Οι νύχτες μας είναι πολύτιμες. Ένα τσικ πιο πολύτιμες απ’ τις μέρες μας αφού το σκοτάδι ευνοεί το ξεγύμνωμα του νου και τα αποκαλυπτήρια των βαθύτερων επιθυμιών και ευχών μας.
Η αλήθεια είναι πιο εύκολη, ο έρωτας πιο άμεσος, τα λόγια πιο ντόμπρα.
Ακόμα και οι μεγάλες, υπερβολικές κουβέντες που ξεστομίζουμε -υπερβολικές στην έκφρασή τους κι ουχί στο νόημά τους- κρύβουν ισχυρή δόση αλήθειας.
Οι νύχτες μας είναι σημεία αναφοράς στις παρορμητικές μας αποφάσεις, αυτές που μας ακολουθούν και μας σημαδεύουν για καιρό, ίσως και για πάντα.
Είτε λάθος, είτε σωστές, τις απολαμβάνουμε και σκοτώνουμε με πάθος κάθε ενοχή που πάει να γεννηθεί.
Γι’ αυτούς και άλλους τόσους λόγους θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί και πιο επιλεκτικοί στο πώς ξοδεύουμε τα βράδια μας.
Κακά τα ψέματα, μέχρι τα τριάντα έχουμε μια αναγνωριστική ματιά πάνω σε όλα, ψάχνουμε, αναζητάμε και μαθαίνουμε.
Μεταξύ μας, όχι πως μετά τα τριάντα ξέρουμε και πολλά πράγματα, απλώς έχει εκπαιδευτεί το ένστικτό μας και μας υπαγορεύει το πώς, το πού, το γιατί και κυρίως με ποιους θα είμαστε και θα περνάμε καλά.
Αρχίζουμε να κυνηγάμε τον ποιοτικό χρόνο κι όχι το ποσοτικό χάσιμο με άκυρες παρέες επειδή είναι Σάββατο και πρέπει σώνει και ντε να βγεις, για να δεις και να σε δουν, για να κρατάς ένα ποτήρι μέχρι να πάθεις αγκύλωση και για να προσποιηθείς πως διασκεδάζεις.
Γνωρίζουμε όλοι καλά πως «μέσα στα απλά είναι τα ωραία», το έχουμε ζήσει και το αποζητάμε κάθε φορά που ένα πελώριο χασμουρητό ετοιμάζεται να αλλοιώσει το πρόσωπό μας, μέσα σε ένα αποπνικτηκό βλαχομπαρόκ κλαμπ, σε μία τυπική, υποχρεωτική επίσκεψη, σε μία βαρετή κινηματογραφική προβολή.
Οι πιο όμορφες νύχτες μας, αυτές που αποθηκεύτηκαν στον σκληρό δίσκο και έφτιαξαν τις καλύτερες αναμνήσεις, είναι εκείνες που φτιάχτηκαν με τα πιο απλά υλικά.
Νύχτες με γιασεμιά στα χέρια, αλάτι στα μαλλιά και άμμο στα πόδια.
Νύχτες που ακούσαμε πενήντα φορές το τραγούδι μας, που μοιραστήκαμε καπνό και χαρμάνι και αγκαλιαστήκαμε μέχρι να σπάσουμε.
Νύχτες που χαζεύαμε την πανσέληνο λες και δεν ξαναείδαμε φεγγάρι στη ζωή μας, που οι σιωπές μας είπαν παραπάνω απ’ όσα αντέξαμε και τα μάτια μας αποκάλυψαν μυστικά από χρυσάφι.
«Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν,
γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.»
Την πιο όμορφη νύχτα μας δεν τη ζήσαμε ακόμη, ξέρω όμως πως την έχεις φανταστεί, όπως κι εγώ.
Θα ανάψουμε τσιγάρο με το ίδιο σπίρτο, θα κλειδώσεις τα χέρια σου γύρω μου και θα ακούσουμε μαζί το soundtrack του πιο φωτεινού ουρανού.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
