Αυτά τα κάλαντα τα έμαθα φέτος. Η αφορμή ήταν κάποιες παιδικές παραστάσεις που συμμετείχα σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, έτσι κατέληξα να έχω συνδέσει αυτά τα κάλαντα με παιδικές φατσούλες που παρακολουθούν μια παράσταση, συμμετέχουν σ’ αυτή, γελάνε με τις αστείες ατάκες ή ανοίγουν διάπλατα τα μάτια τους και χαίρονται όταν βλέπουν τα όμορφα σκηνικά, τα χρώματα και τα μουσικά όργανα. Ζώντας λοιπόν τα μικρά παιδιά μέσα στον χώρο τους, ήταν σαν να κατάλαβα ξαφνικά λίγο περισσότερο την καθημερινότητά τους. Πόσο αμέριμνα αφήνονται στην κάθε στιγμή τους. Πόσο έντονα βιώνουν τη χαρά, τον ενθουσιασμό τη λύπη, την αγάπη, την απογοήτευση και το παιχνίδι. Τελικά, δεν υπάρχει πιο όμορφη εικόνα για τα Χριστούγεννα από τα παιδικά χαμόγελα.
Και ποιος, πιο γιορτινός, ήχος από τις φωνούλες τους όταν λένε τα κάλαντα. Μακάρι στις φετινές γιορτές, να βρούμε όλοι μέσα μας αυτή τη χαμένη παιδικότητα και να νιώσουμε τα Χριστούγεννα και το γιορτινό τους πνεύμα στο 100%, όπως τα νιώθαμε όταν ήμασταν κι εμείς στην ηλικία τους. Αυτός ίσως να είναι κι ο στόχος μου για τη νέα χρονιά. Όχι να ξαναγίνω παιδί, αλλά να δώσω στο παιδί μέσα μου χώρο και φωνή. Κι εκείνο να μου δώσει λίγη από την ανεμελιά και την αλήθεια του.
Καλησπερίζω φέρνοντας αγέρα μυρωμένο
απ’ τ’ αφρισμένα κύματα χιλιοτραγουδισμένο.
Σ’ αυτό το σπίτι που `ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει.
Άγιε μου Βασιλάκη μου και Άγιε μου Νικόλα
προστάτευε τους ναυτικούς την ώρα του κυκλώνα.
Χρόνια πολλά, να `στε καλά κι εσείς και οι δικοί σας
να `ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας.
Σε όλους σας ευχόμαστε αγάπη, ειρήνη υγεία
καλή καρδιά, χαμόγελο και Θεία ευλογία.
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά ψιλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή κι αρχή του Γεναρίου του μεγά του μεγάλου Βασιλείου.
Βασίλη μ’ από που `ρχεσαι, κι από κι από πού κατεβαίνεις
και βαστάς, και βαστάς ρόδα και ραίνεις
κάτσε να φας, κάτσε να πιεις, κάτσε τον πόνο σου να πεις
κάτσε, κάτσε να τραγουδήσεις και να μας καλώς ορίσεις
κι έβγα, κι έβγα να μας κεράσεις, που να ζεις, που να ζεις και να γεράσεις.
Και του χρόνου
Συντάκτης: Αλίκη Ζωγράφου
