Πρώην ή τέως (όχι ο βασιλιάς, μη μου ταράζεσαι ) ή ex καθώς είμαστε κι ευρωπαίοι: «Άτομο που κατείχε μία πλέον απολεσθείσα ιδιότητα» λέει το λεξικό και πολύ σωστά χρησιμοποιεί τον παρελθοντικό χρόνο.
Οι πρώην δεν είναι μυθικά τέρατα ούτε όμως και νεράιδες των παραμυθιών. Είναι όντα που μπήκαν στη ζωή σου, έμειναν για πολύ ή λίγο διάστημα και τέλος βγήκαν (ή τα έβγαλες εσύ).
Οι πρώην είναι κομμάτι σου, είναι εσύ, είναι οι στιγμές που αγάπησες τον εαυτό σου περισσότερο από ποτέ.
Κατανοητό λοιπόν να μην μπορείς να κάψεις το παρελθόν σου. Επιθυμητό να μην το αφορίζεις, να πάψεις να το καταριέσαι.
Να το κρατάς φυλαγμένο σ’ ένα όμορφο, βελούδινο κουτί. Να το κρατάς καθαρό, ανόθευτο, να το προστατεύεις απ’ τα αδιάκριτα βλέμματα. Φύλαξέ το, μ’ έναν όρο όμως· μην το ανοίγεις. Κάθε φορά που θα τ’ ανοίγεις και θα το λησμονείς, κάποιες στιγμές θα χάνονται και λίγη λίγη η μαγεία θα σκορπάει. Το παρόν θα προσπαθεί να τ’ ανταγωνιστεί κι εκείνο θα το ζηλεύει.
Το πρόβλημα όμως πέρα από το γεγονός πως οι άνθρωποι δε γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν το παρελθόν τους, είναι πως δεν ξέρουν κι ούτε πρόκειται να μάθουν πώς να ξε-αγαπούν.
Δε θα μάθουν ποτέ να τηρούν τη «λήξη του συμβολαίου» και να σέβονται το τέλος.
Θα περιμένουν, θα παρακαλάνε ή θα δημιουργούν ευκαιρίες για να γυρίσουν πίσω.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να δικαιολογήσεις ένα πισωγύρισμα, κανένας όμως που να με πείθει.
Είτε σ’ άφησε εκείνος/η να γίνεις κομμάτι της ιστορίας του κι απλώς αφού έζησε τη ζωή του, καλοπέρασε, κρεπάλιασε, βρήκε μια, δύο, τρεις παρουσίες να διακοσμήσουν προσωρινά το κρεβάτι του, έρχεται τώρα να χτυπήσει την πόρτα σου γιατί στέρεψαν οι διαθέσιμες επιλογές και δεν βρέθηκε καμιά να τον αντέξει ·γιατί κατάλαβε το λάθος του και δεν μπορεί χωρίς εσένα, θα σου πει βέβαια.
Είτε τον έβγαλες εσύ απ’ τη ζωή σου, κάτι που για να συνέβη προφανώς κι υπήρχαν λόγοι που σε ώθησαν εκεί.
Βαρεμάρα, απιστία, κούραση, φθορά, τσακωμοί, ασυμφωνία, διαφορετικές επιλογές· δεν έχει σημασία ο λόγος, η αιτία, η αφορμή. Υπήρξε κι αν γυρίσεις, θα υπάρξει ξανά. Ίσως όχι αμέσως, όμως να ‘σαι σίγουρος πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.
Μπορεί να τον αγαπάς πολύ και να τον αποζητάς, να τον θες πίσω στη ζωή σου. Μπορεί όμως και να μπερδεύεις τη συνήθεια, την ανασφάλεια, το φόβο να μείνεις μόνος ή να εμπιστευτείς απ’ την αρχή κάποιον ξανά με την αγάπη.
Το να γυρίσεις στον πρώην είναι σα να βάζεις νερό στο σαμπουάν· θα δώσεις μια παράταση όμως το προϊόν θα ‘ναι αφενός αλλοιωμένο, ποιοτικά ασθενές κι αφετέρου κάποια στιγμή θα τελειώσει ξανά, οριστικά αυτή τη φορά· γιατί αν συνεχίζεις να προσθέτεις νερό κάποια στιγμή θα απομείνει μονάχα αυτό.
Κι αν δεν τα πας καλά με τα υγρά, δες το κι αλλιώς.
Οι σχέσεις είναι σαν τις πόρτες. Όταν είσαι εκεί πρέπει να την κρατάς ανοιχτή, ορθάνοιχτη. Όταν βγεις, να την κλείσεις δυνατά πίσω σου. Να την κλειδώσεις και να ξεφορτωθείς και το κλειδί. Οι πιο επικίνδυνες είναι οι μισάνοιχτες· εξαντλείς τόσο χρόνο κοιτώντας την πόρτα που σιγοκλείνει και χάνεις αυτή που ανοίγεται διάπλατα μπροστά σου.
Κι αν δεν τα πας καλά με τις παρομοιώσεις, να στο πω κι αλλιώς. Ας συνοψίσουμε λοιπόν.
Υπήρχε λόγος που χωρίσατε, μην τον αγνοείς και μην τον υποτιμάς. Σκέψου το ενδεχόμενο να σε θέλει πίσω γιατί δε βρήκε τίποτα καλύτερο ή γιατί θέλει να σε χρησιμοποιήσει ως καβάτζα, εύκολο και γρήγορο σεξ. Διαχώρισε συναισθηματικούς δεσμούς απ’ τη συνήθεια. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα γύρω σου, δώσε ευκαιρία σε μία νέα αρχή.
Μη συμβιβάζεσαι τρώγοντας το ίδιο ξαναζεσταμένο φαγητό γιατί απλώς είναι ευκολότερο κι εσύ βαριέσαι να μαγειρέψεις κάτι καινούργιο ή φοβάσαι να μπεις ξανά στην κουζίνα.
Η ζωή είναι για να προχωράει μπροστά κι η όπισθεν χρήσιμη μόνο για το παρκάρισμα.
Οι πρώην θυμίζουν την αγαπημένη σου ταινία. Θες να τη δεις ακόμη μια φορά όμως εκτός απ’ τον ενθουσιασμό σου που είναι σαφώς μειωμένος, μην ξεχνάς πως αυτή τη φορά ξέρεις το τέλος. Δεν έχεις τίποτα νέο να περιμένεις, δεν μπορείς να τ’ αλλάξεις.
Στην τελική αυτός που επιστρέφει στο παρελθόν είναι αυτός που δεν έχει μέλλον. Διάλεξε πού θες ν’ανήκεις.
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
