Είναι επιλογή σου να γίνεις ευτυχισμένος ή όχι

Σαν εσένα κανείς. Ω, ναι! Σε σένα αναφέρομαι, σε σένα που είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι έχεις πέσει μες στην παγίδα της σύγκρισης και κάπου εκεί ψάχνοντας την ευτυχία σου, χάνεις τον εαυτό  σου.

Κοιτάς γύρω σου πώς φέρεται ο κόσμος κι ασυνείδητα –ή και συνειδητά– προσπαθείς να κάνεις  το ίδιο. Αναφέρομαι  σε σένα ακριβώς που φοβάσαι να εκδηλωθείς και να ζήσεις. Αλήθεια, τι θα κάνεις με  ‘κείνες τις παρέες  που ανά διαστήματα διαφωνείς με τις απόψεις τους; Θα συνεχίσεις να ξεθωριάζεις από ταυτότητα στο ενδεχόμενο μην τυχόν κι απορριφθείς;

«Αποδέχομαι τον εαυτό μου» σημαίνει «αγαπώ και πιστεύω τον εαυτό μου». Και μόνο τότε μπορείς να είσαι  πραγματικά ευτυχισμένος. Μην έρχεσαι σε σύγκρουση με τα «θέλω» και τα «πιστεύω» σου, διαπραγματεύσου τα μέχρι να τα αποδεχτείς.

Χρειάζεται μεγάλη αυτοπεποίθηση για να μπορείς να καθορίσεις τις επιθυμίες και τις πράξεις σου συμβουλευόμενος μόνο τις εσωτερικές σου προδιαθέσεις. Αν δεν υπάρχει η προαναφερόμενη κυρία, τότε καταλήγεις διχασμένος κάπου ανάμεσα στα «θέλω» σου και τα «πρέπει» της κοινωνίας. Πολλές φορές βάζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας σε καλούπια κι άλλες φορές πάλι μας κάνουν  υποδείξεις οι άλλοι για το πώς πρέπει να ζήσουμε. Το κλειδί σε αυτές τις καταστάσεις είναι η αντίδραση.

Η αντίδραση στις όποιες  υποδείξεις σου κάνουν, καθώς και η αντίδραση στον εαυτό σου. Το πρότυπό σου δε θα το βρεις κάπου έξω απ’ τον εαυτό σου, αυτό  το ‘χεις σκεφτεί; Δεν υπάρχει λόγος να ακολουθήσεις όλες εκείνες τις ανούσιες, κατ’ εμέ,  φόρμες καθωσπρεπισμού, έτσι απλά για να βαφτιστείς  νορμάλ. Και στην τελική, ποιος είναι ο νορμάλ και γιατί να γίνεις ίδιος με όλους εκείνους που κι αυτοί γεννήθηκαν ξεχωριστοί;

Δε θα το προσεγγίσω φιλοσοφικά ούτε επιστημονικά, άλλωστε δεν είμαι η κατάλληλη, όμως το να ξεχωρίζεις με οποιονδήποτε τρόπο σίγουρα  δεν είναι μειονέκτημα, αν με ρωτούσες, θα το έλεγα κι ατού. Σε μια κοινωνία  που όλοι τείνουν να είναι κομφορμιστές κι ακολουθούν όλα εκείνα τα πρότυπα που προβάλλονται, κάποιος που ξεχωρίζει αποτελεί κίνδυνο! Εσύ, λοιπόν, γίνε αυτός ο κίνδυνος, όχι από αντίδραση στη δράση τους, αλλά από ανάγκη για ευτυχία.

Αγαπά τον εαυτό σου με τις ιδιαιτερότητές του, όποιες κι αν είναι αυτές, κανένας άλλος  δεν είναι ούτε  και στο ελάχιστο ίδιος  με σένα. Όσο κι αν μιμηθείς, όσο κι αν ακολουθήσεις μια τάση, αυτά που βιώνεις εσύ κι αυτά που σκέφτεσαι εσύ, δε θα είναι  απόλυτα ίδια με κανέναν άλλο. Μη σπαταλάς ενέργεια να γίνεις ίδιος με κάποιον ούτε να πολεμάς τον εαυτό σου. Αγάπησε τις εξωτερικές ή εσωτερικές ατέλειές σου, αν έτσι τις βλέπεις, αλλά μην ξεχνάς πως κι αυτές είναι δικές σου, κι αυτές είσαι εσύ! Άλλωστε, έχεις αλλά τόσα -ίσως και περισσότερα- συν, γιατί στέκεσαι  μόνο σ’ αυτές; Αν κάτι  σε εμποδίζει στο να είσαι  ευτυχισμένος , αυτό είναι η επιλογή που θα κάνεις.

Αν τώρα πάλι συμβαίνει να ακολουθείς συμπεριφορές που ακολουθούν κι άλλοι κι είσαι χαρούμενος μ’ αυτό, τότε όλα καλά. Στην παγίδα πέφτεις όταν επιδιώκεις να ακολουθήσεις τους άλλους γιατί πιστεύεις ότι μόνο έτσι θα γίνεις ευτυχισμένος. Το ‘πιασες; Ψάξε την ευτυχία σου εκεί που πραγματικά υπάρχει κι όχι εκεί που σε οδηγούν τα μονοπάτια των άλλων.

Να εμπνέεσαι από αυτά, να τα θαυμάζεις –αν έτσι  νιώθεις–, όμως μην τα αντιγραφείς! Η ευτυχία του κάθε ανθρώπου κρύβεται σε διαφορετικά πράγματα κι ο σκοπός είναι να τα ανακαλύψεις και να προσαρμοστείς σε αυτά με γνώμονα τα θέλω σου και το χαρακτήρα σου.

Βλέπεις, όλα αυτά είναι απόρροια σκέψεων, επειδή συχνά συναντώ ανθρώπους που αναζητούν μια σάπια αποδοχή απ’ τους γύρω τους, μια επιβεβαίωση ότι είναι νορμάλ και καθώς πρέπει. Ακολουθούν, για παράδειγμα, έναν συνηθισμένο τρόπο ζωής χωρίς να είναι ικανοποιημένοι με αυτόν, άλλοι οδηγούν ένα πολύ γρήγορο αυτοκίνητο χωρίς ουσιαστικά να τους είναι χρήσιμο στην καθημερινότητά τους, αγοράζουν  το ωραίο εκείνο παπούτσι που βγήκε στη μόδα, αλλά –μεταξύ μας– δεν πολυβολεύει κιόλας, επιλέγουν  να είναι μ’ έναν σύντροφο που μαζί θα κάνουν οικογένεια, αλλά ψάχνουν για έρωτα κάπου αλλού…

Και κάπως έτσι όλοι αυτοί βαδίζουν στο δρόμο της επιτυχημένης κι ευτυχισμένης ζωής. Πόσοι, όμως, από αυτούς γεννήθηκαν για να αφοσιωθούν σ’ έναν μονάχα σύντροφο; Πόσοι από αυτούς γεννήθηκαν για να γίνουν γονείς; Πόσοι πραγματικά  γούσταραν εκείνο το παπούτσι που φόρεσαν; Ποιοι  από αυτούς έκαναν αυτό που πραγματικά ήθελαν στη ζωή τους;

Ας μη λέω ψέματα, αυτή η εκδοχή του ακριβού, του ίδιου, του πολυφορεμένου, του ήδη γνωστού, κάποιους τους κάνει ευτυχισμένους, κάποιους άλλους όμως όχι! Αν ανήκεις στους δεύτερους, μην πανικοβληθείς κι αυτό νορμάλ είναι. Μείνε ο εαυτός σου κι ακολούθησε  αυτό που κάνει εσένα ευτυχισμένο. Πάλεψε αν χρειαστεί γι’ αυτό -δεν είναι κι εύκολο, βλέπεις.

Είσαι καθημερινά εκτεθειμένος σε πληθώρα κοινωνικών τάσεων που οδηγούν σε ένα μονοπάτι των πολλών, των ίδιων, των –και καλά– ευτυχισμένων ανθρώπων. Μισό! Ποιος θα σου πει τι σε κάνει ευτυχισμένο πέραν του εαυτού σου; Άλλωστε η ευτυχία διαφέρει στον κάθε άνθρωπο κι εσύ το ξέρεις καλά. Αυτό που εσύ σήμερα φοβήθηκες να πεις ή να δείξεις, αύριο βγες κι υποστήριξέ το. Το κρυφτό δεν οδηγεί στην ευτυχία.

Βέβαια, θα μου πεις ο καθένας ό,τι θέλει κάνει, μα αυτή ακριβώς είναι κι η ουσία, να κάνει ό,τι θέλει -αν κι εφόσον δε βλάπτει φυσικά κάποιον άλλο. Είναι επιλογή σου να γίνεις  ευτυχισμένος ή όχι! Όπως κι επιλογή σου είναι  να είσαι κλώνος ή διαφορετικός. Μόνο στραγγαλίζοντας τους καθωσπρεπισμούς που σε στοιχειώνουν θα κάνεις ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά είσαι. Θα πλησιάσεις πιο κοντά σε αυτό που ανήκεις.

Κι αν κάπου διστάσεις γιατί κάποιοι καλοπροαίρετοι σε κρίνουν, εφοδιάσου με αναισθητικά γιατί έτσι είναι η κοινωνία μας -σκληρή, κρίνουμε εύκολα γιατί έτσι μάθαμε ότι υπερέχουμε του άλλου. Να ξεχωρίζεις για να αισθάνεσαι ελευθερία, όχι για να αισθάνεσαι υπεροχή απέναντι σε κάποιον άλλο συνάνθρωπό σου.

Η ευτυχία  είναι μέσα σου, ασ’ την ελεύθερη κι αυτή ξέρει να χαράξει το δρόμο σου…