Εν αρχή ειν’ ο Κούκος. Καλά ο Κούκος βασικά είναι αρχή για τόσα πράγματα που δε φτάνουν ούτε 237 α καπέλα για να πω τις ιστορίες του. Αν δεν ξέρεις τι εστί Κούκος γκούγκλαρέ το αφού κοτσάρεις από δίπλα και τη λέξη “Ρόδος”.
Για μένα όμως ο Κούκος είναι πολλά περισσότερα απ’ τα αποτελέσματα που θα βρεις. Πρώτα είναι Γεωργία. Μετά είναι μεθύσια. Μετά είναι γενέθλια, κλάματα, γιορτές, έρωτες, φιλιά, Μαρία+Δανάη+Πατρίτσια, είναι κοπάνες, είναι μια εφηβεία επιεικής που γίνεται (όπου να ‘ναι καλά να ‘μαστε) σαράντα κι είναι και δυο τραγούδια ανάμεσα στα πολλά. Αυτό για το οποίο μιλάμε απόψε και το “πάρε με απόψε πάρε με” από Γλυκερία και Ζιώγαλα για το οποίο ελπίζω θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά αλλά αυτό είναι ντουέτο κι όπως όλα τα ντουέτα έχει μια τονική δυσκολία και γι’ αυτό δεν υποσχόμαι.
Επιστρέφω όμως στο θέμα μας. Αυτό εδώ λοιπόν το “θέλω απόψε” που πρωτοτραγούδησε η Βούλα Σαββίδη και μετά η Δέσποινα Ολυμπίου στην “Ανοιχτή Ακρόαση” του Παντελή Θαλασσινού, εκτός από Κούκος είναι και Χίος. Γιατί εμένα αν με ρωτήσεις ποιο είναι το νησί μου, πρώτα θα σου πω Ρόδος και μετά Χίος και αν με ρώταγες λίγο πιο παλιά μπορεί να ‘νιωθα και τύψεις που έλεγα τη Χίο δεύτερη. Είναι οι άπειρες κουβέντες με το Γιάννη που μεγάλωσε με τον Παντελή και τον έχει σαν αδελφό του, είναι τα Μεστά, είναι που περπατούσα ξυπόλυτη κάτι ξημερώματα στο λιμάνι και το φώναζα, είναι που στη Χίο ρε παιδάκι μου και μονόχνωτος να πας θα βρεις δεκάδες να σε πείσουν ότι είσαι ο πιο φωτεινός άνθρωπος του κόσμου όλου.
Κι εκτός απ’ όλα αυτά τα εντελώς προσωπικά που κουβαλάω στο μυαλό μου σαν φυλαχτά είναι κι ένα ξεσηκωτικό ντιρι ντάχτα τραγουδάκι μ’ έναν εντελώς σέξι στίχο, για όποιον τέλος πάντων ξέρει να εκτιμά το σέξι.
Πάνω και κύρια όμως είναι το τραγούδι που ακούω στις εθνικές οδούς στη διαπασών και νιώθω λίγο σαν πρωταγωνίστρια low budget ελληνικής ταινίας late 80’s early 90’s τότε που κοιμόσουν κάθε βράδυ σε άλλο μοτέλ και σ’ έβρισκε το ξημέρωμα να τρως κάστανα έξω από ένα μπουσουξίδικο κάπου στην Αθηνών Λαμίας.
Στην υγειά μας!
Επιλέγω να βάλω βίντεο την εκτέλεση από Δέσποινα Ολυμπίου αν και συνήθως προτιμώ τις original ερμηνείες γιατί απ’ αυτήν το πρωτοάκουσα. Υποσχέσου όμως ότι θα ψάξεις ν’ ακούσεις και την άλλη.
Θέλω Απόψε – 1992
Πρώτη Εκτέλεση: Βούλα Σαββίδη
Άλλες Εκτελέσεις: Δέσποινα Ολυμπίου
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Νύχτα με βαμμένες βλεφαρίδες
που τη μαχαιρώνουν προβολείς.
Και σε περιμένω
ρόδο μου κομμένο
απ’ τους κήπους της Ανατολής.
Θέλω απόψε να με ταξιδέψεις
με σημαίες και βεγγαλικά
στης ζωής τα βάθη
στα μεγάλα πάθη
με τα μάτια σου τα μαγικά.
Άσε με στα μάτια σου να λάμπω,
πάρε με στα χέρια σου μετά.
Κι όταν με ξεντύσεις
φώτα να με ντύσεις
και του φεγγαριού μεταξωτά.
Νύχτα με βαμμένες βλεφαρίδες,
τρένο της μεγάλης μου φυγής.
Και σε περιμένω,
μέσα μου ανασαίνω
τα χαμένα αρώματα της γης.
Θέλω απόψε να με ταξιδέψεις
πάνω σε βελούδινα χαλιά.
Να γλιστρούν αιώνες
να σωθούν εικόνες
κι από σένα ενθύμια φιλιά.
Άσε με στα μάτια σου να λάμπω,
πάρε με στα χέρια σου μετά.
Κι όταν με ξεντύσεις
φώτα να με ντύσεις
και του φεγγαριού μεταξωτά.
Συντάκτης: Κατερίνα Κεχαγιά
