Στο pillowfights.gr γράφουμε για τις σχέσεις, τα πάθη και τον έρωτα και πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό αν πρώτα δεν τα ζούσαμε; Είπαμε λοιπόν να εκτεθούμε λίγο παραπάνω –όχι πως γενικά σας κρυβόμαστε κι ιδιαίτερα– με το χέρι στην καρδιά και το καρπούζι στο στόμα, καλοκαιρινή η αναδρομή βλέπεις.
Αν και παιδί του φθινοπώρου, απ’ τα καλοκαίρια μου πάντα επιλέγω να κρατάω μόνο όμορφες, φωτεινές αναμνήσεις, απ’ αυτές που μυρίζουν αντηλιακό κι έχουν τη γεύση της αλμύρας. Ίσως γιατί ποτέ δεν κατάφερα να το αποκόψω απ’ την ξεγνοιασιά της παιδικότητάς μας.
Λίγα χρόνια πριν, δε θυμάμαι πόσα (ή ίσως και να θυμάμαι, αλλά να μη θέλω να καρφωθώ) ο Αύγουστος πέρα απ’ το γεμάτο φεγγάρι του, έφερε κι ένα νέο πρόσωπο στη ζωή μου.
Έμοιαζε με μια απ’ αυτές τις τυχαίες γνωριμίες και φλερτ που γίνονται αργά τη νύχτα στα μπαρ, ήταν όμως διαφορετική απ’ όλες τις υπόλοιπες. Ως γνωστόν, καλοκαίρι χωρίς αλκοόλ δεν υφίσταται, έτσι κι εγώ διένυα μια απ’ τις πιο μεθυσμένες μου περιόδους, για να το τιμήσω.
Με πλησίασε κάνοντας σχόλιο για το χρώμα των μαλλιών μου και χωρίς να το καταλάβω περάσαμε ώρες συζητώντας και χωρίς καν να χρειαστεί να κοιτάξω το ρολόι μου, επέστρεψα σπίτι όταν ο ουρανός άναψε τα φώτα. Το επόμενο μεσημέρι που ξύπνησα πέρα απ’ τη ζάλη και τη γεύση βότκας, είχα μόνο μια θολή ανάμνηση της γνωριμίας μας.
Φανταζόμουν πως δε θα τον ξαναέβλεπα όταν πρόσεξα στο κινητό μου μια εξερχόμενη κλήση μου που δε θυμόμουν να είχα κάνει εκεί γύρω στα ξημερώματα και καταχωρημένη την επαφή με το όνομά του και την πόλη που σπούδαζε. Χαμογέλασα αιφνιδιασμένη συνειδητοποιώντας πόσο πονηρά κι αθόρυβα κατάφερε να πάρει τον αριθμό μου.
Ανοίγοντας τον υπολογιστή και μπαίνοντας facebook βρήκα κι ένα friend request με ελάχιστους κοινούς, άργησα αλλά ξεμεθώντας κατάλαβα πως ήταν ο ίδιος. Δεν ήξερε το επιθετό μου, μονάχα το όνομά μου και πάλι εντυπωσιάστηκα για το πώς με βρήκε. Δεν ήταν διατεθειμένος να παραιτηθεί εύκολα.
Μιλήσαμε αρκετά, εξάλλου με έκανε να γελάω κι αυτό ήταν το πιο ισχυρό χαρτί του. Το ίδιο βράδυ εμφανίστηκε «τυχαία» μπροστά μου αφού είχε φροντίσει με την επιμονή του να μάθει που θα πάω.
Δε με ενόχλησε, ούτε ένιωσα να με πιέζει, μάλλον κι εγώ ευχόμουν να τον δω εκεί. Ακολούθησαν άλλα «τυχαία» κι αλλά προγραμματισμένα βράδια που περάσαμε μαζί. Είχα μόλις βγει από μία δύσκολη κατάσταση (όπου κατάσταση προφανώς εννοούμε προβληματικούς ανθρώπους), σεβόταν όμως το χρόνο που του είχα ζητήσει κι όταν ένιωσε πως το ήθελα κι εγώ έκανε ξανά την κίνηση για το πρώτο μας φιλί.
«Τι θα έκανες τώρα αν σε φιλούσα;» ψιθύρισε. «Δε θα μάθεις αν δε ρισκάρεις» απάντησα. Χαμογέλασε αινιγματικά κι αφού πέρασε την ανάσα του απ’ το λαιμό και τ’ αυτί μου, έφτασε αργά στα χείλη μου. Ήταν απ’ αυτά τα φιλιά που σε κάνουν να σπαρταράς, δεν είχα αμφιβάλλει ούτε στιγμή για τη χημεία μας. «Θα σε φιλούσα κι εγώ» του απάντησα κι από κείνη τη στιγμή ξεκίνησαν τρεις απ’ τις πιο έντονες εβδομάδες της ζωής μου.
Βγαίναμε, μεθούσαμε κι ανακατεύαμε τα ποτά απ’ τη γεύση των φιλιών μας. Δε βάλαμε καμιά ταμπέλα, δεν είπαμε πως είμαστε μαζί, μιλούσαμε και γελούσαμε πολύ, δεν ήθελα τίποτα παραπάνω απ’ αυτό.
Γνώρισα τους φίλους του, γνώρισε τους δικούς μου κι αν και κανείς μας δεν το διατυμπάνιζε, κανείς δεν είχε και την πρόθεση να το κρύψει, ο σεβασμός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους παίζει πάντα σπουδαίο ρόλο.
Δεν κάναμε μεγάλες δηλώσεις ούτε δώσαμε υποσχέσεις. Δεν τον ερωτεύτηκα, ούτε κι εκείνος νομίζω· τον έρωτα στη ζωή σου θα τον συναντήσεις μια φορά κι αυτό αν είσαι τυχερός. Το πάθος, η έλξη κι η κάβλα μπορεί να μην κάνουν την καρδιά σου να τρέμει, κάνουν όμως το κορμί σου, κι αυτό δεν αναιρεί καθόλου την ομορφιά τους.
Έριξα πρώτη τους τίτλους τέλους –ίσως απλά γιατί έτυχε να επιστρέψω πρώτη στο φοιτητικό μου σπίτι– και παρά τις προσπάθειες και τη διάθεσή του να κρατήσουμε επαφές, θεώρησα καλύτερο να το λήξουμε εκεί, ποτέ δεν πίστεψα τις σχέσεις αξ’ αποστάσεως.
Όταν κάτι έχει τόσο έντονη γεύση, είναι καλύτερο να περιοριστείς σε λίγες μπουκιές γιατί αν συνεχίσεις, σε βλέπω να μπουχτίζεις και να μη θες να το ξαναδείς μπροστά σου.
Μπορεί λοιπόν να μην είχε διάρκεια, είχε όμως ένταση, έσκαγε από πάθος κι αυτός είναι κι ο λόγος που θα τον θεωρώ τον ομορφότερο Αύγουστο. Όχι της ζωής μου· τον ομορφότερο Αύγουστο ως τώρα, καθώς τα καλοκαίρια είναι σαν τα φιλιά, τα ομορφότερα δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα.
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
