Ελεύθερη σχέση σαν να λέμε ελεύθερα συναισθήματα. Και τα ελεύθερα συναισθήματα σημαίνουν καμία δέσμευση, καμία ανάγκη για αιχμ@λώτισh, ελευθερία κινήσεων, κανένας περιορισμός, ούτε ορισμός, μηδέν σχέδια, κενά τα κοινά όνειρα, ψυχρά σεντόνια, κρύες αγκαλιές, αποφυγή φιλιών και ποτέ ύπνος αγκαλιά. Καμιά τρυφερότητα, ούτε αποκλειστικότητα, ίσως επιπολαιότητα και σίγουρα ποτέ συντροφικότητα.
Να μοιάζει έτσι η ελεύθερη σχέση; Αν το σ3ξ θεωρείται βασικό ένστικτο του ανθρώπου κι αν γίνεται μόνο για ικανοποίηση των σωματικών αναγκών, το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή πώς σωπαίνει; Πώς παύει να υπάρχει αφού τα σώματα είναι τόσο κοντά, οι ανάσες ζεσταίνουν το πρόσωπο του άλλου τόσο περιποιημένα; Κι αφού η σχέση έχει οριστεί ως «ελεύθερη», η επόμενη συνάντηση είναι αόριστη μεν προκαθορισμένη δε. Μπορεί να μην ξέρουν πότε θα βρεθούν, αλλά θα βρεθούν.
Κι αυτό τι σημαίνει; Προφανώς υπάρχει κάτι που τους συνδέει. Είναι άραγε τόσο επιπόλαια επιφανειακό; Έρωτας χωρίς συναίσθημα. Μα είναι τόσο απλό όσο γράφεται; Όταν νιώθεις όπως νιώθεις εκείνη τη στιγμή της επαφής, συναίσθημα δεν είναι αυτό που σου βγαίνει στην ουσία; Ή πρέπει οπωσδήποτε να καταπιεστεί και να σωπάσει η κάθε σκέψη και η οποιαδήποτε κίνηση τρυφερότητας, για να μην παρεξηγηθεί και θεωρηθεί εσφαλμένα πως αφήνεις υπόνοια επιθυμίας για κανονική σχέση; Λέγοντας «κανονική σχέση» εννοούμε φυσικά το να είναι δυο άνθρωποι μαζί, να κάνουν έρωτα με όλη την ψυχή τους και με όλο το πάθος που έχουν μέσα τους ο ένας για τον άλλον. Σε μια σχέση ελεύθερη δεν αναφέρουμε πουθενά τη λέξη «έρωτα» και την αντικαθιστούμε μόνο με το «σ3ξ». Μια σ@ρκική επαφή και τίποτα παραπέρα.
Μα πώς γίνεται να μη νιώθεις έστω κάτι λίγο για αυτόν τον άνθρωπο που αγγίζεις κι είναι τόσο κοντά σου; Λες πως έχεις ελεύθερη σχέση και δε νιώθεις τίποτα, ενώ αν είχες σχέση θα ένιωθες πολλά; Ακόμα όμως κι αν στην αρχή δεν ένιωθες τίποτα για εκείνον, ποιος σου εγγυάται πως δε θα αλλάξει στην πορεία αυτό και θα αρχίζεις να νιώθεις πραγματικά δυνατά κι ανεξέλεγκτα συναισθήματα; Μπορεί να τελικά να νιώσεις ερωτευμένος, που τελικά η επαφή μαζί του να είναι για σένα μια ουσιαστική κι ιδιαίτερη στιγμή.
Μα κι αν νιώθεις μόνο εσύ όλα αυτά τα συναισθήματα, ενώ ο άλλος συνεχίζει να είναι απόλυτος στο κομμάτι των συναισθημάτων του απέναντί σου; Μπορεί να είναι ξεκάθαρο από την αρχή πως η επαφή του ζευγαριού είναι μόνο σ@ρκική, στην περίπτωση όμως που στην πορεία αυτό αλλάξει –έστω κι από τη μία πλευρά– δεν ανατρέπονται ταυτόχρονα και τα δεδομένα; Όταν ξέρεις πως τα συναισθήματά σας δεν είναι αμοιβαία δεν είναι κι εύκολο να κρατήσεις ψυχραιμία και να μην τολμήσεις –διακριτικά τουλάχιστον– να φανερώσεις τις δεύτερές σου σκέψεις για δέσμευση.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κι οι περιπτώσεις εραστών οι οποίοι μπορεί να μη θέλουν αποκλειστική σχέση και δέσμευση, αλλά δείχνουν με κάθε τρόπο την τρυφερότητά τους στον σύντροφο με τον οποίο έρχονται σε επαφή, χωρίς να σημαίνει όμως πως είναι παράλληλα κι ερωτευμένοι μαζί του. Χρειάζονται μια αγκαλιά, δέχονται χάδια στοργής, αλλά κάτι μέσα τους τούς αποτρέπει απ΄το να δεσμευτούν σε κάτι παραπέρα.
Μια τέτοια συμπεριφορά, βέβαια, σίγουρα μπερδεύει τον άλλον που έχει τ’ αληθινά αισθήματα. Η κάθε κίνηση τρυφερότητας μπορεί να παρεξηγηθεί και να θεωρηθεί σημάδι για σχέση ή ελπίδα πως μπορεί κάποια στιγμή να νιώσει κι άλλος τα ίδια. Βασικά, οι κουβέντες δεν αρκούν για να προσδιορίσουν μια τέτοια κατάσταση, γιατί ενώ το μυαλό είναι κάθετο κι αρνείται τη δέσμευση, το σώμα ανταποκρίνεται θετικά σε κάθε χάδι και σε κάθε φιλί κι όλο αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις διαφορετικές προθέσεις του καθενός. Το σημείο αναφοράς τους είναι το σεξ, μόνο που ο ένας έχει αισθήματα κι ο άλλος δεν έχει ή τουλάχιστον νομίζει πως δεν έχει από τη στιγμή που εκδηλώνει τρυφερότητα και φροντίδα.
Δεν είναι, λοιπόν, πως δεν έχει συναισθήματα, απλώς δε θέλει δέσμευση. Αλίμονο κιόλας οι άνθρωποι είμαστε γεμάτοι από συναισθήματα, έχουμε ανάγκη μια αγκαλιά, ένα τρυφερό χάδι και μια φροντίδα ουσιαστική. Αν είναι κάτι που μας τρομάζει σε όλα αυτά κι τα αποφεύγουμε είναι οι «υποχρεώσεις» των σχέσεων, οι εντάσεις, οι παρεξηγήσεις και τα παράπονα. Η ελεύθερη σχέση θα μπορούσε να σημαίνει το απόσταγμα του έρωτα. Δεν μπλέκει τυπικότητες, ούτε τριβή με την καθημερινότητα. Έχει μια ανάλαφρη ενέργεια ικανή να δώσει απόλαυση χωρίς τα περιττά στοιχεία του εγωισμού ή της ανασφάλειας.
Είναι φορές που διαλέγουμε τις πιο επιφανειακές σχέσεις, λέμε τάχα πως δε νιώθουμε τίποτα για κανέναν κι ότι δε θέλουμε μπλεξίματα. Μα στ’ αλήθεια είμαστε άνθρωποι γεμάτοι τρυφερότητα. Θέλουμε συναισθήματα, βάρη δε θέλουμε κι υποχρεώσεις. Αποφεύγουμε να εμπλακούμε συναισθηματικά με ανθρώπους για να μην απογοητευτούμε. Τόσο τρομαγμένοι είμαστε μέσα μας. Μπορούμε απλώς να αφεθούμε, χωρίς περιττές σκέψεις και να απολαύσουμε τον έρωτα αληθινά, μοιράζοντας ελεύθερα με τον άνθρωπο που διαλέξαμε να έχουμε την όποια σχέση, την αλήθεια μας και μόνο την αλήθεια μας, χωρίς κριτική και υπεκφυγές, ούτε φόβους για δεσμεύσεις κι αγγίγματα που θα σημαίνουν το κάτι παραπάνω.
Η ουσία βρίσκεται πάντα στο παραπάνω. Μα κι αν δεν υπάρχει καμία ανάγκη για αυτό, δεχόμαστε, σεβόμαστε κι εκτιμάμε τα όρια και τις επιθυμίες του άλλου.
Συντάκτης: Μάιρα Τσιρίγκα
