Βάλσαμο ο καφές με το κολλητάρι –ειδικά– στα ζόρια

Άλλη μία κουραστική ημέρα έφτασε στο τέλος της. Κι ενώ η πιο τακτική σου ρουτίνα, μετά από ένα απαιτητικό οκτάωρο στη δουλειά, σε θέλει να επιστρέφεις αμέσως σπίτι, για φαΐ, ύπνο και ξεκούραση, αποφασίζεις να κάνεις μια αλλαγή στην τόσο ξέφρενη ζωή σου, και να σπάσεις λίγο αυτή τη μονοτονία με έναν καφέ με το κολλητάρι σου, μόλις ξεμπερδέψεις απ’ τις αγγαρείες της καθημερινότητας.

Ναι, έχεις ένα φιλαράκι, το θυμάσαι; Έναν άνθρωπο δικό σου που ενώ το σπίτι του παίζει να ‘ναι δύο τετράγωνα πιο κάτω απ’ το δικό σου, έχεις βδομάδες να τον δεις, ίσως και μήνα, κι ενώ η επαφή σας πάντα σου κάνει καλό, τελευταία –λόγω ρυθμών και πιεστική ρουτίνας– η επικοινωνία σας περιορίζεται σε μερικά τυπικά μηνύματα.

Ναι, αυτό το κολλητάρι, που πριν αφήσεις την καθημερινότητα να σε καταπιεί, συνηθίζατε να ξημεροβραδιάζεστε μαζί και δεν υπήρχε μέρα που να μη μιλούσατε στο τηλέφωνο κι είχατε πάντα κάτι να πείτε, ακόμα κι αν τίποτα δεν είχε αλλάξει.

Σίγουρα, το να ‘σαι και να φέρεσαι ως ενήλικας, δε μοιάζει εύκολη υπόθεση. Δεν είναι δύσκολο να χάσεις την μπάλα και τον εαυτό σου, να γίνεις ένα ρομποτάκι, που διαρκώς τρέχει και ποτέ δεν προλαβαίνει. Μα κάτι τέτοιες στιγμές είναι που χρειάζεσαι πιο πολύ από ποτέ το φιλαράκι σου. Ένας καφές, απ’ αυτούς που κρατάνε ώρες, με μια κούπα στο χέρι, αναλύοντας τα πάντα είναι το κατάλληλο γιατροσόφι για να ξεφύγεις λίγο απ’ τις υποχρεώσεις και να αδειάσεις κάμποσα από ‘κείνα που βασανίζουν το κεφαλάκι σου.

Μόλις, λοιπόν, σχολάσετε ή, τέλος πάντων, μόλις ξεμπερδέψετε από ό,τι δεν μπορείτε να αποφύγετε, να κανονίσετε να βρεθείτε για μια βόλτα κι ύστερα να αράξετε σε ένα καφέ, ιδανικά στο στέκι σας. Εκεί θα τα πείτε όλα. Ξεκινώντας απ’ τα επαγγελματικά και τα καθημερινά, τα άγχη σας και τα παράπονά σας και προχωρώντας στα ερωτικά και τις αποφάσεις ζωής, καταλήγοντας να φιλοσοφείτε, όσο ο καφές ίσως έχει γίνει κρασί. Σίγουρα θα ανταλλάσσετε νέα κι απόψεις με τις ώρες, με διακοπές αναλαμπών για να μην ξεχάσετε τίποτα από όσα πρέπει να ειπωθούν.

Αναπολείτε τις εποχές που όλα ήταν χαλαρά, χωρίς υποχρεώσεις κι ευθύνες, και διακωμωδείτε τα ενήλικα πια χάλια σας, κλαίγοντας τη μοίρα σας για τα γκομενικά σας και κράζοντας απαιτητικά αφεντικά. Κάπως έτσι βγάζετε ένα βάρος από πάνω σας, γελάτε με αυτά που σας παιδεύουν πιο πολύ κι έτσι κάπως ηρεμείτε.

Κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιείτε πως τα ζόρια όταν μοιράζονται αποδυναμώνονται και πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να ανακουφίσει μια καλή παρέα, ένα ειλικρινές ενδιαφέρον, λίγος καφές και μπόλικα γέλια.

Δεν αφήνετε τίποτα απ’ όσα γυρνούν στο μυαλό σας ανείπωτο. Εκφράζετε τους προβληματισμούς σας για τη δουλειά, για τα οικονομικά σας, που πάνε χειρότερα από πέρυσι, τα παράπονά σας για τις σπουδές και τους κόπους σας που δε βρήκαν αντίκρισμα αλλά και την ανησυχία σας για το μέλλον που δείχνει αβέβαιο όσο όλα είναι ρευστά.

Κι ενώ παθαίνετε μαζί μια μελαγχολία, την επόμενη στιγμή γελάτε, αφού ξέρετε πως είστε μαζί σ’ όλο αυτό και θα τα καταφέρετε. Από αυτή τη συνάντηση κρατάτε μια αίσθηση ασφάλειας πως ό,τι κι αν γίνει το φιλαράκι σας θα ‘ναι εκεί και μια αισιοδοξία πως όλα θα πάνε καλά. Πήρατε μια σπουδαία ανάσα κι είστε έτοιμοι να συνεχίσετε τον προσωπικό σας αγώνα δρόμου.

Συνειδητοποιείτε την αξία που έχει ένας καλός φίλος στη ζωή σας και την αναγκαιότητα να υπάρχει ενεργά στην καθημερινότητά σας. Όσο κι αν οι ρυθμοί σε τρελαίνουν, μη χάνεις το νόημα, μη χάνεις την επαφή με το κολλητάρι σου. Σε χρειάζεται όσο κι εσύ. Άλλωστε, στα ζόρια ξέρεις πια τη συνταγή: Ένας καφές, το φιλαράκι σου κι ειλικρινείς συζητήσεις.