Όλοι είμαστε ψεύτες

Είμαστε όλοι ψεύτες; Αν ναι, γιατί; Τι είναι αυτό που μας παρασύρει στο ψέμα; Μήπως η ανάγκη να ήμαστε αρεστοί; Ίσως το κίνητρο να ξεφύγουμε από μια κατάσταση ή να αποφύγουμε μια κατάσταση; Χαμένοι στο χάος της καθημερινότητας, πλάθουμε ιστορίες ώστε να γίνουν τα πράγματα πιο εύκολα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το θέμα όμως είναι, πως ξεκινώντας μια ιστορία, πρέπει και να τη συνεχίσεις. Όποτε όλο αυτό καταλήγει να γίνεται ένας φαύλος κύκλος χωρίς τέλος. Μάλιστα, βολευόμαστε μέσα στην πλασματική πραγματικότητα που δημιουργήσαμε. Οι ενοχές δεν υπάρχουν κι αυτό επειδή το βρίσκουμε απολύτως φυσιολογικό αυτό το γεγονός. Το να λέμε δηλαδή μικρά ψέματα ευκολίας.

Παρ’ όλο που γνωρίζουμε την αλήθεια, ξέρουμε δηλαδή ακριβώς τι έχει συμβεί, συνεχίζουμε ακάθεκτοι το παραμύθι. Συνήθως προσαρμοζόμαστε σε ό,τι έχουμε ανάγκη. Στην ουσία φτιάχνουμε ιστορίες για να καλύψουμε κάποιες φοβίες μας. Έχουμε τον φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης, της δέσμευσης, της διαφωνίας. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να γίνεται μια κατασκευασμένη προσέγγιση από πλευράς μας της κατάστασης, με απώτερο σκοπό το να κυλήσει όσο το δυνατόν πια ομαλά η μέρα μας, χωρίς να χρειαστεί να μπούμε σε άβολες διαδικασίες.

Φυσικά το ψέμα εξαρτάται από ποιον και προς τα ποιον γίνεται. Μερικές φορές δίνουμε άφεση στους εαυτούς μας, επειδή θεωρούμε πως για να αποφύγουμε έναν τσακωμό, μπορούμε να πούμε ένα μικρό ψεματάκι. Όταν η μητέρα μας φωνάζει για να μαζέψουμε το δωμάτιό μας κι εμείς λέμε πως το κάναμε ήδη για να αποφύγουμε την γκρίνια της, πιστεύουμε ότι είναι εντάξει. Ακόμη και τα κλασικά μικρ0-ψέματα του τύπου «ναι, άναψα το θερμοσίφωνα» ή «έρχομαι σε 5 λεπτά», ενώ δεν ισχύουν, θα βγουν εύκολα από το στόμα μας για να καθησυχάσουν τον συνομιλητή μας και να μας ανεβάσουν επίπεδο. Κι είναι τόσο εύκολο να ειπωθούν κι άλλο τόσο να συγχωρηθούν.

Το ίδιο ισχύει και σε άλλες πολλές καταστάσεις. Όλη η καθημερινότητά μας βασίζεται πλέον σε μικρά και μεγάλα ψέματα. Λέγονται παντού, σε όλους τους τομείς και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι καθιερώνονται και σε πιο μεγάλο εύρος και πιο σημαντικό. Θεωρούμε δεδομένο ότι τα κανάλια λένε ψέματα, οι πολιτικοί επίσης, θεωρούμε σχεδόν σίγουρο ότι η ενημέρωση που δεχόμαστε δεν είναι αληθής, ότι όσα ακούμε είναι και λίγο μούφα. Και το αποδεχόμαστε σαν κανονικότητα.

Όμως, γνωρίζοντας την αλήθεια, ξέρουμε μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, ξέρουμε τι είναι σημαντικό, ώστε να υπάρχει ομαλότητα στις ζωές μας. Αλλάζοντας τρόπο σκέψης, επενδύοντας στην ειλικρίνεια και προσπαθώντας να γίνουν καλύτερες οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, καλό θα ήταν να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όσο άβολα κι αν είναι. Ναι, η ειλικρίνεια έχει κόστος, έχει τεράστιο τίμημα. Μερικές φορές την πληρώνουμε πολύ ακριβά, μα αξίζει διότι με αυτό τον τρόπο μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε τους εαυτούς μας κι αντιλαμβανόμαστε πιο σφαιρικά τον κόσμο γύρω μας.

Δύσκολο θα πει κάνεις, μα κανένας δε μας είπε ποτέ ότι θα είναι εύκολο. Άρα το ξέραμε εξ αρχής. Επειδή ο κόσμος δεν αντέχει την αλήθεια, σαστίζει μέσα σε αυτή, παύει να έχει τις ανέσεις του, χάνει το βόλεμά του, επιθυμεί και διαλέγει την άλλη οδό. Άρα επιλογή αποτελεί και το να μην τη διαλέγει.

Λίγο πολύ είμαστε όλοι μας ψεύτες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ο καθένας, μοναδικός στο είδος του. Μήπως τελικά όλα αυτά τα ψέματα φέρνουν την ισορροπία που έχουμε ανάγκη; Μήπως επειδή η ζωή δεν είναι γεμάτη με ροζ σύννεφα και πράσινα άλογα, δημιουργούμε εμείς; Πόση αλήθεια να χωρέσει τελικά σε έναν κόσμο γεμάτο ψέματα;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!