Ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόμασταν λίγο φως

Όπως όλοι μας, έτσι κι εσύ, έχεις περάσει περιόδους και περιόδους στη ζωή σου. Άλλοτε πιο ευχάριστες και διαχειρίσιμες κι άλλοτε πιο δύσκολες κι απαισιόδοξες. Σίγουρα, έχεις βρεθεί κι εσύ στα κάτω σου, στις μαύρες σου, σε μέρες απέλπιδες. Μπορεί να ‘χεις νιώσει απογοητευμένος, σχεδόν αποκλεισμένος, σε μία φάση όπου ήθελες να παρατήσεις τα πάντα. Σε στιγμές που σου φταίνε όλοι κι όλα, που όλα μοιάζουν να στέκονται απέναντί σου, εναντίον σου. Οι κόποι σου κι οι προσπάθειές σου δεν ανταμείβονται, ενώ νιώθεις πως η γκαντεμιά σού έχει χτυπήσει την πόρτα για τα καλά. Όλα φαντάζουν μάταια κι εσύ βρίσκεσαι σε τέλμα.

Κι ενώ όλα είναι εντελώς απαισιόδοξα, σκάει ένα αμυδρό φως απ’ την άκρη του τούνελ να φωτίσει τη σκοτεινιασμένη γωνιά. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που, εντελώς τυχαία (ή κι όχι) εμφανίζονται στο διάβα σου εκείνη ακριβώς τη στιγμή που φαίνεται πως δεν υπάρχει επιστροφή.

Μπορεί να τους συναντήσεις σε μία συζήτηση που θα τύχει να κάνεις, ενδεχομένως σε μια κοινή παρέα, όπου επίσης έτυχε να βρεθείς. Μπορεί να ‘ναι εκείνος ο καθηγητής των εφηβικών σου χρόνων όπου, εντελώς τυχαία, εκείνη τη στιγμή θα σου πει αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι να ακούσεις, ώστε να ξεθολώσει λίγο το τοπίο μπροστά σου. Μπορεί, μάλιστα, να ‘ναι κι ένα πρόσωπο της εμπιστοσύνης σου, ένας θετικός κι αισιόδοξος άνθρωπος, που μέσα από δικές του πράξεις, εμπειρίες και βιώματα θα σε βοηθήσει να αλλάξεις σκοπιά. Διότι, παρότι πολλές από αυτές μπορεί να τον λύγισαν, όχι μόνο δεν τον έριξαν, αλλά αντίθετα τον έκαναν να σηκωθεί ισχυρότερος.

Μπορεί να πρόκειται για κάποιον άνθρωπο των τεχνών τον οποίο εκτιμάς καθώς μέσω της διαφορετικής οπτικής που έχει στα πράγματα, λόγω αυτής του της καλλιτεχνικής φύσης, σε βοηθά να εμπνευστείς, να δεις οτιδήποτε γύρω σου λιγάκι πιο χαλαρά, λιγάκι πιο διευρυμένα, με λιγότερο άγχος, περισσότερη συγκέντρωση και παρατηρητικότητα, με περισσότερη αυτοπεποίθηση, πάθος, διεκδικητικότητα. Ή για εκείνον τον άνθρωπο που έχει απομυθοποιήσει καταστάσεις που μπορεί για καιρό να σε ταλανίζουν, που βλέπει πιο χαλαρά το καθετί, που θεωρεί ότι η ζωή είναι κάτι το οποίο αξίζει να ζήσεις, να νιώσεις βαθιά, να βιώσεις σε όλο το μεγαλείο, χωρίς άγχη και πολλές υπεραναλύσεις. Αξίζει να αφήσεις καθετί να πάρει τον δρόμο του, να κυλήσει στον ρυθμό του· όχι να παραμείνεις αμέτοχος και να σε κινεί αυτό αλλά συνειδητοποιημένα, κι έχοντας λίγο φιλοσοφήσει τα πράγματα, να αρχίσεις να τα βλέπεις όλα λίγο πιο απλά, να πάψεις να δημιουργείς προβλήματα για κάθε λύση κι όλα θα ‘ρθουν, αργά ή γρήγορα.

Όσα θέλεις, όσα επιθυμείς, με υπομονή, προσπάθεια κι όχι γρήγορες απογοητεύσεις, να ‘σαι σίγουρος πως θα τα κατακτήσεις. Είναι πλάσματα που σε εμπνέουν απ’ το βλέμμα τους, απ’ τη σιγουριά τους, απ’ το πώς έφτασαν οι ίδιοι εκεί που είναι σήμερα. Ή ίσως το κίνητρό σου να ‘ναι απλά μια οποιαδήποτε άκυρη στιγμή που έγινες, τυχαία, παρατηρητής της και σε σκούντηξε, σε έκανε να κοιτάξεις όντως -όχι απλά να δεις.

Μπορεί να πρόκειται για κάποιον ασθενή που με τόλμη και θάρρος αντιμετωπίζει (γενναία) το εμπόδιο που του τέθηκε ή που ήδη βγήκε νικητής. Μπορεί να πρόκειται για τον πατέρα εκείνο που, εκτελώντας και τα χρέη της μάνας που δεν είναι πια εδώ, έχει αφιερωθεί πλήρως στα παιδιά του επιδιώκοντας, με κάθε μέσο, να μην τους λείψει τίποτα. Κι ας παραμερίζεται έτσι η προσωπική του ευτυχία. Ή ακόμη και για εκείνον τον γεράκο που παρά τις ρυτίδες στο πρόσωπό του, που αποτελούν ένδειξη κακουχιών χρόνων, συνεχίζει παλεύει, ενώ παραμένει γεμάτος όρεξη και ζωντάνια για ζωή κι αυτό αντικατοπτρίζεται στο χαμόγελο του.

Πώς όλα αυτά να σε αφήσουν ανεπηρέαστο; Είναι πολύ πιθανό μάλιστα ένα σφίξιμο να σου δημιουργηθεί στο στομάχι και να μπεις σε μια διαδικασία αναθεώρησης σε σχέση με οτιδήποτε είναι αυτό που σε έριχνε σε τέτοιο βαθμό. Δεν είναι απαραίτητο ότι το υποτιμάς κι ούτε πρέπει να γίνεται αυτό, αλλά συνειδητοποιείς ότι σε μία δυσκολία δεν τελειώνουν όλα. Η ζωή είναι όμορφη, δύσκολη μεν μα με στιγμές χαράς, ευτυχίας και λύτρωσης, τέτοιες ώστε να αντισταθμίζουν κάθε περασμένη σου ήττα.

Σκέφτεσαι πως πίσω από καθετί υπάρχει ένας λόγος για να συμβεί -ανεξαρτήτως κόστους. Κάτι έχεις μάθει, κάτι έχεις κερδίσει, κάτι έχεις κατακτήσει, κάτι σε έκανε να χαρείς, κάτι σου πρόσφερε μία επιπλέον εμπειρία, ενδεχομένως, μια εμπειρία ζωής. Οτιδήποτε σου άφησε μια πικρή γεύση, όσο επώδυνο κι αν ήταν, ήταν αυτό που για κάποιο λόγο τη δεδομένη στιγμή έπρεπε να ζήσεις.

Γι’ αυτό μη λυπάσαι για τον «χαμένο χρόνο», γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν χαμένος. Κάθε κακή, όπως και καλή, στιγμή, εν τέλει, σε διαμόρφωσε, σε δυνάμωσε κι είναι υπαίτια γι’ αυτό που είσαι σήμερα.

Αγκάλιασε τις στιγμές σου κι όλα θα ‘ναι λιγάκι πιο διαχειρίσιμα.