Οι γνωριμίες κι οι πρώτες χαιρετούρες, δε θα λέγαμε πως χρήζουν φαντασίας και πρωτοτυπίας, μάλλον όλες λίγο-πολύ μοιάζουν μεταξύ τους. Αμήχανα χαμόγελα κι ανακριτική λάμπα ανά χείρας. Αφού ρωτήσουμε ονοματεπώνυμο, ηλικία κι επαγγελματική ή φοιτητική -αντίστοιχα- ασχολία, στο τοπ 5 των ερωτήσεων ανήκει η οικογένεια· μάνα, πατέρας, αδέλφια.
Κι όταν ξεκινάω να μιλάω για την οικογένειά μου, μου παίρνει λίγη ωρίτσα παραπάνω απ’ το κανονικό, όχι για να πιάσω θείους, ξαδέλφια και μπατζανάκηδες, αυστηρά για εμάς τους 7! Όχι με τους επτά νάνους, καμία σχέση, μητέρα, πατέρας και 5 αδέλφια! Τρεις αδελφούς και μία αδελφή τους έχω, ζωή να ΄χουνε!
Η φάση, λοιπόν, κυλάει κάπως έτσι:
-Αδέρφια έχεις;
-Αμέ!
-Αδελφό ή αδελφή;
-Κι απ’ τα 2.
-Ένα κι ένα;
-Όχι, 3 αγόρια κι 1 κορίτσι!
Κάνουν την πρόσθεση και καθώς γουρλώνει το μάτι, μουρμουράνε «5 αδέλφια, ε;». Λες και τους τρώμε το φαί τους, ρε φίλε. Αυτές, λοιπόν, πάνω-κάτω είναι οι πρώτες συστάσεις κάθε μέλους πολύτεκνης οικογένειας!
Ακούγεται χαοτικό –κι ίσως κάποιες στιγμές να είναι– να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι με πολλά αδέλφια, να μοιάζετε με ομάδα μπάσκετ (μαζί με προπονητή κι αναπληρωματικούς) παρά με οικογένεια, δε θα το άλλαζα, όμως, ποτέ και για τίποτα!
Το να μεγαλώνεις σε μία πολύτεκνη οικογένεια έχει πολλά παραπάνω απ’ τα βασικά να σου προσφέρει. Το βασικότερο είναι πως μαζί με τα μέλη, πολλαπλασιάζεται κι η αγάπη. Η μοναξιά είναι λέξη άγνωστη, ενώ η ομαδικότητα, η αλληλεγγύη και το ενδιαφέρον έγιναν δεύτερη φύση σου. Σε ένα σπίτι γεμάτο φωνές –κι εντάσεις– δεν αισθάνεσαι ποτέ μόνος, πάντα θα υπάρχει κάποιος να «βασανίσεις».
Δεν έχεις έναν αλλά πολλούς φίλους, διαθέσιμους 24/7 και πρόθυμους να λύσουν απορίες, να δώσουν συμβουλές, όχι όμως να κρίνουν, να σε κάνουν εκείνη την αγκαλιά που χρειάζεσαι όσο κι αν έχεις μεγαλώσει, χωρίς ποτέ να τη ζητήσεις.
Μαθαίνεις να ωριμάζεις νωρίτερα κι ας λένε πως αυτό ισχύει για τα μοναχοπαίδια. Δεν υπάρχει χρόνος για ντάντεμα και κανάκεμα όλο το εικοσιτετράωρο όταν έχεις 5 παιδιά, έτσι ο καθένας αναλαμβάνει το μερίδιο των ευθυνών του, χωρίς, όμως, να ξεχνάει στιγμή να σταθεί στον άλλον.
Διαμορφώνεις από πολύ νωρίς τη βέλτιστη εκδοχή του χαρακτήρα σου, καθώς έχεις πολύ λιγότερα περιθώρια να καταλήξεις εγωιστής και κακομαθημένος. Αν και αυτό το επιχείρημα συχνά αναιρείται κι εγώ είμαι η ζωντανή απόδειξή του, καθώς ως η μικρή σε μία μεγάλη οικογένεια με χάδια και φροντίδα επί 6 (4 αδέλφια και γονείς) κατέληξα μακράν πιο κακομαθημένη από κάθε χαϊδεμένο μοναχοπαίδι. Δε φταίω εγώ, αυτοί με κάνανε έτσι, ας πρόσεχαν!
Το σίγουρο είναι πως μαθαίνεις να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου κι αντιμετωπίζεις τις επιτυχίες τους, σαν να ήταν δικές σου, ίσως και περισσότερο καθώς φουσκώνεις σαν παγώνι από περηφάνια για καθετί μικρό ή μεγάλο πετυχαίνει το αδελφάκι σου. Στήνετε κερκίδα όλοι οι υπόλοιποι και το καμαρώνετε. Με αυτόν τον τρόπο, μόλις γίνατε καλύτεροι άνθρωποι και καλύτεροι φίλοι, καθώς ανταγωνισμός και ζήλεια δεν υπάρχουν στο λεξικό σας.
Το σίγουρο είναι πως κοινωνικοποιείσαι πολύ νωρίτερα κι αναπτύσσεις πολύ πιο άνετα σχέσεις και με τα δύο φύλα. Γίνεσαι όσο αγοροκόριτσο κι όσο κοριτσοαγόρι χρειάζεσαι για να γίνεις γαμάτος.
Αναπτύσσετε δικούς σας κώδικες επικοινωνίας και μοιάζετε περισσότερο με γκέτο παρά με οικογένεια κάθε φορά που κάποιος «απειλήσει» ένα απ’ τα μέλη της μαφίας σας. Καλό θα ήταν να το σκέφτεστε διπλά και τριπλά πριν επιχειρήσετε σχέσεις με μέλη πολύτεκνης οικογένειας, καθώς είναι έτοιμοι να σας κατασπαράξουν στο πρώτο στραβοπάτημά σας.
Ένα ακόμη θετικό χαρακτηριστικό στο να έχεις πολλά αδέλφια είναι πως ο κάθε επόμενος επωφελείται των κατακτήσεων και δικαιωμάτων του προηγούμενου, με τον πρώτο πιο αδικημένο και τον τελευταίο πιο τυχερό. Είτε αυτό αφορά ξενύχτια, ποτά, χαρτζιλίκι, οι αγώνες δικαιώνονται.
Η πιο βασική αρχή, όμως, στο να μεγαλώνεις σε μία πολύτεκνη οικογένεια είναι η αρχή του να μοιράζεσαι. Μοιράζεσαι αντικείμενα, απορίες, αγωνίες, σκέψεις. Μαθαίνεις, βιώνοντάς το, πως τα συναισθήματα όταν διαιρούνται, πολλαπλασιάζονται και πως η αγάπη είναι πηγή ανεξάντλητη. Ό,τι κι αν έρθει, δε σας τρομάζει γιατί στα δύσκολα είστε πάντα «μία γροθιά»!
Ως η μικρή σε μία οικογένεια πέντε παιδιών, πήρα αγάπη επί πέντε κι έτσι έμαθα να τη μοιράζω.
Στον Γιάννη, τον Ποσειδώνα, τον Μανώλη και τη Νίνα.
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
