Συνέπεια. Η «ακριβής τήρηση των υποχρεώσεων ή των συμφωνημένων» αναγράφει το λεξικό μεταξύ άλλων. Κάπως έτσι ορισμένοι έγιναν φίλοι της κολλητοί και κάποιοι άλλοι ορκισμένοι εχθροί κι αυτά τα δύο στρατόπεδα συμφώνησαν να αλληλοσπάζουν νεύρα.
Κάποιοι θα κοιτούν απελπισμένα το ρολόι και θα μονολογούν «Πάλι άργησε» και κάποιοι άλλοι θα ψάχνουν απεγνωσμένα ρολόι, κινητό, κλειδιά και το δρόμο προς την έξοδο γιατί, απλούστατα, πάλι άργησαν. Σίγουρα θα έχεις –τουλάχιστον– ένα φίλο που αργεί μονίμως στις συναντήσεις σας αφού πρώτα έχει δώσει δυο-τρεις παρατάσεις στην προσυμφωνημένη ώρα ή ακόμα καλύτερα είσαι εσύ αυτός ο φίλος.
Ας το ξεκαθαρίσουμε, κανείς μας δεν είναι τέλειος κι οι ατέλειές μας πέρα απ’ το γεγονός πως δεν έχουν καμία κακή πρόθεση, αποτελούν σφραγίδα της γοητείας μας. Κάποιοι είναι πολυλογάδες, άλλοι πεισματάρηδες, κάποιοι ψεύτες κι είμαστε κι εμείς οι άλλοι που το κουσουράκι μας ονομάζεται ασυνέπεια. Κι όχι δε θα υπολογίσετε τα ψεματάκια μας στην προσπάθειά μας να δικαιολογήσουμε κάπως την καθυστέρησή μας ίσα κι όμοια με τις ψεματάρες που σας αραδιάζουν άλλοι.
Τα ψέματα του ασυνεπούς είναι λευκά, αγνά κι ένδειξη φιλότιμου. Με πρόθεση καλοπροαίρετη, εσάς σκεφτόμαστε, εσάς δε θέλουμε να αγχώσουμε και να στεναχωρήσουμε, για να μη μας ρυτιδιάσετε και χαλάσετε το ζεν σας. Πείτε μου τώρα πως δεν το ξέρετε όλοι πως το «Θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά» κατατάσσεται στα τοπ ψέματα δίπλα στα «Από Δευτέρα δίαιτα», «Δε θα πιω πολύ», «Θα κοιμηθώ νωρίς».
Εντάξει, δε θα είμαστε εκεί σε πέντε λεπτάκια, το πιθανότερο ούτε σε μίση ώρα, αλλά προκαλείτε κι εσείς με το να μας τηλεφωνείτε κάθε τέταρτο -αφού είπαμε σε πέντε θα είμαστε εκεί. Να ξέρετε, με τα μηνύματα και τις κλήσεις σας και μας πληγώνετε που δε μας εμπιστεύεστε και μας καθυστερείτε κι όχι τίποτα άλλο, μετά θα φωνάζετε πάλι γιατί αργήσαμε παραπάνω.
Δεν είναι πως το κάνουμε επίτηδες ούτε το απολαμβάνουμε να μας λέτε καθυστερημένους –με κάθε πιθανή έννοια– αλλά άπαξ και σου κολλήσει η ρετσινιά του ασυνεπούς, ό,τι και να κάνεις είναι μάταιο, δεν ξεφεύγεις. Και τρεις ώρες νωρίτερα να ξεκινήσεις να ετοιμάζεσαι, όλο και κάτι θα προκύπτει για να σας επιβεβαιώσει πως ποτέ δε θα είμαστε στην ώρα μας.
Ίσως να παίζει κάτι με το νόμο του Μέρφι, ίσως να είμαστε γκαντέμηδες, ίσως πάλι και ματιασμένοι αφού μας γλωσσοτρώτε με την γκρίνια σας και τα «Κοίταξε να μην αργήσεις πάλι», αλλά κάθε φιλότιμη προσπάθεια για να είμαστε έτοιμοι στην ώρα μας και συνεπείς στο ραντεβού μας πέφτει στο κενό. Ο γενικός θα πέσει, ο θερμοσίφωνας θα χαλάσει, απρόσκλητοι επισκέπτες θα σκάσουν σπίτι, εξωγήινοι θα μας απαγάγουν, πάντως ένα είναι σίγουρο∙ κάτι απρόοπτο θα συμβεί.
Συνεχώς κάτι θα γίνεται που θα μας βγάζει εκτός προγραμματισμού –αν και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν έχουμε και την καλύτερη σχέση μαζί του– αλλά ειλικρινά δεν είναι κάτι που κάνουμε επίτηδες, δεν είναι αναισθησία ούτε βίτσιο, δεν είναι αδιαφορία ούτε σταρχιδισμός. Είναι κάτι πάνω από μας, σαν να υπάρχει στο DNA μας, σαν να μας κόλλησε κάποιος στο μέτωπο ταμπελάκι «ασυνεπής» κι ό,τι κι αν κάνουμε δε βγαίνει, μένει εκεί.
Δεν είναι ότι δεν κάναμε προσπάθεια να αλλάξουμε, είναι που δε μας θέλει. Είναι που λαχταράμε τόσο πολύ να είμαστε όντως εκεί σε πέντε λεπτά, αλλά το αριστερό μας παπούτσι θα ‘χει αποφασίσει να κάνει μια βόλτα μες στο σπίτι ή το πορτοφόλι μας θα θέλει να παίξει κρυφτό, το σταθερό θα χτυπάει απειλητικά και τα μαλλιά δε θα στρώνουν με τίποτα.
Λίγο που βαριόμαστε να κουνήσουμε, λίγο που είμαστε φύσει ξεχασιάρηδες, λίγο που όλοι θα μας θυμηθούν τελευταία στιγμή κι όλα θα μας πάνε στραβά, δε θέλει και πολύ να γίνει το πεντάλεπτο, μισάωρο.
Κι επειδή στην τελική όλοι έχουμε τα ελαττωματάκια μας κι εντάξει, αυτό είναι αθώο κι άκακο, μήπως να το πάρετε απόφαση να μην μπλοκάρετε κι αρνητικά την ενέργειά σας με τα καντήλια που μας ρίχνετε; Οκ, δε θα είμαστε εκεί σε πέντε λεπτά, κάποια στιγμή όμως θα είμαστε και θα σας πείσουμε πως η παρέα μας άξιζε την αναμονή.
Να μας αγαπάτε κι ας στήνουμε, άτυχοι είμαστε, όχι αναίσθητοι!
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
