Συνήθως, όταν ο ήλιος βρίσκεται στα καλύτερά του, το ίδιο συμβαίνει και στους περισσότερους ανθρώπους. Μα υπάρχουν και μερικοί που δεν τον βλέπουν τον λαμπερό ήλιο. Το φως του δεν τους ζεσταίνει. Τους αγκαλιάζει μια αόρατη μελαγχολία. Η μελαγχολία του καλοκαιριού, ή πιο συγκεκριμένα των καλοκαιρινών διακοπών είναι ένα άκρως συνηθισμένο φαινόμενο. Είναι μια στιγμιαία ουτοπία, άλλωστε, οι διακοπές που σε κάνουν να ζεις για λίγο σε άλλους ρυθμούς ενώ αλλάζεις τον τρόπο ζωής που γνώριζες ως τότε. Πολλοί αγχώνονται, άλλοι διστάζουν. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που το εξηγούν αυτό.
Αρχικά το οικονομικό ζήτημα, έπειτα η παρέα, μετά η διάθεση και τέλος η αλλαγή. Για να περάσει κάποιος καλά και μάλιστα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αρχικά θα πρέπει να αισθάνεται καλά μέσα του. Όταν κάποιος έχει μπει σε μια σειρά, η οποία μάλιστα τον κάνει χαρούμενο ή ασφαλή, δεν επιθυμεί να την αλλάξει. Το να πάει κανείς, από την άλλη, για λίγες μέρες σε έναν προορισμό χωρίς να έχει εκπληρώσει τα βαθιά θέλω του, δεν έχει αξία για εκείνον, καθώς αισθάνεται ότι απομακρύνεται από την ουσία του στόχου του κι έτσι του προκαλείται στρες. Αισθάνεται δηλαδή πως χάνει χρόνο.
Έπειτα υπάρχει και το δεύτερο επίπεδο. Εκείνο του κατά πόσο αφήνεται κανείς να νιώσει χαρούμενος και κατά πόσο μπορεί να το διαχειριστεί. Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που έρχεται ξαφνικά και προκύπτει από μικρές ελλείψεις που έρχονται στην επιφάνεια. Η ανασφάλεια, είναι εκεί και δε σε αφήνει να δεις την ομορφιά γύρω σου καθώς έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι αν αφεθείς, θα έρθει η στιγμή που θα τη χάσεις.
Ίσως η κατάσταση της καλοκαιρινής μελαγχολίας άλλαζε αν καταφέρναμε δύο βασικά πράγματα. Το ένα κι ίσως βασικότερο, είναι να μη γίνονται αυτοσκοπός οι διακοπές. Να μην κρέμεται η ζωή μας και ο χρόνος μας από 4 μέρες. Αν συμβαίνει αυτό, αποτελεί ένα εξαιρετικό καμπανάκι για το ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στην καθημερινότητά μας, άμεσα. Από την άλλη, είναι η άφεση. Από το πιο χαλαρό ντύσιμο, μέχρι το να είμαστε πιο θετικοί σε πράγματα ελαφρώς εκτός των νερών μας, με καινούρια παρέα ίσως. Η δοκιμή είναι το κλειδί και η λύση για να βρούμε αυτό που όντως μας κάνει να περνάμε καλά.
Να κοιτάμε και να ψάχνουμε γύρω μας πράγματα μικρά που μάς κάνουν να χαμογελάμε. Κάνε κάθε μέρα να υπάρχει χρόνος για τον εαυτό μας, αφιερώνοντας έστω λίγα λεπτά μόνο σε μας, αποκλειστικά. Να φύγει η σύγκριση από πάνω μας, να φροντίσουμε λιγάκι την κάθε μέρα μας πριν φτάσουν αυτές οι πέντε μέρες. Το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό το διάστημα αποφασίζουν να αλλάξουν καθημερινότητα δε σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Για την ακρίβεια ίσως πρέπει να ακολουθήσουμε τον ακριβώς αντίθετο δρόμο.
Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να απολαύσεις τις »διακοπές» σου χωρίς πίεση και άγχος. Οι τέχνες είναι ένας απολαυστικός τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, για παράδειγμα. Μέσω της μουσικής, του χορού, της γραφής, ζωγραφικής και του τραγουδιού, μπορείς να βρεις τον τρόπο έκφρασης που σου ταιριάζει. Η φωτογραφία ας πούμε, είναι μια εξαιρετική πηγή αποσυμφόρησης, ειδικά όταν οι επιλογές τοπίων απλώνονται μπροστά σου αμέτρητες. Οι εναλλακτικές λύσεις άπειρες όρεξη για να τις ανακαλύψει κάποιος να υπάρχει. Μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται και ο αθλητισμός, ο διαλογισμός, το ξεφάντωμα, ο καλός ύπνος, το καλό και ποιοτικό φαγητό, η αποχή από τα κινητά.
Δεν είναι απαραίτητο να διακόψεις αυτό που κάνεις ως τώρα, απλώς κάνε μια αναβάθμιση. Γίνε ένα άτομο ανεξάρτητο το οποίο περνάει υπέροχα όπου κι αν βρίσκεται, με οποιαδήποτε παρέα και να είναι. Αυτό δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά γίνεται, είναι κάτι εφικτό. Να θυμάσαι πως ο ήλιος λάμπει για όλους μας, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας στραμμένα προς το φως.
Συντάκτης: Δέσποινα Ζαρπίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
