Υποθέτω πως θα το έχετε προσέξει κι εσείς ότι οι πλέον υπερόπτες, υπερφίαλοι και ψωνισμένοι άνθρωποι είναι οι μέτριοι, ε;
Κι όταν λέω μέτριοι εννοώ όλους εκείνους τους μικροπρεπείς και κενούς ανθρώπους που για να καταφέρουν να γίνουν αποδεκτοί στους πολλούς και να ομαδοποιηθούν όπως κάθε σωστό πρόβατο που σέβεται τον εαυτό του, βασίστηκαν στο κυρίαρχο χαρακτηριστικό τους, στήριξαν ολόκληρη την ύπαρξή τους σε αυτό, είτε είναι η ομορφιά, είτε η μόρφωση, είτε δύο στητά οπίσθια, είτε ένα ζευγάρι γαλάζια μάτια, είτε οι επιδόσεις στο κρεβάτι, είτε οτιδήποτε άλλο.
Βασίζονται σε αυτό, αγνοούν όλα τα υπόλοιπα που είναι υπό αμφισβήτηση αφού στην εποχή και τον κόσμο του απόλυτου και δικτατορικού φαίνεσθαι που ζούμε, τα καταφέρνουν μια χαρά κι όχι απλά επιβιώνουν αλλά ζουν και ζωή χαρισάμενη ψαρώνοντας τα υπόλοιπα πρόβατα που τους περιτριγυρίζουν.
Ό,τι δηλώσεις είσαι άλλωστε, καλλονή η μία, Άδωνις ο άλλος, συγγραφέας ο παρακάτω, εναλλακτική καλλιτέχνης η παραδίπλα.
Γυναίκες που σε κοιτούν με ξινίλα στα μούτρα λες και κατάπιαν κόπρανα πριν από λίγο και με μύτη πιο ψηλά κι απ΄τον Κίσσαβο, που πουλάνε μόστρα με τα λεφτά άλλων και η υπεροψία τους δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα κάστρο στην άμμο.
Άντρες πιο λίγοι κι απ’ την φετινή, καλοκαιρινή σου άδεια, που καυχιούνται για τους κοιλιακούς τους και τις βιαστικές ξεπέτες στην τουαλέτα.
Μωρέ πάτε καλά;
Δε θα ηθικολογήσω, σε καμία περίπτωση αλλά ξεκολλήστε τα μυαλά σας, ταρακουνήστε το κεφάλι σας κι αν χρειαστεί χτυπήστε το με δύναμη στον πρώτο τοίχο που θα βρείτε μπροστά σας.
Πότε έγινε αυτή η τραγική ανατροπή σε αξίες και αισθήματα;
Πού χάθηκε η ουσία;
Και κυρίως γιατί χάθηκε;
Από πότε τα ψώνια κατέκτησαν τον κόσμο;
Απάντηση δεν περιμένω, αλίμονο.
Ευτυχώς στον αντίποδα είναι όλοι εκείνοι που πραγματικά αξίζουν και δεν έχουν καμία απολύτως ανάγκη να δηλώσουν και να φωνάξουν τίποτα και είναι τόσο μα τόσο γοητευτικοί.
Άνετοι, συνειδητοποιημένοι και ακαταμάχητοι. Άνθρωποι που έζησαν νίκες και ήττες με την ίδια αντιμετώπιση, που χόρτασαν στιγμές κι αναμνήσεις και γκρέμισαν απωθημένα.
Που βλέπεις στα μάτια τους μια γεμάτη ζωή που δε θέλει επιβεβαίωση, που δε χρειάζεται κανενός είδους αναγνώριση.
Βουτιά στα βαθιά, άμεσα και γρήγορα, εκεί κρύβονται οι θησαυροί, μη μασάτε με πλασματικές εικόνες και καλοστημένα σκηνικά.
Μακριά απ΄τους ανθρώπους που κάνουν θόρυβο για να τους προσέξεις, μυρίζει η έπαρση και φωνάζει η ανασφάλεια.
Το κάρβουνο χρυσάφι δε γίνεται που να χτυπιέσαι πάνω κάτω.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
