Πολλά ψέματα έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, όπως ότι το μπλε κομμάτι της γόμας σβήνει το στιλό, ο έρωτάς μας δε θα μας πληγώσει ποτέ, οι φίλοι δε θα μας προδόσουν και τα καλύτερα μας χρόνια που μια ζωή θα αναπολούμε είναι τα μαθητικά. Ας σταθούμε στο τελευταίο κι ας το απομυθοποιήσουμε με μία λέξη∙ μπαρούφες.
Τα πιο γαμάτα χρόνια της ζωής μας, αυτά που ποτέ δε θα ξεχάσουμε και που πάντα θα νοσταλγούμε με ένα χαμόγελο κι έναν αναστεναγμό, δεν τα περάσαμε σε θρανία και σχολικές αίθουσες, αλλά σε έδρανα κι αμφιθέατρα -όταν φυσικά θυμόμασταν να πατήσουμε.
Δεν ξέρω τι απ’ όλα κάνει τα φοιτητικά μας χρόνια να πιάνουν τόσο ξεχωριστό χώρο στην καρδιά μας, ίσως όλα. Η διστακτική αρχή, το ανακουφιστικό τέλος όταν κρατήσεις στα χέρια σου το πτυχίο και φυσικά όλο το ενδιάμεσο.
Ξεκινάς ψαρωμένος μα σίγουρα ενθουσιασμένος για μια νέα ζωή. Μετά την πίεση και το άγχος των εξετάσεων, νιώθεις σαν θηρίο έξω απ’ το κλουβί του, όλα άγνωστα και συναρπαστικά.
Και τότε ακριβώς είναι η στιγμή της απόλυτης ελευθερίας σου, ανεξαρτησία στα μέτρα σου. Κι αυτό το κτητικό «μου» δίπλα σε όλα, κολλάει τόσο όμορφα. Το σπίτι σου, το κρεβάτι σου, ο καναπές σου, ακόμα και τα ποτήρια και τα κουτάλια σου. Είναι όλα δικά σου, η δική σου ζωή.
Δε χρειάζεσαι πολλά πράγματα. Το κρεβάτι που θα φιλοξενήσει πολλές εφήμερες αγκαλιές κι αν είσαι τυχερός, μία διαφορετική από όλες τις άλλες –γιατί ο έρωτας απογειώνει καθετί, ακόμα και τα ήδη όμορφα φοιτητικά χρόνια– κι ύστερα ο καναπές σου, που θα φιλοξενήσει γέλια, κλάματα, τσακωμούς, φωνές, φίλους ή μόνο την αφεντιά σου κάποιες μοναχικές στιγμές.
Το τραπεζάκι μπροστά του θα γεμίζει και θα αδειάζει διαρκώς. Κούπες καφέ, κουτάκια μπίρας, μπουκάλια κρασιού, γεμάτα τασάκια, συσκευασίες από ντελίβερι ή μισογεμάτα πιάτα απ’ τις πρώτες αποτυχημένες σου προσπάθειες να μαγειρέψεις.
Βλέπεις ο δικό σου χώρος σου επιτρέπει να βάζεις και τους δικούς σου όρους, δε χρειάζεται να υποκρίνεσαι πως είσαι καλά για να αποφύγεις ενοχλητικές ερωτήσεις, μπορείς να κλειδωθείς δύο μέρες στο καβούκι σου βλέποντας σειρές και τρώγοντας παγωμένη πίτσα.
Πέρα απ’ την αυτονομία σου, είναι κι όλες εκείνες οι επικές βραδιές που θα συντροφεύσουν τα χρόνια σου ως φοιτητής. Ξενύχτια και πάρτι με φθηνό κρασί σε σπίτια, στη σχολή, σε πάρκα ή παγκάκια με τελευταία στις προτιμήσεις σου τα πιο κλασικά σε κλαμπ και μπαράκια.
Θα ξεκινήσεις κάνοντας παρέα με όλη τη σχολή μέχρι να βρεις αυτούς τους πολύτιμους λίγους που θα αποκαλέσεις παρέα σου. Θα βαφτίσεις τις φιλίες σου σε κολυμπήθρες αλκοόλ κι εξόδους από κείνες που καταλήγουν με καφέ και σάντουιτς στο χέρι τις πρώτες πρωινές ώρες με γυαλιά ηλίου στο κεφάλι -γιατί αν μία λέξη σου είναι άγνωστη ως φοιτητής είναι το μέτρο, τα ζεις όλα ακραία κι έντονα.
Θα χάσεις ολοκληρωτικά την έννοια του χρόνου και θα υπάρξουν διαστήματα που θα κάνεις τη νύχτα, μέρα. Θα κοιμάσαι μετά τις πρώτες ενημερωτικές εκπομπές και θα ξυπνάς οριακά στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Θα επιβιώνεις μόνο με καφέ και πιτόγυρα και θα μοιάζεις να έρχεσαι από άλλο πλανήτη.
Κι είναι έπειτα κι η εξεταστική απ’ τα πιο όμορφα κεφάλαια των φοιτητικών σου χρόνων, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Ο χαβαλές στη βιβλιοθήκη, η γκρίνια για το διάβασμα που συνεχώς αναβάλλεις, τα ξενύχτια με καφέ πριν την εξέταση –γιατί το καλό διάβασμα γίνεται το προηγούμενο βράδυ, όλοι το ξέρουν αυτό–, τα πειράγματα στο κυλικείο, τα γέλια έξω απ’ τα αμφιθέατρα, τα γουρλωμένα μάτια μέσα στις αίθουσες όταν μοιραστούν τα θέματα, τα σκονάκια κι οι αντιγραφές, το άγχος, η χαρά όταν πέρασες μάθημα με τρεις ώρες διάβασμα, τα νεύρα όταν κόπηκες με τέσσερα και φυσικά τα αξέχαστα πάρτι γιατί το απαγορευμένο της εξεταστικής έκανα τα μεθύσια αυτά ξεχωριστά.
Ν, ν+2 ή έστω ν+ν φοιτητικά χρόνια, η αλήθεια είναι πως δεν αρκούν για να αντικαταστήσουν 12 ολόκληρα μαθητικά μα σίγουρα φτάνουν για να μας αποζημιώσουν. Σε στιγμές, εμπειρίες, ξενύχτια, μεθύσια, χαχανητά, φιλίες κι έρωτες. Γιατί είναι τα πιο ελεύθερα και τα πιο δικά μας χρόνια, εκείνα που γνωρίσαμε εμάς και τους ανθρώπους που θέλουμε πλάι μας.
Και μαζί με το πτυχίο –εκείνο το πολυπόθητο χαρτί που έμοιαζε κατά καιρούς να σου γνέφει από μακριά– θα ‘ρθει ο διαβήτης να κλείσει τον πιο υπέροχο κύκλο της ζωής σου που μέσα του θα περικλείει δυο-τρεις φίλους αληθινούς κι αν είσαι τυχερός, ίσως κι έναν έρωτα, όνειρα για το μέλλον κι αναμνήσεις ικανές να σε κάνουν να χαμογελάς μια ολόκληρη ζωή.
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
