Έμαθες πως απατά το φιλαράκι σου∙ το λες;

Έφτασε η στιγμή της αλήθειας. Η στιγμή που θα ‘δινες τα πάντα απλά και μόνο για να μην υπήρχε. Το ηθικό δίλημμα που πρόκειται να αλλάξει, μπερδέψει ή και να καταστρέψει μια ουτοπικά ιδανική σχέση. Ή στη χειρότερη δύο σχέσεις. Μόλις έμαθες ότι το ταίρι της κολλητής ή του κολλητού σου αντίστοιχα τον/την απατάει. Έχεις το θάρρος να ανακατευτείς σε «ξένα χωράφια» και να το πεις στο φιλαράκι σου ή φοβάσαι την όποια αρνητική αντίδραση, τις πληγές που θα ανοίξεις, και την κατάληξη που θα ‘χει, τελικά, τόσο η δική τους όσο κι η δική σας σχέση;

Άγραφοι νόμοι περί ηθικής λένε να μην ανακατεύεσαι σε προσωπικές υποθέσεις και ζωές άλλων, να κρατάς αποστάσεις για να μη γίνεις ποτέ η αιτία να χαλάσουν σπίτια. Δε σε νοιάζει, όμως, τι λένε, δε μιλάμε για ξένους αλλά για το κολλητάρι σου, την οικογένειά σου δηλαδή. Μια πολύ δυνατή φωνή μέσα σου ουρλιάζει και σχεδόν σε διατάζει να μιλήσεις αμέσως, να πεις στο φιλαράκι σου όλα όσα ξέρεις. Δε γίνεται εδώ κανένας λόγος για ξένα χωράφια, εδώ μιλάμε για ένα κομμάτι σου, την αδερφή ψυχή σου που θα έδινες τα πάντα για να ‘ναι ευτυχισμένη.

Θα ευχόσουν να μπορούσες να αποτρέψεις ό,τι θα μπορούσε να στεναχωρήσει το φιλαράκι σου, να κρατήσεις μακριά οποιονδήποτε κλέβει το χαμόγελό του. Εδώ, όμως, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι για να μη συμβεί. Μπορείς, όμως, να του ανοίξεις τα μάτια και να του σταθείς για να το ξεπεράσει.

Η φιλία σας πάντοτε στηριζόταν σε θεμέλια εμπιστοσύνης. Ειλικρίνεια, λοιπόν, σημαίνει πως κάποτε ίσως χρειαστεί να ομολογήσεις πράγματα που μερικές φορές σε πονάνε και πληγώνουν. Είναι, όμως, για καλό. Αξίζει κι επιβάλλεται να ξέρει. Μπες στη θέση του φίλου σου και σκέψου αν θα ‘θελες να ‘σαι ο τελευταίος που θα μάθαινε πως έχει απατηθεί, όσο το κολλητάρι σου ήξερε και μπορούσε να σε γλυτώσει από περιττό πόνο και να δώσει ένα τέλος στην υποτίμησή σου αυτή και δε μιλούσε. Εφιάλτης. Πώς θα μπορούσες να μην το πεις άλλωστε; Υπεκφυγές, μυστικά, ψέματα κι εθελοτυφλίες δε χωράνε στη σχέση σας. Το λες και μένεις εκεί για ό,τι κι αν φέρει αυτή η αποκάλυψη.

Το αποφάσισες και δεν υπάρχουν πια πισωγυρίσματα. Βρες το κατάλληλο μέρος και την κατάλληλη ώρα να το πεις. Ναι, υπάρχει κατάλληλη στιγμή, κι είναι η πιο άμεση. Μην το αναβάλλεις. Ηρέμησε, βάλε στην άκρη τον θυμό σου για το πρόσωπο που πρόδωσε το φιλαράκι σου, ανάφερε μόνο γεγονότα και μην μπλέξεις προσωπικά συμπεράσματα. Φρόντισε να ‘στε κάπου οι δυο σας. Θα μπορούσες αρχικά να ρωτήσεις πώς τα πάνε με το αμόρε κι αυτό ίσως σου δώσει ένα πάτημα. Αν όχι, και πάλι θα πρέπει να μιλήσεις και να διαχειριστείς το σοκ που θα ακολουθήσει.

Να σταθείς συμπονετικά, όχι με οίκτο. Μη χαϊδέψεις αφτιά, μην πεις ό,τι θα ήθελε να ακούσει, μην πας να το καλύψεις με «ίσως δεν κατάλαβα καλά» για να γλυκάνεις τον πόνο. Θα φροντίσει να το κάνει μάλλον αυτός που απάτησε. Εσύ απλά μίλα με ειλικρίνεια και δώσε στο φιλαράκι σου να καταλάβει πως θα ‘σαι εκεί ό,τι κι αν συμβεί.

Άκουσε τα παράπονα, μείνε δίπλα στα ξεσπάσματα, πρόσφερε τον ώμο σου να κλάψει και την ασφάλεια να ξεσπάσει, για να λυτρωθεί. Δεν είσαι υπεύθυνος για ό,τι έγινε, μην αισθάνεσαι ενοχές. Θα το καταλάβει και το φιλαράκι σου αυτό κι αργότερα θα σε ευγνωμονεί για την αλήθεια που του χάρισες. Ύστερα, αν στο ζητήσει, αποχώρησε. Μη χαθείς, απλά θα χρειαστεί λίγες στιγμές, χρόνο και χώρο να επεξεργαστεί τα γεγονότα.

Αποστασιοποιήσου από χαρακτηρισμούς. Μην ξεχνάς πως υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο το φιλαράκι σου να συγχωρέσει και να αποδεχτεί την απιστία. Τότε θα πρέπει να φερθείς ανάλογα. Να εθελοτυφλείς και να το αποδεχτείς κι εσύ. Αν αυτό είναι που θέλει ο κολλητός, τι μπορείς να κάνεις; Εσύ όμως σε καμία περίπτωση δε θα συγχωρέσεις ούτε θα ξέχασες τον πόνο που του προκάλεσε. Απλά θα εύχεσαι να ξεθολώσει απ’ την καψούρα και να πάρει τη σωστή απόφαση.

Εσύ, σίγουρα, έκανες το σωστό. Είπες αλήθειες που δεν ήταν έτοιμος/η να ακούσει. Χώρισες δυο δρόμους που ίσως να ενωθούν ξανά αλλά πάντα ο ένας θα ‘χει λακκούβες και πολλά εμπόδια. Ίσως το φιλαράκι σου να πάρει τη σωτήρια στροφή με διέξοδο. Ίσως πάλι κι όχι, να εγκλωβιστεί σ’ αυτό το αδιέξοδο. Εσύ θα ‘σαι στο τέλος οποιουδήποτε δρόμου να τον περιμένεις, έτσι κι αλλιώς.