Μιας και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας για άλλη μια φορά το προφανές και όσοι δεν το γνωρίζετε, είναι καιρός να το βάλετε πολύ καλά στο μυαλό σας.
Ο κόσμος, δεν κυβερνάται από ηλίθιους.
Καλώς ή κακώς, αυτή η διάκριση γίνεται και πάντα θα γίνεται για λόγους φυσικής επιλογής. Παντού τριγύρω μας υπάρχουν οι «Alpha» και οι «Beta». Και αν ακόμα πιστεύετε πως σας κυβερνούν ηλίθιοι, μαντέψτε σε ποια κατηγορία ανήκετε.
Σήμερα λοιπόν, ασχολούμαστε με το Alpha Female. Τις πολυαγαπημένες (ή μισητές, αναλόγως την οπτική γωνία) μας ντίβες, Λολίτες, πριγκιπέσσες ή όπως στο διάολο θες να τις αποκαλέσεις. Γιατί ως γνωστόν, δεν υπάρχει μεγαλύτερο παιχνίδι εξουσίας από τις διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις, και όποιος πιστεύει το αντίθετο ας γυρίσει πίσω στο δημοτικό γιατί έχει χάσει την ύλη.
Για τους άσχετους, ο όρος «Λολίτα» βγήκε από την ομώνυμη ταινία του Stanley Kubrick, αλλά η αλήθεια είναι πως με το πέρασμα των χρόνων ο όρος διαστρεβλώθηκε αρκετά.
Ξεχάστε συμβουλές και αηδίες τύπου «ντύσου σέξυ, αγάπα το σώμα σου και αγόρασε σέξυ εσώρουχα». Το Alpha Female, δεν είναι μια ταμπέλα που κρίνεται από την εμφάνιση, αλλά από την αύρα και το φυσικό ταλέντο της χειραγώγησης που μπορεί να αναπτύξει μια γυναίκα. Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλά αποτελέσματα.
Θυμάται κανείς την Λουκρητία; Και όχι ανιστόρητοι, δεν εννοώ την πορνόγατα του Αρκά. Η Λουκρητία Βοργία, ήταν η δούκισσα της Φερράρας κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, όπου με τα πολιτικά της ερωτικά σκάνδαλα έκανε πουτάνα για πάνω από μια δεκαετία 3 βασιλιάδες, 2 κράτη, 7 δουκάτα και τον ίδιο τον Πάπα. Μπήκαμε λίγο στο κλίμα; Αυτό ακριβώς εστί Λολίτα.
Σήμερα, μια αντίστοιχη Λολίτα κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και όχι, ηλίθιε βητά, δεν είναι πουτάνα αυτή η γυναίκα. Αλλά ναι, ξέρω, εσύ όταν πηδάς την αφεντικίνα σου είσαι ο γαμιάς της γειτονιάς. Όταν μια γυναίκα κάνει το ίδιο κολλάει η ρετσινιά της πουτανιάς ως δια μαγείας και μέσα σε μια βδομάδα το έχει μάθει όλη η εταιρεία. Αλλά χέστηκα, μείνε έτσι βλάκας, να τις βγάζεις όλες πουτάνες. Λιγότερος ανταγωνισμός για τους υπόλοιπους.
Αλλά ξεφεύγω. Τι στο διάολο είναι λοιπόν αυτό που καθορίζει μια Λολίτα; Τι είναι αυτό που τις ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες γυναίκες;
Πρώτο και κυριότερο, η επίγνωση των όπλων που κατέχει. Η σωστή ντίβα της ιστορίας μας, ξέρει απόλυτα ποια είναι τα δυνατά της σημεία και στην εμφάνιση και στο λέγειν. Και ξέρει, πού, πότε και πώς να τα χρησιμοποιήσει. Ξέρει πάρα πολύ καλά, αυτά που θα τραβήξουν την προσοχή πάνω της, και τα επιδεικνύει ή τα αποκρύπτει, ανάλογα το συμφέρον της.
Δεύτερον και εξίσου σημαντικό, η «αίσθηση του απροσέγγιστου». Εδώ θα φέρω ένα πολύ απλό παράδειγμα: Θυμάστε εκείνη την γκόμενα που γουστάρατε σαν τρελοί αλλά μόνο το βλέμμα της σας μετέτρεπε σε στήλες άλατος; Ε, αυτό εννοώ.
Η βιτρίνα του «βλέπεις, αλλά δεν αγγίζεις», είναι η ενστικτώδης άμυνα μιας Λολίτας πάντα στα πλαίσια της φυσικής επιλογής. Και όσο πιο έμπειρο το εν λόγω θηλυκό, τόσο πιο ισχυρή η βιτρίνα. Και υπάρχει, γιατί καμία Λολίτα δεν έχει όρεξη να ασχολείται με κατώτερους. Γιατί πολύ απλά, θέλει να κατακτηθεί. Και θέλει να κατακτηθεί από αυτόν που θα καταφέρει να ξεπεράσει την άμυνα της οποιασδήποτε βιτρίνας που εκπέμπει.
Και τρίτον και ίσως το πιο σημαντικό, μια Λολίτα είναι πάντα συναισθηματικά, ψυχικά και ηθικά ανεξάρτητη. Δε θα κάτσει σαν ευάλωτο γυναικάκι ν’ ασχολείται με τον γκόμενο που την παράτησε. Δε θα γίνει η κλασική γκόμενα που ο χαρακτήρας της αλλάζει κάθε φορά που η ίδια αλλάζει γκόμενο.
Όχι. Στον πυρήνα της, θα μείνει σταθερή. Και ποτέ, κανένας δεν πρόκειται να της αλλάξει αντίληψη, παρά μόνο εάν και η ίδια το αποζητήσει.
Και φυσικά, είναι η γυναίκα που θα λήξει μια σχέση με συνοπτικές διαδικασίες, όταν αυτή πλέον πάψει να πληροί τις προσδοκίες της. Και εδώ που τα λέμε, καλά κάνει.
Και καλώς ή κακώς, αυτές οι γυναίκες θα είναι για πάντα ελκυστικές. Πάντα.
Συντάκτης: Δημήτρης Τσοντάκης
