Ο πρώην στα αγόρασε κι ο νυν θα στα σκίσει

Βράδιασε κι όπου να ‘ναι θα γυρίσει απ’ τη δουλειά. Έχεις ετοιμάσει σκηνικό βγαλμένο από ταινία και τον περιμένεις για το πιο ερωτικό ξέσπασμα. Φυσικά, δε λείπουν όλα αυτά που καθιστούν την ατμόσφαιρα αισθησιακή∙ τα κεριά, η μουσική και –εννοείται– τα πρόστυχα εσώρουχα. Συγκεκριμένα, εκείνα –που όλως τυχαίως– αποτελούν δώρο του πρώην. Ναι, εκείνα που σου έμειναν ως ενθύμιο των στιγμών σας, ακόμα κι όταν εκείνος έφυγε.

Έτσι, οι δαντέλες, τα περίεργα κοψίματα, το γυμνό δέρμα, που αφήνει εκτεθειμένο το λιγοστό ύφασμα, αφήνονται στη μοίρα τους ή μάλλον στα χέρια του νέου σου συντρόφου. Όλα αυτά που σου αγόρασε ο πρώην για να σε χαίρεται μόνο αυτός, αποκτούν τώρα νέο ρόλο κι αναλαμβάνουν την ευθύνη της ευχαρίστησης κάποιου άλλου. Ίσως, τελικά, να μην ήταν και τόσο τυχαία η συγκεκριμένη επιλογή.

Τότε είχαν συνοδέψει στιγμές ηδονής με ‘κείνον και τώρα αποτελούν αιτία κι ερέθισμα για εκείνο το δίωρο που στοιχηματίζεις να περάσεις στο κρεβάτι με το παρόν σου. Και κάπως έτσι, νιώθεις να ξορκίζεις το παρελθόν. Αποτυπώνεις πάνω τους νέα αγγίγματα, ικανά να σβήσουν τα παλιά. Οι τιράντες και τα κορδονάκια παραμερίζονται με άλλο πάθος, ακόμα και το άψυχο ύφασμα νιώθει τις αλλαγές και διώχνει από πάνω του την αφή, τη μυρωδιά, μέχρι και λόγια (όσο γλυκά ή πρόστυχα κι αν ήταν) εκείνου.

Αποφάσισες να κόψεις επαφές με το παρελθόν, έτσι θα κάψεις και τις αναμνήσεις. Δεν αποτελούν πλέον δώρο του, είναι μόνο τα εσώρουχά σου. Δεν τα συνδέεις με εκείνον. Δε σου θυμίζουν πια τις στιγμές σας, αλλά προκαλούν το πάθος του νέου συντρόφου σου. Δε σε νοιάζει το παρελθόν, αλλά δε θα τα αποχωριστείς, γιατί γουστάρεις την εικόνα σου μ’ αυτά μπροστά στον καθρέφτη σου.

Ίσως, όμως, και να μην αφορά μόνο την εξόντωση των περασμένων. Ωραίο ήταν κι εκείνο το κόκκινο σετ που αγόρασες τις προάλλες. Και το μαύρο το δερμάτινο θα σου πήγαινε εξίσου ή και περισσότερο. Τότε γιατί επιμένεις να φορέσεις τα συγκεκριμένα; Εκδίκηση είναι η λέξη που ψάχνεις κι ίσως δε θες να παραδεχτείς.

Μια άτυπη εκδίκηση μέσα στο μυαλό σου, μια τιμωρία, μια ικανοποίηση του εγωισμού σου. Κι ας μην το μάθει ποτέ, αρκεί που φαντάζεσαι πώς θα ένιωθε αν έβλεπε κάποιον άλλο να σου βγάζει τα εσώρουχα που εκείνος αγόρασε για να τα απολαμβάνετε μόνο μαζί.

Θυμάσαι πώς σε κοιτούσε όταν τα πρωτοφόρεσες. Να σου λέει ότι σε θέλει μόνο δική του, πως αυτά τα εσώρουχα θα στα βγάζει μόνο αυτός κι άλλα τέτοια κτητικά που απαραίτητα συνοδεύουν το πάθος. Και τώρα; Τώρα δεν είναι πια εδώ και κάποιος άλλος απολαμβάνει την εικόνα σου μέσα σ’ αυτά. Κάποιος άλλος σε φιλάει, σε αγγίζει κι ίσως και να θελήσει να τα σκίσει. Κι αυτή είναι η εκδίκησή σου.

Δε θα το μάθει, αλλά εσύ θα νιώθεις μια σκοτεινή ικανοποίηση, γιατί κάτι δικό του έχασε αμέσως την ταυτότητά του μόλις βρέθηκε στα χέρια κάποιου άλλου. Και κάπως έτσι, σβήνεις σιγά-σιγά τη δύναμη της ανάμνησής του. Ένα μαλακό φιλί, ένα άγριο άγγιγμα και λίγες στιγμές μετά τα εσώρουχα που αγόρασε εκείνος για σένα θα βρεθούν στο πάτωμα σκισμένα από κάποιον άλλον. Μαζί μ’ αυτά θα σκίσεις και τα φαντάσματα του τότε.

Επέστρεψε, ακούς τα βήματά του όσο τον περιμένεις στο κρεβάτι. Διώχνεις κάθε σκέψη που ανήκει στο παρελθόν κι ετοιμάζεσαι να δεχτείς τα χάδια του παρόντος. Δε θα μάθει ποτέ ποιος στα αγόρασε. Δεν έχει σημασία. Δε χρειάζεται να ξέρει. Σου ταιριάζουν. Σίγουρα θα του αρέσουν. Αλλά σε κάθε περίπτωση, δε θα μείνουν πάνω σου για πολύ.

Σου ξεκουμπώνει το σουτιέν και προσπαθεί, με απαλές αλλά ταχείς κινήσεις, να σου βγάλει και το κάτω. Όπως το είχες προβλέψει. Κι όπως το είχες αποφασίσει.

«Μην προσπαθείς, σκίσ’ το» του ψιθυρίζεις!