Αφού είναι αμοιβαίο, έχει σημασία αν είναι bi;

Καταναλώνουμε μεγάλο μέρος της ζωής μας προσπαθώντας να βρούμε τον άνθρωπο που θα γίνει το alter ego μας. Εκείνο το πλάσμα που θα μας καταλαβαίνει μ’ ένα βλέμμα, θα μας δεχτεί με τα καλά μας και θα μας βοηθήσει –με όπλα την άπλετη κατανόηση κι αγάπη– να βελτιώσουμε εκείνα τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, τα οποία κυρίως κάνουν κακό σε μας πρώτα και μετά σ’ όλους τους άλλους. Είναι μία δύσκολη εξίσωση όλο αυτό και τις περισσότερες φορές νομίζουμε ότι την έχουμε λύσει σωστά, αλλά η ζωή η ίδια μας διαψεύδει μέχρι να ενωθούν τα σωστά ποσοστά χημείας, μυαλού, συναισθήματος και διάθεσης για συνύπαρξη.

Έχουμε μάθει, από κοινωνικά στερεότυπα που έμαθαν να φοβούνται το αλλιώτικο, πως αν πάμε με τη μάζα, θα γίνουμε αποδεκτές μονάδες σε ένα σύνολο που μόνο ομοιόμορφο δεν είναι. Μας γαλούχησαν με κανόνες τύπου «να ‘σαι νοικοκυρά, αν θες να παντρευτείς» (εδώ γελάμε φωναχτά), «να ‘σαι εργατικός και να δέχεσαι ξεφτιλισμένες συμπεριφορές για να προκόψεις» (εδώ γελάμε και κλαίμε), «να βρεις ένα καλό παιδί/μια καλή κοπέλα να κάνεις οικογένεια, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου» (από πότε έγινε αυτοσκοπός και ποιος είπε πως έχουμε όλοι τις ίδιες επιθυμίες;) και κυρίως μας έμαθαν να κρύβουμε τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις, λες κι είναι αρρώστια που περνάει με αντιβίωση.

Είναι δύσκολο να δεχτούν πως όλοι είμαστε διαφορετικοί. Μπορεί να μην έχουμε τις ίδιες αντοχές σε προσβολές, επίσης είναι πολύ πιθανό η εργατικότητά μας να μετριέται διαφορετικά, να ‘ναι η οικογένεια σκοπός μέχρι να καταλάβουμε πως τελικά δεν ήταν και, ναι, μπορεί να βρούμε έναν άνθρωπο που οι σεξουαλικές του προτιμήσεις είναι –κατά το ευρέως γνωστό μότο– διαφορετικές κι όχι συνηθισμένες, γιατί «φυσιολογικό» δεν υπάρχει.

Και γνωρίζουμε εκείνο το μαγικό πλάσμα που με μια ματιά ξέρει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε, ένα άγγιγμά του λειτουργεί σαν ηρεμιστικό, ξέρει ακριβώς τι να κάνει για να νιώσουμε καλύτερα και κυρίως μας έχει ανοίξει την ψυχή του χωρίς φόβους, αναστολές και δολοπλοκίες. Και κάπου εκεί, σε φάση αμοιβαίων εξομολογήσεων, μας αποκαλύπτει πως κόβει φλέβες για μας και πολύ θα ήθελε να ‘μαστε μαζί, αλλά στο παρελθόν έχει συνάψει σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου και πως, ναι, μπορεί και να είναι bi, αλλά τώρα θέλει εμάς πολύ και κολασμένα! Και κυρίως θέλουμε κι εμείς εκείνον τον άνθρωπο!

Και λοιπόν; Έχει σημασία τι έκανε στο κρεβάτι του ο άλλος πριν από εμάς; Αλλάζουν αυτά που νιώθει τώρα ή που νιώθουμε εμείς με μια τέτοια εξομολόγηση; Τα συναισθήματα δεν μπαίνουν σε καλούπια και κουτάκια. Κυρίως γιατί κανενός τα καλούπια και τα κουτάκια δεν είναι ίδια με κανενός άλλου, αλλά κι επειδή η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ένα πισωγύρισμα σε πρώην είναι φαινόμενο που μπορεί να συμβεί σε όλους, μία απόφαση πως δε μας κάνει ο άνθρωπος που είμαστε μαζί του τώρα, επίσης πιθανή, αλλά, απ’ την άλλη, αυτά όλα προκύπτουν απ’ τον χαρακτήρα και των δύο κι όχι απ’ το παρελθόν τους.

Άνθρωπος που μας αρέσει, μας ελκύει το εσωτερικό του κεφαλιού του, το εξωτερικό του περίβλημα και κυρίως απολαμβάνουμε στιγμές μαζί του, είναι σίγουρο πως αξίζει την προσοχή και την ευκαιρία μας. Αν δε μας βγαίνει, δε θα πρέπει να έχει να κάνει με το τι έκανε πριν από εμάς. Αλλιώς ακόμη κι η Τζούλια Ρόμπερτς θα έμενε μπουκάλα στη γνωστή ταινία.

Τους κανόνες της ζωής μας τους βάζουμε εμείς. Δικές μας οι επιλογές, δικές μας κι οι συνέπειες. Απλώς πρέπει να ‘χουμε όλες μας τις αισθήσεις σε εγρήγορση και το μυαλό μας ανοιχτό όταν στον ορίζοντα φαίνεται πως πρόκειται να ζήσουμε κάτι μοναδικό μ’ έναν άνθρωπο. Και το κριτήριό μας θα ‘πρεπε να είναι τι κάνει αυτός ο άνθρωπος σε μας κι όχι τι έκανε πριν από εμάς ή ενδεχομένως τι θα κάνει μετά από μας.