εξηγήσεις τις προθέσεις σου, αφού δεν κάνεις καμία κίνηση να με έχεις. Θέλω να σε έχω. Πολλά θέλω. Μα άλλα τόσα λες πως θέλεις κι εσύ.

Συμφωνώ, αλλά πού ’ν’ τα;

Δε μου αρέσουν οι  υπολογισμοί, μα για σένα καταγράφω την παραμικρή δική σου κίνηση, το ελαφρύ και τυχαίο σημάδι των κινήσεών σου προς το μέρος μου. Ξεψαχνίζω την κάθε στιγμή να μαρτυρήσω το μυστικό σου, να πω πως σε έπιασα επιτέλους να χαζεύεις κάτι πάνω μου. Σε πιάνω να χαζεύεις πολλά, μα δε διεκδικείς κανένα.

Τα παραείπαμε. Και για να ισοσταθμίσουμε  αυτή την ανισόρροπη ακόμη ανάγκη μας, πρέπει να τα παρακάνουμε κιόλας. Σου δίνω το ελεύθερο να ανάψεις μπροστά μου τη φλόγα που λες πως καίει καιρό τώρα μέσα σου για εμένα. Να κάνεις έναν τελικό απολογισμό και να προχωρήσεις σε πράξεις.

Φαίνεται πως το έχω ρίξει όλο πάνω σου, που τόσο καιρό το φλερτ μεταξύ μας έχει κατσικωθεί πεισματικά στα σκαλοπάτια και δε λέει να μετακινηθεί σε άλλους χώρους. Όλα ξεκινούν από ένα βήμα. Το ίδιο βήμα και για τους δυο, προς την ίδια κατεύθυνση, με τις ίδιες προθέσεις και κοινές επιθυμίες.

Σήμερα έχουμε δώσει ραντεβού στις 9. Θα έρθω και θα έρθεις. Θα τολμήσεις και θα τολμήσω.

Τα αισθήματα είναι αμοιβαία κι η βραδιά είναι καλύτερα να προχωρήσει όπως ακριβώς την υποθέτουμε.

Αυτή τη φορά ας κοιταχτούμε ενώ έξω ξημερώνει η πρώτη μας νύχτα…

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!