«Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς»

Είναι τόσο ανάμεικτα τα συναισθήματα που έχω μέσα μου για σένα, που δεν μπορώ να τα ελέγξω. Οργή, θυμός, πόθος, πάθος, έρωτας, αγάπη, απέχθεια και πάλι θυμός, εξάρτηση, πόνος, όλα μαζί. Πληγώθηκα, και πληγώθηκα πολύ. Τώρα πια δεν έχω τίποτα να περιμένω. Δε ζητάω τίποτα από σένα και δεν έχω καμία απαίτηση. Ιδανικά, θα ήθελα να μη σε βλέπω. Αλλά αφού αυτό δεν μπορεί να γίνει, απλώς ανέχομαι την παρουσία σου.

Αν σου ζητούσα κάτι, θα ήταν ν’ αλλάξεις άρωμα. Ξέρεις, όταν στέκεσαι δίπλα μου και μυρίζω το άρωμά σου, θυμάμαι πράγματα που θέλω να ξεχάσω. Αλλά γενικά το διαχειρίζομαι. Δε μ’ ενδιαφέρεις πια. Εντάξει, ίσως καμιά φορά όταν αγγίζονται τυχαία τα χέρια μας, να νιώθω ένα ρίγος να με διαπερνάει. Αλλά δε φταις εσύ γι’ αυτό. Πάντα το αποδίδω στον καιρό που κρύωσε απότομα. Εγώ σε ξεπέρασα. Μην κοιτάς που δε σε κοιτάζω πια στα μάτια. Φοβάμαι μη χαθώ μέσα το βλέμμα σου και θυμηθώ πως κάποτε αυτά τα μάτια με κοίταζαν αλλιώς.

Τώρα όμως δε σημαίνεις τίποτα. Ναι, έχεις τελειώσει. Είδες πόσο άνετη είμαι απέναντί σου, πόσο φιλική; Δε με νοιάζει που δεν απαντάς στα μηνύματα. Δε με νοιάζει που δεν μπορώ πια να σ’ αγγίζω. Μια χάρη θα σου ζητήσω μόνο κι αυτή θα είναι η τελευταία. Σταμάτα να έρχεσαι στα όνειρά μου. Γιατί εκεί όλα είναι όμορφα και δυσκολεύομαι μετά το πρωί ν’ αντιμετωπίσω την πραγματικότητα.

Καλλιτέχνης: Αλεξίου Χαρούλα
Άλμπουμ: Παραδέχτηκα
Συνθέτης: Goran Bregovic
Στιχουργός: Νικολακοπούλου Λίνα

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ’ το πλάι σου δε λείπω
Θεός αν είναι

Χιλιάδες άγγελοι με τ’ άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
κι από το σώμα μου σαν άστρα
παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν

Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ’ το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς

Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια

Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ’ το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς