Ο φίλος δε δικαιούται να σου κάνει unfollow

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η εικόνα παίζει τεράστιο ρόλο. Δεχόμαστε την κριτική για την εμφάνιση και την κοινωνική καταξίωση, χωρίς να σκεφτούμε τι υπάρχει πιο βαθιά. Πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει τόσο μεγάλο κομμάτι της κουλτούρας μας, προβάλλοντας εικόνες ουτοπικές για πολλούς, που όμως αποδεχόμαστε ως μια κανονικότητα. Έχουν τη δύναμη να δημιουργούν σχέσεις ερωτικές, φιλικές, σπάνια ουσιαστικές και πολύ συχνά πλατωνικές κι ελαφρώς επιφανειακές. Η επαφή μεταξύ των ανθρώπων άρχισε να μειώνεται σε δραματικό επίπεδο. Δεν αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον. Δεν υπάρχει πλέον η μαγεία ανάμεσα στα βλέμματα. Στο Instagram φαίνονται απλώς μερικές στιγμές από τη ζωή των ανθρώπων μας που εμείς εγκρίνουμε με μια αντίδραση.

Κι έτσι, όταν ένα reaction είναι το βασικό κριτήριο που έχουμε για να επιβεβαιωθούμε κι ένα follow το σημάδι πως κάτι κάνουμε καλά, το unfollow η ψυχούλα μας το παίρνει βαριά. Αισθανόμαστε απόρριψη από τους φίλους μας, πιστεύουμε πως δεν είμαστε αρεστοί πια, αλλιώς γιατί ένας δικός μας άνθρωπος να μη μας θέλει στην αρχική του;

Πιθανότατα να μην έχει να κάνει καν με εμάς, αλλά με το γεγονός ότι το περιεχόμενο της σελίδας μας δεν καλύπτει πλέον την αισθητική του άλλου, αλλά το πόσο προσωπικά παίρνουμε τις σελίδες αυτές και το πόσο τις ταυτίζουμε με την ύπαρξή μας, μάς κάνει να θεωρούμε πως απορρίπτει εμάς τους ίδιους. Θέλουμε βλέποντας οι υπόλοιποι το προφίλ μας να βρίσκουν έναν λόγο να μάς ακολουθούν στα βήματα της ζωή μας- από μακριά πάντα. Τονώνει την αυτοπεποίθηση η καλή εντύπωση που θα αφήσουμε στους ακολούθους μας, με αποτέλεσμα να γίνεται τεράστια προσπάθεια από μεριάς μας ώστε τα πάντα να είναι τέλεια· η κάθε φωτογραφία, το κάθε ποστ κι όλα τα stories να έχουν άψογη αισθητική για να παραμείνει το follow στη θέση του.

Εφόσον λοιπόν προβάλουμε μια συγκεκριμένη πλευρά του εαυτού μας, όταν αυτή απορρίπτεται, η στενοχώρια είναι μεγάλη. Το να μας πιάνει λοιπόν το παράπονο επειδή έγινε ένα unfollow από φίλο, μερικές φορές καθρεφτίζεται στην εντύπωση πως δεν είχαμε καν ειλικρινή σχέση μαζί του, γιατί αν είχαμε θα ήθελε να βλέπει τη σαλάτα μας κάθε μέρα στο στόρι, σωστά; Κι όλη αυτή η απογοήτευση προκύπτει από τον απλούστατο λόγο πως μετράς το follow σε βαθμούς εκτίμησης και θεωρείται ασέβεια να μην ακολουθείς τους φίλους σου. Σκέψου πόσες φορές άλλωστε το να ακολουθήσεις κάποιον στα σόσιαλ είναι αυτομάτως και μια βεβαίωση ότι πια έχετε γνωριστεί- άρα και θα ακολουθήσετε ο ένας τον άλλον.

Οι φιλίες, όμως, δεν έχουν ως θεμέλια τα social media, μα την εκτίμηση και τον σεβασμό που καλλιεργείται στις καθημερινές τριβές μας. Έχοντας στον νου μας πως οι φίλοι είναι οι οικογένειες που επιλέγουμε να έχουμε στη ζωή, πρέπει να πάρουμε λίγο πιο χαλαρά επιτέλους την εικονική πραγματικότητα των σόσιαλ. Ειλικρινά κανένας αληθινός φίλος δε θα θελήσει να σε στενοχωρήσει εσκεμμένα, οπότε δεν πρόκειται να κάνει unfollow με σκοπό να αναστατωθείς.

Εν τέλει μη σκας, διότι δεν υπάρχει λόγος. Κάθε εικόνα, κάθε post, κάθε story είναι κάτι εφήμερο, χωρίς να κρέμεται όλη σου ή ύπαρξη από αυτά, γιατί πολύ απλά δείχνουν μικρές στιγμές από τη ζωή και όχι ολόκληρη τη ζωή, την πραγματική ζωή που έχει γιγαντιαία αξία. Ζήσε δίχως τον φόβο του unfollow- γιατί το σημαντικό είναι το κουδούνι που χτυπάει στις δέκα το βράδυ και λέει «άνοιξε ρε, έφερα μπίρες».