Αν δεν υπήρχε το facebook δε θα στέλναμε «χρόνια πολλά» σε κανέναν

Θυμάστε εκείνες τις εποχές –δημοτικό θα ‘ταν– που μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της τάξης και ρωτούσαμε το ένα τ’ άλλο πότε έχει το καθένα μας γενέθλια απ΄την ανυπομονησία μας για το επόμενο πάρτι; Πράγματι, τα πάρτι των γενεθλίων ήταν η είδηση της εβδομάδας. Δεν ξεχνούσες γενέθλια σε καμία περίπτωση. Αλλά και να τα ξέχναγες θα στα υπενθύμιζαν τα σοκοφρετάκια που έφερνε το εορταζόμενο παιδάκι για να κεράσει την τάξη ή ο σούσουρος για το πάρτι έκπληξη που οργανώνατε σαν ευκαιρία να χάσετε λίγο παραπάνω μάθημα.

Οι καιροί άλλαξαν, το δημοτικό τέλειωσε και στα περισσότερα πάρτι γενεθλίων πια, έχει σταματήσει να σε νοιάζει ακόμα κι η τούρτα, μιας που προσέχεις λιγουλάκι τη διατροφή σου. Άραγε, θυμάσαι κάποιου τα γενέθλια πλέον; Πιθανότατα κανενός, πέρα από δύο-τρεις  κοντινούς φίλους και συγγενείς. Βέβαια, στην περίπτωση των συγγενών, τις περισσότερες φορές, δε χρειάζεται να μπεις καν ο ίδιος στον κόπο να υπολογίσεις μέρες γενεθλίων, συναντήσεις, δώρα και τα σχετικά, αφού οι γονείς σου τα κάνουν όλα για σένα.

Εσύ, συνήθως, καταλήγεις να στέλνεις μια ευχή απ΄το τηλέφωνο κι αυτή με το ζόρι, ειδικά όταν έρχεται η στιγμή κι ακούς την καθιερωμένη φράση: «Έλα να ευχηθείς στον θείο Τάκη». Κοιτάς με στραβωμένα μούτρα κι ενώ κάνεις νοήματα γνέφοντας αρνητικά, συνεχίζεται ο εξής καθιερωμένος μονόλογος: «Καλά, δε θυμάσαι τον θείο τον Τάκη; Από τόσο δα μικρό που ήσουν έχει να σε δει, πάρε να πεις ένα χρόνια πολλά. Ναι, Τάκη μου, πάρε το παιδί, φιλιά από μένα. Πολύχρονος!». Άμα τολμάς τώρα εσύ μην ευχηθείς στον θείο τον Τάκη.

Κοίτα να δεις, όμως, που αυτή τη φορά το Facebook έρχεται να φανεί σωτήριο. Ανοίγεις την αρχική σου και βρίσκεις εκεί αυτό το θαυματουργό παραθυράκι στα δεξιά, που σου έχει οργανωμένη τη λίστα γενεθλίων όλων των εικονικών σου φίλων –ναι και του θείου του Τάκη. Ανοίγεις για να δεις, μήπως γιορτάζει κάποιος κοντινός σου ώστε να τον πάρεις τηλέφωνο και να του ευχηθείς. Στους υπόλοιπους αρκείσαι σ’ ένα τυπικό, σχεδόν αυτοματοποιημένο μήνυμα: «Χρόνια πολλά, να έχεις ό,τι επιθυμείς». Στέλνεις, λοιπόν, το μήνυμα και συνεχίζεις τη μέρα σου -τόσο απλά.

Κάπου εδώ αντιλαμβάνεσαι στην πράξη τι σημαίνει όταν λέμε πως τα χρόνια περνάνε κι οι καιροί αλλάζουν. Σίγουρα παλιά δεν ήταν τόσο τυπικά κι αυτοματοποιημένα τα πράγματα. Ρώτα γονείς και παππούδες να στο επιβεβαιώσουν. Θα σου μιλήσουν για μια εποχή όπου τα γενέθλια κάποιου θα τους έβρισκαν όλους μαζί παρέα να γιορτάζουν. Δε θα ξεχνούσαν ο ένας τα γενέθλια του άλλου –και δε μιλάω μόνο για συγγενείς, άλλωστε οι φίλοι αποτελούν εξίσου οικογένεια–, ούτε θα αρκούνταν σ’ ένα τυπικό τηλεφώνημα για ευχές.

Σκέψου, λοιπόν, πως θα τους φαινόταν αυτό το απλό και γενικευμένο ευχητήριο μήνυμα που μόλις έστειλες σ’ έναν φίλο. Θα τους έμοιαζε από ανούσιο εώς και ψεύτικο, σχεδόν απρόσωπο ή αλλιώς απόμακρο. Μπορεί η ευχή σου να είναι από καρδιάς, αλλά δε θα δει ο εορταζόμενος το πραγματικό σου χαμόγελο, ούτε εσύ με τη σειρά σου θα τον δεις να γελάει ενώ σου λέει ευχαριστώ. Πόσο συναίσθημα μπορεί να βγει σε ένα τυπικό μήνυμα; Αρκετό για να σε κάνει να χαμογελάσεις, αλλά λίγο για να σε αγγίξει πραγματικά.

Απ’ την άλλη μεριά, βέβαια, είναι σχεδόν αδύνατον να θυμάσαι τα γενέθλια όλων των φίλων, των γνωστών και των συγγενών σου. Έπειτα, είναι φορές που τα γενέθλια κάποιου στο Facebook αποτελούν καλή αφορμή για να πιάσεις κουβέντα μαζί του. Εξάλλου, όλοι σχεδόν απαντάμε εκείνη τη μέρα σε ευχές, έστω και με ένα απλό ευχαριστώ. Μπορείς, λοιπόν, να το εκμεταλλευτείς και να έρθεις κοντά με εκείνον που θέλεις παίρνοντας ως αφορμή τα γενέθλιά του.

Τελικά, φαίνεται χρήσιμο το πασίγνωστο διαδικτυακό εργαλείο του Ζάκερμπεγκ.  Ούτε γκρίνιες απ’ το φλέρτ που παίζεις αυτόν τον καιρό επειδή δε θυμήθηκες τα γενέθλιά του, ούτε σχόλια από διάφορους γνωστούς και συγγενείς ότι δεν τηλεφώνησες για ευχές. Στέλνεις απλώς ένα μηνυματάκι στο facebook, πετάς και καμιά φάτσα έξυπνη ή την τυπική κόκκινη καρδούλα –που χρησιμοποιούμε με κάθε ευκαιρία– και ξεμπέρδεψες.

Ούτε γάτα ούτε ζημιά, λοιπόν, και μπορείς να συνεχίσεις να πίνεις ανενόχλητα τον καφέ σου, χωρίς να σε τρώνε οι τύψεις μήπως ξέχασες κάποιον.