Αν το πρόσωπο που σ’ ενδιαφέρει είναι γκέι;

Είναι αγενής ο έρωτας. Δε δίνει λογαριασμό, δε ρωτάει, δεν αρκείται σε δήθεν δικαιολογίες, δεν ξεκουμπίζεται την ώρα που θες. Κατάφερες ποτέ σου να ελέγξεις τα συναισθήματά σου; Να επιλέξεις αυτόν που θα σ’ αρέσει; Να πατήσεις pause σε όσα νιώθεις για κάποιον μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή; Να πάψεις την έλξη που σου ασκεί ένα άτομο κάθε φορά που συναντιέστε; Μπα, κανείς μας δεν μπορεί να τα βάλει μαζί του. Κι ευτυχώς να λες! Όποιο συναίσθημα μπορεί κι ελέγχεται, αυτόματα μας δίνει την αφορμή να αμφισβητούμε την ένταση και την ειλικρίνειά του.

Είναι, όμως, αναμφισβήτητο το γεγονός, πως σε κάποια φάση της ζωής μας θα πιάσουμε τον εαυτό μας να μας πιέζει να ξεχάσουμε κάποιον. Να πρέπει να σταματήσεις να θες τον άλλον, να επιβάλλεται τον βγάλεις απ’ το μυαλό σου και να ψεκάσεις τα ζουζούνια στο στομάχι σου. Οι αιτίες είναι διαφορετικές κάθε φορά. Ο ένας δεν είναι σε φάση, ο άλλος απλά θέλει να περνάει καλά, αλλά εσύ έτσι περνάς χάλια, ο επόμενος κολλημένος με πρώην και κάπου ανάμεσα σ’ αυτούς ξεχωρίζει ένας που έχει διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, κι εσύ –αλλά και το φύλο σου εν γένει– δεν περιλαμβάνεσαι σ’ αυτές.

Σε σόκαρε η επιλογή του; Ήθελες να παιχτεί φάση με το άτομο, αλλά μαθαίνεις ότι είσαι μακριά απ’ τα «θέλω» του. Θα προτιμούσε, ξεκάθαρα, απ’ το να περάσει τη νύχτα του μαζί σου, να την ξοδέψει με ένα άτομο του ίδιου φύλου. Τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Συνεχίζεις να διεκδικείς έναν πιθανό για σένα έρωτα ή αποδέχεσαι τις επιθυμίες του άλλου και κάνεις πίσω; Οι απόψεις σίγουρα διίστανται, αλλά κάθε εκδοχή έχει τα ελαφρυντικά της.

Το πρώτο σενάριο σε θέλει άνθρωπο και μάλιστα καψουρεμένο, δηλαδή ευάλωτο σε πάθη, με αδυναμίες και πείσμα σε ό,τι αφορά ζητήματα καρδιάς. Συναντάς κάποιον που νιώθεις ότι σου ταιριάζει. Ξεκινάς να τον διεκδικείς φυσικά, όμως αργότερα μαθαίνεις ότι δεν έχετε τα ίδια γούστα. Ή μάλλον το ανάποδο, έχετε ακριβώς τα ίδια γούστα! Ό,τι ψάχνεις εσύ στο αντίθετο φύλο, ψάχνει κι αυτός/ή.

Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για εκείνη την εντυπωσιακή γυναικάρα, που συνάντησες στο μπαράκι και σου αποκάλυψε ότι της αρέσει η φίλη σου, είτε έχει να κάνει με εκείνον τον παίδαρο, που γνώρισες στις διακοπές και σου σύστησε τον Τάκη ως σχέση του, η απόρριψη πονάει. Κάποιοι το θεωρούν αδιανόητο να τους απορρίπτουν για άτομα του ίδιου φύλου. Έτσι συνεχίζουν να τους διεκδικούν με το σκεπτικό πως θα τους βάλουν στον «ίσιο δρόμο». Ίσως απλά να ‘χει να κάνει με τον εγωισμό τους, που δε δέχεται το «όχι», ή μπορεί ο άλλος να τους αρέσει τόσο πολύ, που να μην αντέχουν να μην τον διεκδικήσουν. Αδιάφορες, για ‘κείνους, οι σεξουαλικές προτιμήσεις του άλλου. Θα τους κυνηγούσαν είτε ήταν στρέιτ είτε γκέι.

Απ’ την άλλη μεριά βρίσκονται αυτοί που προσεγγίζουν το θέμα θέτοντας σε προτεραιότητα τη λογική. Όσο κι αν διεκδικήσεις το πρόσωπο, όσα βράδια κι αν περάσεις πάνω απ’ το τηλέφωνο, όσα μηνύματα και να στείλεις, δε θα ‘σαι η εξαίρεση στον κανόνα του. Δε θα αλλάξεις τις προτιμήσεις του. Δε θα σε δει ερωτικά. Αυτός θα συνεχίσει να ‘χει γκόμενο τον Τάκη κι εκείνη θα εξακολουθεί να ρίχνει κλεφτές ματιές στην κολλητή σου. Και –το σημαντικότερο;– θα νιώθουν άνετα και πλήρεις μες στις επιλογές τους.

Όταν ένας άνθρωπος δηλώνει γκέι, το ξεκαθαρίζει. Όχι μόνο σε ‘σένα, που πιθανότατα να τον έχεις πρήξει στα τηλέφωνα, το ξεκαθαρίζει σε όλους εκείνους που ρωτάνε με απορία τον Κωστάκη «Δηλαδή δε γουστάρεις γκόμενες;» ή την Ελενίτσα «Είναι δυνατόν να μη σ’ αρέσει αυτός ο κούκλος;». Ναι, είναι δυνατόν. Ναι, δε γουστάρει. Και δε θα γουστάρει όσο κι αν τον/τη διεκδικήσουν. Αυτό κάποιοι, ευτυχώς, το κατανοούν κι αποφεύγουν τη μάταιη προσπάθεια για την απόκτηση του τροπαίου «ήταν γκέι, αλλά πήγε μαζί μου» -ναι, παίζει κι ορισμένοι να το βλέπουν σαν πρόκληση.

Σίγουρα, δε διαλέγουμε ποιον θα προσέξουμε, απλά συμβαίνει. Δεν ξέρουμε ποιοι μπορεί να μας τραβήξουν, ποιους θα ερωτευτούμε κι αν κάποιοι από αυτούς θα είναι γκέι ή όχι. Δεν ξέρουμε ούτε πώς θα αντιδράσουμε, αν θα το δεχτούμε και θα κάνουμε πίσω ή αν είναι τέτοια η καψούρα μας, που δε θα υπολογίσουμε τίποτα και θα συνεχίσουμε να πολιορκούμε το πρόσωπο.

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάθε άνθρωπος θα μας προκαλέσει σίγουρα διαφορετικά συναισθήματα. Όμως ένας νόμος που ισχύει σε κάθε περίπτωση είναι να σέβεσαι τα όρια του άλλου. Δε διεκδικείς έναν άνθρωπο πνίγοντάς τον, δεν του επιβάλλεις μια ιδανική για σένα κατάσταση, αν ο ίδιος δε νιώθει ταιριαστός σε αυτή. Τίποτα, όμως, δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Εξάλλου, είναι αγενής ο έρωτας!