Πόσες στιγμές αγνώστων κλειδώσαμε σε δικά μας κλικ;

Ξαπλώνεις στο κρεβάτι και σκρολάρεις στο κινητό σου. Αφού δε σε παίρνει ο ύπνος, ανοίγεις το άλμπουμ με τις πρόσφατες φωτογραφίες. Χαζεύεις τις σέλφι, εκείνες με το σκύλο σου, τις αστείες γκριμάτσες με τα φιλαράκια σου, εκείνες που έβγαλες το κολλητάρι σου ενώ κοιμόταν –και κάθε φορά που τις βλέπεις σε πιάνει το ίδιο νευρικό γέλιο– και φτάνεις σε μερικές που είχες τραβήξει σε εξωτερικούς χώρος, σε κάτι νυχτερινές εξόδους, βόλτες για καφέ και περιπλανήσεις στους δρόμους.

Κεντράρεις στον εαυτό σου πρώτα, εννοείται πως ψάχνεις να σου βρεις κάποια ατέλεια, κι αφού αναλύσεις ως και το τελευταίο τσουλουφάκι που πετάει, παρατηρείς πως στο κάδρο σου υπάρχον κι άλλα πρόσωπα. Κάπου στο φόντο γίνεσαι θεατής σε ζωές άγνωστων άλλων, αφού έχεις στην οθόνη σου κλεμμένες τους στιγμές.

Κάποιοι δείχνουν θλιμμένοι. Αναρωτιέσαι τι μπορεί να τους απασχολούσε εκείνη την ώρα. Πόσο σημαντική να ήταν εκείνη η στιγμή για αυτούς. Ίσως να τσακώθηκαν με τον άνθρωπό τους, ίσως να περνούσαν κάποιο ζόρι στη δουλειά, κι εκείνο το ζευγαράκι στο βάθος στη φωτογραφία που εσύ γελάς κρατώντας την κούπα με τη ζεστή σοκολάτα, είναι δακρυσμένο; Ίσως άθελά σου να κλείδωσες στο φακό σου έναν αποχωρισμό.

Προχωράς στην επόμενη φωτογραφία σε ‘κείνον τον κεντρικό δρόμο, ο άντρας πίσω σου φαίνεται χαμογελαστός. Στην επόμενη δείχνει πιο κοντά σ’ εκείνη την κοπέλα. Ευτυχώς τράβηξες πολλές σέλφι κι έτσι τώρα κάπως βοηθάς τη φαντασία σου να ολοκληρώσει το σενάριο. Χτίζεις την πλοκή μιας άγνωστης ιστορίας, μα βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Κι είναι και τόσες άλλες οι ιστορίες που γινόμαστε, χωρίς καν να το ξέρουμε, παρατηρητές. Είναι οι κομπάρσοι του κάδρου μας ή μήπως είμαστε εμείς οι κομπάρσοι του δικού τους;

Εσύ ποζάρεις με άνεση όσο πίνεις τον καφέ σου και στο πίσω τραπέζι εκτυλίσσεται μια ολόκληρη πλοκή, ένας έρωτας, μια φιλία, μια σύγκρουση, μια οικογενειακή συνάντηση. Και τώρα μια απλή, τυχαία, φωτογραφία σου ξετυλίγει μια στιγμή, που για σένα ίσως να μη σημαίνει τίποτα, αλλά για κάποιον άλλο μπορεί να ήταν σπουδαία. Εκείνος δεν κατάφερε να την αποτυπώσει, παρά μόνο στο μυαλό του, εσύ όμως χωρίς καν να εμπλέκεσαι στην ιστορία, έχεις εκείνα τα στιγμιότυπα που ίσως μια μέρα ο πρωταγωνιστής τους να παρακαλούσε να υπήρχαν.

Επόμενη φωτογραφία. Μια αγκαλιά. Λες να τα βρήκαν; Μήπως δε χώρισαν ποτέ; Κι αν δεν είναι μαζί; Παρατηρείς τη στάση του σώματός του απέναντι της. Το κορμί του είναι λυγισμένο πάνω της και της χαϊδεύει τα μαλλιά. Σαν να την προστατεύει από κάτι. Φαίνονται όμορφο ζευγάρι. Εύχεσαι να προχώρησε καλά το στόρι τους.

Συνεχίζεις να χαζεύεις το άλμπουμ σου. Ωραίο παιχνίδι βρήκες για απόψε. Ενώνεις φωτογραφίες σαν παζλ κι εκείνες σου φανερώνουν πτυχές μιας ζωής που δε γνωρίζεις. Η παρέα πίσω σου εκείνο το βράδυ στο μπαράκι μοιάζει να διασκεδάζει πολύ. Ίσως και να ‘ναι λίγο μεθυσμένοι. Αγόρια και κορίτσια που γελάνε. Τους βλέπεις να χορεύουν όλοι μεταξύ τους και να περνάνε καλά. Κανενός το πρόσωπο δε δείχνει δυσαρεστημένο. Μπορεί να περνάνε έτσι όλα τους τα Σάββατα, μπορεί να γιορτάζουν κάτι, μπορεί να ‘ναι η τελευταία έξοδος πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους για σπουδές ή και δουλειά. Μπορεί… Πολλά «μπορεί». Άλλη μια ιστορία που δε θα μάθεις ποτέ πώς τέλειωσε.

Εσύ τράβαγες φωτογραφίες. Εκείνοι διασκέδαζαν. Τα χαμόγελά τους αποτυπώθηκαν στο δικό σου φακό και στη δική τους μνήμη. Κι αύριο-μεθαύριο θα αναπολούν ίσως εκείνο το βράδυ και θα ψάχνουν μια φωτογραφία, που οι ίδιοι δεν πρόλαβαν ή δε σκέφτηκαν να τραβήξουν. Αυτή η αυθόρμητη χαρά τους αξίζει μια θέση στη μνήμη του κινητού σου.

Τις πιο πολλές φορές που βρίσκεσαι έξω πιθανόν να μη δίνεις και τόση σημασία στο τι συμβαίνει γύρω σου. Δε σε αφορά και δε θα ασχοληθείς με το τι μπορεί να διαδραματίζεται πέρα απ’ το τραπέζι σου. Τι μπορεί να απασχολεί τη διπλανή παρέα, το ζευγαράκι πιο πίσω, εκείνη τη μαμά, που κάθεται μόνη με την κόρη της πιο πέρα και τη χαζεύει ενώ πίνει το χυμό της. Κι όμως, δες πόσες ζωές ξετυλίγονται γύρω σου, παράλληλα με τη δική σου. Ψάξε στις φωτογραφίες σου. Παρατήρησέ τις. Αναρωτήσου γιατί η κοπέλα πίσω σου δείχνει τόσο απογοητευμένη, πώς την καρφώνει ο τύπος απ’ το διπλανό της τραπέζι σε όλες σου τις φωτογραφίες κι αν τελικά βρήκε το θάρρος να την πλησιάσει. Δες εκείνο το μωρό στο καρότσι του. Η μητέρα του προσπαθεί να το σκουπίσει, είχε μόλις λερωθεί όσο το τάιζαν. Θυμάσαι το κλάμα του εκείνη τη μέρα. Είχες γυρίσει να το κοιτάξεις και χαμογέλασες. Τώρα το θυμάσαι και γελάς ξανά. Κι η μητέρα του το ίδιο, όμως εκείνη δε θα ‘χει σε φωτογραφία εκείνη τη στιγμή.

Σε πόσες φωτογραφίες άλλων μπορεί να έχεις βρεθεί κι εσύ άθελά σου; Πόσοι θα σε χαζεύουν στο κινητό τους, όπως κάνεις κι εσύ τώρα, και θα κάνουν σενάρια για τη ζωή σου; Στιγμές, που θα σκότωνες να ‘χες απαθανατίσει μπορεί να υπάρχουν τυχαία σε άλμπουμ αγνώστων. Το πρώτο ραντεβού, η στιγμή πριν το πρώτο φιλί έξω από ‘κείνο το μαγαζί, ο τσακωμός με τον κολλητό στη μέση της πλατείας, εκείνο το μεθύσι με την παρέα στα γενέθλιά σου. Σίγουρα όλα αυτά κάπου θα έχουν αποτυπωθεί.  Σε εκείνο το κλικ κάποιου άλλου θα βρίσκονται κλειδωμένες μερικές απ’ τις πιο δυνατές στιγμές σου.

Τσέκαρε τις φωτογραφίες σου, κάπου εκεί στο background υπάρχουν ιστορίες που σε περιμένουν να τις ανακαλύψεις.