Όλα αποτελούν μια πιθανότητα

Αν ποτέ σου δεν υπέπεσες σε σφάλμα, τα θερμά μου συγχαρητήρια. Η τελειότητά σου σε καθιστά κυρίαρχο του πλανήτη και για την περίφημή σου ανωτερότητα βγάζουν συντονισμένα το καπέλο φίλοι κι εχθροί. Βέβαια, το καπέλο τους ουδόλως συγκρίνεται με την κομψή σου τραγιάσκα, μα –όπως είπαμε– εσύ από σπάνιο γενετικό υλικό δομημένος, σπας τα καλούπια σύγκρισης με χαρακτηριστική ευκολία κι ύστερα φοράς την ολόχρυση κορώνα στο όμορφο κεφαλάκι σου, κουνώντας με στιλ το σκήπτρο στους υπηκόους.

Και σε θαυμάζω τόσο βαθιά που στην επόμενη ζωή μου –μια ανάσα ακριβώς προτού ενωθώ με τη σοφία του υπέρτατου σύμπαντος– λαχταρώ να σου μοιάσω. Να γίνω επιτέλους ο ιδανικός επαγγελματίας που σαν επιδέξιος ιππέας εισβάλλει στην αρένα, αδιαφορώντας για τη λάσπη που άτσαλα σκορπά στο παρκέ. Ανοίγει τον χαρτοφύλακα και με περίσσια ματαιοδοξία μοστράρει τις καινοτόμες ιδέες του στο πλήθος. Παθιάζεται με το πηγαίο του ταλέντο, γιατί άλλος πιο διορατικός, πιο οργανωτικός και πιο πειθαρχημένος δεν περπάτησε ποτέ στη Γη.

Λατρεύω τον τρόπο που υψώνεις την κοφτή σου φωνή για να υπερασπιστείς την άποψή σου. Εξάλλου, η γνώμη σου αποτελεί θέσφατο αλήθειας κι οι αντιρρησίες καλά θα κάνουν να κρυφτούν με αιδώ στα πέρατα του κόσμου, προτού φυλακιστούν με δικαστική εντολή.

Όμως για τη μεγαλοψυχία σου ανέκαθεν διακρινόσουν κι έτσι τους ελαφρόμυαλους βάζεις μεν αποφασιστικά στη μέτρια θέση τους, ωστόσο εν τέλει τους συγχωρείς, αφού τι ξέρουν εκείνοι από αψεγάδιαστους υπερήρωες σαν του λόγου σου…

Στο σπίτι αποδεικνύεσαι ένας υπέροχος σύντροφος. Τρυφερός και γλυκός, προστατευτικός κι ηθικός, απόλυτος θεματοφύλακας του δικαίου. Ψεγάδια δεν έχεις κι αν τυχόν το έτερον ήμισυ τολμήσει να τα διακρίνει, τότε φταίει ο κυκλοθυμικός του χαρακτήρας, το γεμάτο φεγγάρι που επηρεάζει τα ζώδια του μεταβλητού σταυρού, το δεύτερο ποτήρι κρασί που αποδείχτηκε μπόμπα.

Κι ό,τι με ενθουσιάζει περισσότερο στην πληθωρική σου παρουσία, είναι πως παραμένεις αμετανόητα υπέροχος. Τις στραβές μέρες ευθύνεται η ελαττωματική ομπρέλα για τη νεροποντή και τις ευνοϊκές  δική σου όλη η δόξα. Και ποτέ σου δεν αναθεωρείς, δεν αναρωτιέσαι αν χρειάζεται να επαναφέρεις τον εαυτό σου, να λάβεις υπόψη τις εισηγήσεις των γύρω σου, να θέσεις στο τραπέζι διαπραγμάτευσης την τρομακτική προοπτική πως κάπου κάποτε έσφαλες κι εσύ, ξεστόμισες τη λάθος λέξη την πιο άκαιρη στιγμή, δείλιασες ν’ ανοίξεις το μυαλό από φόβο μήπως ο κόσμος πέρα απ’ τις παγιωμένες σου αντιλήψεις αποδειχθεί υπερβολικά ελεύθερος για να τον οριοθετήσεις.

Κι αν, τελικά, η αλλαγή αποτελεί την αδιαμφισβήτητη σταθερά μας στη δουλειά και στις σχέσεις; Αν είναι αυτή που σπάει με πολύχρωμες πινελιές τη ρουτίνα της μηχανικής μας σκέψης, γκρεμίζοντας τείχη ασφαλείας κι ωθώντας μας στη συνειδητοποίηση πως υπάρχουν τόσες αλήθειες όσες και ψυχές; Η πραγματικότητα του άλλου όσα χιλιόμετρα κι αν απέχει απ’ τη δική μας δεν απειλεί το ισχυρό «εγώ» μας, καθώς ο ατόφια δυνατός άνθρωπος προσπαθεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα αντί να την εξοστρακίσει.

Κι αν δε γίνεις φτερό στον άνεμο, συγχαρητήρια για τον άτρωτο, συμπαγή σαν βράχο, χαρακτήρα σου. Τι κρίμα, όμως, που δε θα νικήσεις ποτέ τη βαρύτητα, χορεύοντας στον αέρα κι εξερευνώντας τη χώρα όπου όλα αποτελούν μια πιθανότητα και τίποτα τη βεβαιότητα.