Όσοι έχουν ζήσει έστω και έναν μεγάλο έρωτα στη ζωή τους, έχουν την τάση να περπατάνε με τη μύτη ψηλά. Δε δέχονται τίποτα λιγότερο απ’ό,τι έχουν ήδη δοκιμάσει.
Δεν τους λες επιλεκτικούς, αλλά σνομπ.
Παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους και απαντάνε με καχυποψία σε κάθε βλέμμα. Ιδιαιτέρως στα ερωτικά.
Δε σηκώνουν ούτε κουβέντα, ούτε μύγα στο σπαθί τους.
Γενικώς, δε σηκώνουν πολλά πολλά.
Αυστηροί, κυνικοί, υπερφίαλοι με την πρώτη ευκαιρία θα σου πουν «Τί θέλεις πουλάκι μου; Ξέρεις τί έχω νιώσει εγώ; Ξέρεις τί έχω ζήσει; Με ποιον πας να τα βάλεις; Καημένο μου παιδί!»
Οι καημένοι βέβαια, είναι εκείνοι. Αλλά δεν το ξέρουν.
Καρδιές ασφαλισμένες. Με κλειδαριές και με ταμπελάκι νέον, που αναβοσβήνει.
Μην τυχόν και μπει στην καρδιά κανένας εχθρός και τους την αλώσει.
Απ΄έξω όλοι. Απ’έξω κι εχθροί και φίλοι και γνωστοί.
Ένα κρεβάτι στο τυχαίο, μια δυο φορές το μήνα, ίσα για να ελαφραίνουν οι ορμές.
Πέντε κουβέντες τυπικές, λίγο πολιτική, λίγο ο καιρός, λίγο οι τουρίστες που φέτος αυξήθηκαν στα νησιά.
Όλα σε έλλειψη. Όλα στην επιφάνεια.
Δεν είναι οτι την αγάπη τη φοβούνται. Είναι που δεν την εκτιμούν πια, είναι που ξέχασαν πώς να αισθάνονται και συνήθισαν την απουσία.
Αλλά οι καρδιές ειναι για να τσαλακώνονται.
Για να γίνονται χίλια κομμάτια και να κάνουν μπάνιο στα λασπόνερα.
Δε ζουν, δεν αναπνέουν, δεν ωριμάζουν, αν δε λερωθούν.Τσαλακώστε τις καρδιές σας.
Κάντε τις χίλια κομμάτια και πετάξτε τις στα λασπόνερα.
Δεν τα θέλουν τα αισθήματα τα σιδερωμένα με τσάκιση. Τα φθαρμένα γουστάρουν.
Θέλουν να καούν, να γίνουν στάχτη. Για να αρχίσουν να χτυπούν ξανά.
Να εμπιστεύεστε και να υπακούτε στις προσταγές της. Αυτή πάντα ξέρει καλύτερα.
Να αφήνετε τις αγκαλιές σας ορθάνοιχτες και όταν τις κλείνετε να παίρνουν το σχήμα αυτού που χώθηκε εκεί.
Τα χέρια σας να τολμούν να χαϊδεύουν τρυφερά τους πιο αλύγιστους ανθρώπους.
Να κλείνετε τα μάτια μόνο για να απολαύσετε στιγμές. Και να τα αφήνετε ανοιχτά οτάν σμιγούν τα χείλη. Να μη χάνετε ούτε βλέμμα.
Να παίζετε με τα χώματα. Να χτίζετε τα παλάτια σας κι ας διαλυθούν στο λεπτό.
Να τρέχετε στους πιο κακοτράχαλους δρόμους κι ας πέσετε. Τα ματωμένα γόνατα θα είναι ακόμα ένα παράσημο.
Τα αυτιά σας να μάθουν να ακούν μόνο αλήθειες. Όχι κακοτοπιές, αλήθειες. Όσο κι αν σαραβαλιάζουν αυτό τον αλήτη, τον εγωισμό.
Να ερωτεύεστε. Δυνατά και απόλυτα. Σα να είναι πάντα η πρώτη φόρα. Και όποιον πάρει ο Χάρος.
Μη φοβάστε την αγάπη. Την απουσία της να τρέμετε.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
