Ένα τραγούδι διαχρονικό και πάντα επίκαιρο για όσους είναι αυτό που αποκαλούμε «ελεύθερα πνεύματα». Επίκαιρο για όσους αντιτάσσονται σε κάθε είδους στερεότυπο, στις μάζες και σε κάθε τι που βάζει ετικέτα, ενώ συνεχίζουν να ονειρεύονται με βάση τις δικές τους επιθυμίες.
Τεράστια, λοιπόν, η σημασία αυτού του τραγουδιού, όμως ο λόγος που το επέλεξα είναι διαφορετικός και θα έλεγα καθαρά συναισθηματικός, αφού πολύ συχνά σαν παιδί άκουγα έναν συγκεκριμένο στίχο του από τη μητέρα μου. Κάθε φορά που άκουγε κάτι που δεν της ταίριαζε, δεν της έκανε, δεν ήθελε να το ακολουθήσει ή της φαινόταν αδιάφορο, έλεγε «Παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω. Σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι». Μάλλον ήταν ο δικός της τρόπος να πει «σας γράφω». Την πρώτη φορά που το άκουσα μ’ έπιασαν τα γέλια, όχι γιατί κατάλαβα το κρυμμένο νόημα που ήθελε η μητέρα μου διακριτικά να περάσει, αλλά γιατί με την παιδική αφέλειά μου το βρήκα χαριτωμένο.
Ο στίχος αυτός όπως ήταν φυσικό κι επόμενο χαράχτηκε κυριολεκτικά στο μυαλό μου, όμως αντιλήφθηκα τη σημασία του μεγαλώνοντας, όταν ήμουν σε θέση να κατανοήσω το τραγούδι κι ιδίως τον στίχο «εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι». Γιατί τα όνειρα μάς κρατούν ζωντανούς -ψυχικά και πνευματικά.
Αν με ρωτάτε, ειλικρινά δεν πιστεύω ότι είμαι «ελεύθερο πνεύμα» αφού κάπου την πατάω κι εγώ. Σίγουρα όμως συνεχίζω να ονειρεύομαι κι αδιαμφισβήτητα «παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω, σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι».
Χαιρετίσματα (1988)
Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Εγώ δε θέλω στη ζωή να κυβερνήσω.
Θέλω να μείνω οπαδός φανατικός,
αυτών που πάντοτε την τρώνε από πίσω
και στο μηδέν ξαναγυρνάνε διαρκώς.
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία.
Εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι.
Παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι.
Εγώ δε θέλω να με κάνετε σατράπη,
ούτε συνένοχο σε κόλπα ομαδικά.
Απ’ το ραδιόφωνο σας στέλνω με αγάπη
τα τραγουδάκια μου και δυο γλυκά φιλιά.
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία.
Εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι.
Παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι.
Εγώ δε θέλω τον αρμόδιο να παίξω,
ν’ αποφασίζω κεκλεισμένων των θυρών.
Είμαι απ’ αυτούς που πάντα μένουνε απ’ έξω
γιατί δεν έχω ούτε γραβάτα ούτε παπιγιόν.
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία.
Εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι.
Παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω
σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
